Η εκδίκηση του βλάκα ...

Είμαστε μάρτυρες μίας κατάστασης πρωτόγνωρης.

Η χώρα που ζούμε είναι στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.
Η χώρα που ζούμε κατοικείται από κοπρίτες και τεμπέληδες.
Η χώρα που ζούμε διοικείται από κυβερνήσεις που παραδίνουν η μία στην άλλη, καμένη γη.
Η χώρα που ζούμε συζητά με τους κατοίκους της, παρέα με γκλόπς, ασπίδες και δακρυγόνα.
Η χώρα που ζούμε κλείνει σχολεία.
Η χώρα που ζούμε συνεπικουρεί σε πολέμους.
Η χώρα που ζούμε .....
Η χώρα που ζούμε .....
Η χώρα που ζούμε .....
Θα μπορούσε κάποιος να προσθέσει πολλά ακόμα, όρεξη να έχει...

Μέσα σε όλα αυτά όλοι μας γινόμαστε θιασότες ενός θεάτρου του παραλόγου.
Οι μπλε να κατηγορούν τους πράσινους, οι πράσινοι να τα βάζουν με τους κόκκινους και οι κόκκινοι να μην ξέρουν με ποιον να τα βάλουν.
Ξαφνικά εμφανίζονται και οι ροζ, οι τιρκουαζ και ότι άλλο απίθανο χρώμα διαθέτει η παλέτα τους, έτοιμοι να βάλουν πινελιές στα αρχικά χρώματα, έτσι για αλλαγή...
Και να σου πάλι η λέξη μαγικός αυλός, ΑΛΛΑΓΗ...
Πρέπει να αλλάξουμε, αλαλάζουν ...
Πρέπει για να μην βουλιάξουμε, ξανααλαλάζουν ...

Μα είχαμε αλλάξει την δεκαετία του ογδώντα ψιθυρίζει κάποιος, εσείς μας είχατε αλλάξει, να ξαναλλάξουμε ;
Είσαι κακοπροαίρετος φίλε μου, του απαντούν.
Και όχι μόνο κακοπροαίρετος, αλλά και ανίκανος.
Εμείς καλά την καναμε την αλλαγή.
Εσύ δεν άλλαξες...
Δες αυτούς που κάνανε μαζί μας την αλλαγή...
Μια χαρά είναι αυτοί και δεν είναι λίγοι.
Είναι αρκετοί και έτοιμοι να μας υπερασπιστούν με κάθε τρόπο και κόστος.
Δεν σου φταίμε εμείς που έμεινες τίμιος, εργατικός, φιλότιμος, ... ΚΑΙ ΒΛΑΚΑΣ

Κάπου εδώ ο ΒΛΑΚΑΣ αρχίζει και συνηδητοποιεί την βλακεία του.
Και αρχίζει να νευριάζει ...
Και ετοιμάζεται για την εκδίκηση του...

αυτοδιαθέσιμος

Δολοφόνησαν τον σ. Vittorio Arrigoni στη Γάζα…

Σε εγκαταλειμμένο από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς σπίτι βρήκε η αστυνομία της Γάζας το πτώμα του συντρόφου Βικ, ο οποίος είχε απαχθεί χθες το απόγευμα από «οργάνωση» που πρόσκειται στην γνωστή Αλ Κάιντα και υπό την επιρροή του ισραηλινού καθεστώτος …

«Έπεσε» στον αγώνα για ειρήνη, για το δικαίωμα του Παλαιστινιακού λαού να ζήσει ελεύθερος στην πατρίδα του…

Καλό ταξίδι σύντροφε…

Όταν βουλιάζει το πλοίο φεύγουν πρώτα τα ποντίκια.

Αργά το θυμήθηκαν οι διαφωνούντες βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Όλα έχουν δρομολογηθεί έτσι ώστε να μην υπάρχει διέξοδος. Όταν ψήφιζαν υπέρ του μνημονίου δεν τα ήξεραν; Τους παρέσυραν σαν μικρά παιδιά; Αν ναι, τότε είναι και επικίνδυνοι και δεν αξίζουν τη θέση του βουλευτή.

