Παραμονή της πανελλαδικής απεργίας.
Μιας απεργίας που κατά την άποψή μου θα χαρτογραφήσει το μέλλον.
Το κλίμα ουδόλως καλό, με κάποιους να επιθυμούν να αναλάβει δράση η χρυσοασημενιοχάλκινη σουρουποαυγή (γαμώ το ανεγκέφαλο κεφάλι τους, θα πω εγώ εκφράζοντας προσωπική άποψη - αν μου επιτρέπεται βέβαια στις μέρες μας κάτι τέτοιο), κάποιους άλλους φωστήρες να επιθυμούν την παραδειγματική τιμωρία (εξόντωση θα έλεγα) των ελευθέρων επαγγελματιών, μερικούς άλλους να γαμοσταυρίζουν τους δημοσίους υπαλλήλους που πληρωνόνταν τσάμπα τόσα χρόνια (λες και κάτσανε μόνοι τους σε μία καρέκλα και μόνοι τους καθορίσανε το μισθό τους), άλλοι κρατάνε ουδέτερη στάση αναμένοντας τις εξελίξεις, ενώ ταυτόχρονα, κλείνουμε φυλακή το παστίτσιο, κλείνουμε τα μάτια στη δυστυχία των συνανθρώπων μας , κλείνουμε την πόρτα του σπιτιού μας πιστεύοντας πως εκεί είμαστε ασφαλείς, κλείνουμε το τηλέφωνο στις εισπρακτικές νομίζοντας πως έτσι θα την βγάλουμε καθαρή, κλίνουμε την λέξη πεινάω σε όλους τους χρόνους και γενικότερα κλείνουμε, κλείνουμε και ξανακλείνουμε κάτι, πιστεύοντας πως έτσι θα σώσουμε τους εαυτούληδές μας.
Αμ δε.
Η σωτηρία ή η καταστροφή του κάθε ενός από εμάς έρχεται μέσα απο την σωτηρία ή την καταστροφή του διπλανού μας.
Σε αυτήν την καμπή βρισκόμαστε.
Ή θα σώσουμε τον διπλανό μας κι μαζί του θα σωθούμε και εμείς, ή το αντίθετο.
Με μία λέξη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ.
Μία λέξη που έχει εξαφανιστεί από το λεξιλόγιο των περισσοτέρων .
Και τώρα ήρθε η ώρα που καλείται ο κάθε ένας από εμάς να λάβει θέση.
Ή υπερ του διπλανού του ή υπέρ του εαυτού του.
Αύριο είναι αυτή η μέρα που θα μετρηθούμε και ελπίζω πως σύντομα θα αναμετρηθούμε.
asta la victoria siebre....
αυτοδιαθέσιμος
Y.Γ.
Αυτή τη μέρα τα μπουκάλια δεν θα είναι γεμάτα με βενζίνη, αλλά με οργή και περηφάνια (για όσους γνωρίζουν αυτές τις λέξεις) και δεν θα φορέσουμε κουκούλες για να κρυφτούμε, αλλά για να μας δούνε.
