Ευτυχώς που δεν φύγαμε από το Ευρώ ...

Φαντάζεστε τι θα είχαμε πάθει;

1. Δεν θα είχαμε πετρέλαιο να ζεσταθούμε. Η κατανάλωσή του
από πέρυσι θα ήταν μειωμένη μπορεί και κατά 80%. Η τιμή του δε, θα είχε
εκτοξευθεί.... Η παγωμάρα θα μας έκανε συντροφιά!

2. Δεν θα μπορούσαμε να πληρώσουμε το ρεύμα. Οι διακοπές της
ηλεκτροδότησης μπορεί να έφταναν και τις 30.000 μηνιαίως. Σκοτάδι όπως και πολύ
παλιά!

3. Στα αυτοκίνητα δεν θα βάζαμε βενζίνη. Χιλιάδες ιδιοκτήτες
θα αναγκάζονταν να καταθέσουν τις πινακίδες τους στις ΔΟΥ. Ουρές να δουν τα
μάτια σας.

4. Αμ η πείνα; Πολλοί θα καταφεύγανε στα συσσίτια. Μπορεί και
250.000 μερίδες φαγητού να μοιράζονταν καθημερινά. Άνθρωποι θα έτρωγαν από τα
σκουπίδια και τα παιδιά θα λιποθυμούσαν στα σχολεία από την πείνα. Σκέτη φρίκη.

5. Κόσμος θα πεταγόταν στο δρόμο. Οι άστεγοι θα έφταναν στις
20.000 και οι σπηλιές του Φιλοπάππου θα ξανάπαιρναν ζωή.

6. Η ανεργία θα τσάκιζε κόκαλα. Άνεργοι στο 1,5 εκατομμύριο.
Η ανεργία των νέων στο 56,6% και θα μετανάστευαν στο εξωτερικό. Επιστήμονες που
οι οικογένειές τους ξόδεψαν περιουσίες για να σπουδάσουν θα γίνονταν τα
υποκείμενα του νέου μεταναστευτικού κύματος.

7. Οι άνθρωποι θα βυθίζονταν στην κατάθλιψη. Οι αυτοκτονίες
θα ξεπερνούσαν τις 30.000 την τελευταία τριετία. Σκέτη απελπισία!

8.  Και οι μισθοί; Χάλια! 300 με 400 €  (σε δραχμές) το μήνα
για δουλειά ήλιο με ήλιο. Και ακόμη χειρότερα. Πολλοί απλήρωτοι επί μήνες.

9. Το χειρότερο; Οι αετονύχηδες, που έχουν τα λεφτά τους έξω,
θα αγόραζαν την Ελλάδα για ένα κομμάτι ψωμί. Θα άρπαζαν λιμάνια, αεροδρόμια, την
ΔΕΗ, την ΑΤΕ, την ΕΥΔΑΠ, τις ακτές, τα βουνά...


Παναγία μου τι εφιάλτης! Ίδρωσα ολόκληρος. Ευτυχώς που δεν φύγαμε από το Ευρώ .

Και τώρα με ελπίδα πλέον περιμένουμε τις μεγάλες επενδύσεις που θα μας αλλάξουν
τη ζωή. Επενδύσεις που μάλιστα τις θέλουμε και φαστ τρακ. Αιολικοί σταθμοί,
φωτοβολταϊκά πάρκα, χρυσωρυχεία, γήπεδα γκολφ και υπόγεια γκαράζ. Ότι
χρειαζόμαστε δηλαδή. Και επειδή κάτι οπισθοδρομικοί αριστεροί καταδιώκουν την
επιχειρηματικότητα, ας δώσουμε στις επενδύσεις και ψευδώνυμα όπως πράσινη,
βιώσιμη και αειφόρος ανάπτυξη, ήπιες μορφές ενέργειας κλπ.

 Υπομονή και σκληρή δουλειά λοιπόν. Να απελευθερωθούν όλες οι υγιείς δυνάμεις
του τόπου, όπως ο Λαυρεντιάδης, ο Γαβαλάς, ο Ψωμιάδης, ο Τσοχατζόπουλος και
όλοι μαζί να ριχτούμε στη μάχη της ανάπτυξης, γιατί κανείς δεν περισσεύει.

Ακόμα και όλα τα σωστά πολιτικά κόμματα, δεξιά και αριστερά είναι τώρα υπέρ του
Ευρώ.

Το πολύ καμιά διαπραγμάτευση να κάνουμε ακόμα. Ωραία, ο εφιάλτης πέρασε.

Και αν δεν πέρασε;
Αν η εξαθλίωση δέχεται όλο και περισσότερους;
Αν ο κόμπος φθάσει στο χτένι για τον καθένα μας, αρκεί μια αλλαγή νομίσματος για να
βγούμε από την κρίση;

Όχι !!

Χρειάζεται αλλαγή πολιτικής. Πολιτικής που να στηρίζεται στο συμφέρον όλων μας.

Γιατί η κρίση δεν είναι τίποτε άλλο από αυτό που είπε ένας κομμουνιστής
καπνεργάτης σε μια απεργιακή συνέλευση γύρω στα 1930:
«Οικονομική κρίση είναι ένα μεγάλο παλούκι που έχουν οι καπνέμποροι στον κώλο τους και θέλουν να το βγάλουν από τον δικό τους κώλο και να τον βάλουν στον δικό μας».


Υ.Γ.  Όπου καπνέμποροι βάλτε αστική τάξη και με το παλούκι κάντε ότι νομίζετε.