Η αλήθεια είναι ότι αποστασιοποιούνται για να μπορέσουν να είναι ξανά πρωταγωνιστές μετά τις σαρωτικές αλλαγές που θα γίνουν στο πολιτικό προσωπικό. Θα κομπάζουν «εγώ τα ‘λεγα».

Ο βουλευτής που τιμά όσους τον ψήφισαν οφείλει να ενημερώνεται για το τι πρέπει να ψηφίσει και όχι σαν πρόβατο να υπακούει στον τσοπάνη. Θετική ψήφος σε νόμους ή πρακτικές που είναι σε βάρος της χώρας δεν συνάδει με την δημοκρατικότητα που οφείλει να έχει ένας βουλευτής. Αντίθετα η καταψήφιση με ανάληψη της ευθύνης και αποδοχή τυχόν επιπτώσεων απ’ αυτήν είναι τιμή για ένα πολιτικό που σέβεται και αγαπά την πατρίδα του. Η παραίτηση όταν διαφωνείς με την κυβερνητική πολιτική είναι πρώτιστο καθήκον σου το οποίο σίγουρα θα εκτιμήσει ο πολίτης και θα ανταμειφθείς αναλόγως. Η παραίτηση είναι γενναία πράξη ενώ η παραμονή και στήριξη πολιτικών που καταστρέφουν τον τόπο είναι δειλία και δουλικότητα.

Η όψιμη αποστασιοποίηση είναι ιδιοτελής πράξη και σαν τέτοια είναι καταδικαστέα.

Πηγή

ΚΕΡΑΤΕΑ : Πράσινα ΧΥΤΑ και Πράσινα Άλογα

Τα 30 χρόνια λαϊκισμού και πολιτικού ψεύδους οδήγησαν τελικά τη χώρα μας στο μαρασμό. Δυστυχώς μετά την πτώση της Χούντας όλοι οι πολιτικοί σχηματισμοί που ανέλαβαν την ευθύνη της διακυβέρνησης της πολύπαθης αυτής χώρας βασίσθηκαν στο ψέμα και στα δανεικά για να διατηρηθούν στην εξουσία. Το θέμα της διαχείρισης των αστικών απορριμμάτων στην Ελλάδα (και κυρίως στην Αττική) καρκινοβατεί μέχρι σήμερα εξαιτίας αυτής της τακτικής.

Η διαχείριση των απορριμμάτων του μισού πληθυσμού της Ελλάδας θεωρήθηκε περιφερειακό πρόβλημα αντί να ενταχθεί σε έναν κεντρικό Εθνικό σχεδιασμό. Η ανεξέλεγκτη απόθεση των σκουπιδιών βαπτίστηκε Υγειονομική Ταφή.

Όταν το 2003 ψηφιζόταν ο νόμος 3164 για τη δημιουργία τριών νέων ΧΥΤΑ στην Αττική, τα τηλεοπτικά κανάλια μάς έδειχναν εικόνες καταπράσινων ΧΥΤΑ σε χώρες της Ευρώπης όταν η Ευρωπαϊκή νομοθεσία είχε από την προηγούμενη δεκαετία απαγορεύσει τη δημιουργία νέων ΧΥΤΑ. Όταν κατάλαβαν όλοι το ψέμα τους άρχισαν να μιλούν για ΧΥΤΥ και η λέξη ΧΥΤΑ απαγορεύθηκε από το λεξιλόγιό τους, όμως υπάρχει σε όλες τις συμβάσεις έργου που έχουν ανατεθεί στον εθνικό εργολάβο.

Και επειδή ΧΥΤΥ χωρίς εργοστάσιο επεξεργασίας απορριμμάτων δεν μπορεί να υπάρξει, υποσχέθηκαν να δημοπρατήσουν και εργοστάσια, αφού όμως κατασκευάσουν πρώτα τα ΧΥΤΑ και τα χρησιμοποιήσουν για ένα απροσδιόριστο χρονικό διάστημα. Όμως και τα εργοστάσια που επέλεξαν να κατασκευάσουν κατά παράξενο τρόπο δεν λύνουν το πρόβλημα, διότι παράγουν ένα προϊόν (το SRF) που ο φυσικός του προορισμός είναι κάποιο εργοστάσιο καύσης, στην αντίθετη περίπτωση θα οδηγηθεί στο ΧΥΤΑ και θα σαπίσει σαν αφυδατωμένο σκουπίδι που είναι. Είναι λοιπόν σίγουρο ότι η καύση έχει επιλεγεί σαν τελική λύση στο πρόβλημα των απορριμμάτων της Αττικής, όμως σε όλη την πολιτισμένη Ευρώπη όταν θέλουν να κάψουν τα σκουπίδια τα καίνε απευθείας σε εργοστάσια που είναι εγκατεστημένα μέσα στις πόλεις και όχι αφού τα μετατρέψουν σε SRF πάνω σε κάποιο βουνό ή πολύ περισσότερο σε κάποιον αρχαιολογικό χώρο.

Φοβούνται λοιπόν πάλι να πουν την αλήθεια στο λαό ή θέλουν να κατασκευάσουν για μια ακόμη φορά άχρηστα εργοστάσια όπως το ΕΜΑΚ Ι στα Λιόσια, με μοναδικό στόχο το φαγοπότι εις βάρος του κοσμάκη. Δυστυχώς υπάρχουν βάσιμες υποψίες ότι μυαλό δεν έχουν βάλει και ότι ο εθνικός εργολάβος (και φυσικά οι αρμόδιοι υπουργοί) θα εισπράξουν δισεκατομμύρια για άχρηστα έργα και η επόμενη κυβέρνηση θα αναλάβει να δημοπρατήσει τα εργοστάσια καύσης εισπράττοντας το πολιτικό κόστος αλλά και τις αναλογούντες μίζες.

Είναι φυσικό κύριοι της κυβέρνησης ο κόσμος να μην θέλει να μετατραπεί ο τόπος του σε Φυλή ή Λιόσια, το αφύσικο είναι που δεν αντιδρούν οι κάτοικοι των παραπάνω περιοχών και δεν σας έχουν
πάρει ακόμη με τις πέτρες (ή καλύτερα με τα μπουκάλια).

Ως εδώ πια κύριοι των αμαρτωλών σαλονιών και της βουλής που ατιμάζετε με την παρουσία σας, όταν το παράσιτο σκοτώνει τον ξενιστή του πεθαίνει και αυτό.
Προσέξτε «κύριοι» γιατί η ώρα αυτή πλησιάζει.

Γιώργος
Πλάκα Κερατέας

Από το 4ο τεύχος της εργατικής εφημερίδας ΔΡΑΣΗ που κυκλοφορεί
http://efimeridadrasi.blogspot.com

Πενήντα αλήτες

Έχει μεγάλο ενδιαφέρον να παρατηρήσει κάποιος ποιοι είναι οι δημοσιογράφοι που έχουν παραμείνει πιστοί στους νταβατζήδες της διαπλοκής και ουρλιάζουν από τα παράνομα τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά κανάλια, κατηγορώντας όλους τους εργαζόμενους.



Στα καθεστωτικά ΜΜΕ επικρατεί σήμερα τρομοκρατία σε βάρος των εργαζομένων. Χιλιάδες δημοσιογράφοι, τεχνικοί και διοικητικοί υπάληλοι έχουν απολυθεί και όσοι παραμένουν ζουν σε καθεστώς τρόμου και περιμένουν ανά πάσα στιγμή την αναγγελία της απόλυσής τους.

Την ίδια στιγμή, καμιά πενηνταριά δημοσιογράφοι –δεν θα είναι παραπάνω- παίζουν το άθλιο παιχνίδι των αφεντικών τους και κατηγορούν μέσα από παράνομους τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς όλες τις κοινωνικές και επαγγελματικές ομάδες που διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Κατηγορούν ακόμα και τους συναδέλφους τους που δεν είναι τόσο «πετυχημένοι» όσο οι ίδιοι.

Αυτοί οι πενήντα δημοσιογράφοι έχουν υποκαταστήσει τους πολιτικούς και τους δικαστές. Περνάνε πρώτα από το γραφείο του καναλάρχη ή του εφοπλιστή για να πάρουν οδηγίες και μετά ξαμολιούνται σαν λυσσασμένα σκυλιά σε κάμερες και μικρόφωνα για να ξεράσουν –σαν παπαγαλάκια- την πιο άθλια και φασιστική προπαγάνδα που γνώρισε ποτέ ο τόπος.

Οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι φοιτητές, οι μετανάστες, οι κάτοικοι της Κερατέας -όλοι είναι ένοχοι για αυτούς τους πενήντα δημοσιογράφους, εκτός από τα αφεντικά τους και, βέβαια, τους ίδιους.

Οι νόμοι ισχύουν για όλους τους άλλους, εκτός από τους νταβατζήδες της διαπλοκής που νέμονται παράνομα τις δημόσιες συχνότητες, και τα παπαγαλάκια τους. Όλοι πρέπει να πληρώσουν εκτός από αυτούς. Όλοι ευθύνονται για την χρεοκοπία εκτός από τους ίδιους. Κι ας ήταν αυτοί που ξέσκισαν τη χώρα – ο ρόλος αυτών των πενήντα δημοσιογράφων είναι να μας κάνουν να το ξεχάσουμε.

Μονίμως γκαζωμένοι, μονίμως μεθυσμένοι από τον ήχο της φωνής τους -και με την ψευδαίσθηση της δύναμης που τους δίνει η γλυκιά αγκαλιά του μεγαλοεργολάβου ή εφοπλιστή καναλάρχη- φωνάζουν, νευριάζουν και επιτίθενται χυδαία σε όποιον θεωρούν πως απειλεί τον αφέντη τους.

Και ποιοι είναι αυτοί οι δημοσιογράφοι; Είναι άνθρωποι με ταλέντο; Είναι άνθρωποι με αξία; Όχι, ήταν οι πιο βολικοί – τα πιο πιστά σκυλιά. Κανένας αξιοπρεπής και ταλαντούχος άνθρωπος δεν θα δεχόταν ποτέ να αποτελεί μέρος του παρακράτους και της Μαφίας που συνεχίζει να κυβερνά τη χώρα –ακόμα και μετά τη χρεοκοπία- και να την οδηγεί στον εξευτελισμό.

Είναι άλλο πράγμα οι απλοί και έντρομοι πια δημοσιογράφοι που εργάζονται στα καθεστωτικά ΜΜΕ –αν και έχουν κι αυτοί τις ευθύνες τους- και άλλο αυτοί οι πενήντα αλήτες που έχουν πουλήσει την ψυχή τους στο διάολο.

Τα καθεστωτικά ΜΜΕ παρακμάζουν εδώ και χρόνια και η πτώση τους θα είναι φαντασμαγορική και θορυβώδης. Πανικόβλητοι οι νταβατζήδες της διαπλοκής βάζουν τα πρόθυμα σκυλιά τους να γαβγίζουν όλο και πιο πολύ, σε μια προσπάθεια να θυμίσουν κάτι από την παλιά τους δόξα και να πείσουν πως είναι δυνατοί ακόμα. Ξέρουν, όμως, καλά πως η θέση τους είναι στη φυλακή.

Δεν γίνεται να επιτρέψουμε σε πενήντα αλήτες να δικάζουν και να τρομοκρατούν καθημερινά τους πάντες. Θα αφήσουμε πενήντα ξεπουλημένους αληταράδες να διαλύσουν τη χώρα μας;

Αν αγαπάς την Ελλάδα και είσαι ελεύθερος άνθρωπος, μην αγοράζεις τις εφημερίδες τους। Διάλυσέ τους. Τελείωσέ τους. Τώρα.

Πηγή