Η εκδίκηση του βλάκα ...

Είμαστε μάρτυρες μίας κατάστασης πρωτόγνωρης.

Η χώρα που ζούμε είναι στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.
Η χώρα που ζούμε κατοικείται από κοπρίτες και τεμπέληδες.
Η χώρα που ζούμε διοικείται από κυβερνήσεις που παραδίνουν η μία στην άλλη, καμένη γη.
Η χώρα που ζούμε συζητά με τους κατοίκους της, παρέα με γκλόπς, ασπίδες και δακρυγόνα.
Η χώρα που ζούμε κλείνει σχολεία.
Η χώρα που ζούμε συνεπικουρεί σε πολέμους.
Η χώρα που ζούμε .....
Η χώρα που ζούμε .....
Η χώρα που ζούμε .....
Θα μπορούσε κάποιος να προσθέσει πολλά ακόμα, όρεξη να έχει...

Μέσα σε όλα αυτά όλοι μας γινόμαστε θιασότες ενός θεάτρου του παραλόγου.
Οι μπλε να κατηγορούν τους πράσινους, οι πράσινοι να τα βάζουν με τους κόκκινους και οι κόκκινοι να μην ξέρουν με ποιον να τα βάλουν.
Ξαφνικά εμφανίζονται και οι ροζ, οι τιρκουαζ και ότι άλλο απίθανο χρώμα διαθέτει η παλέτα τους, έτοιμοι να βάλουν πινελιές στα αρχικά χρώματα, έτσι για αλλαγή...
Και να σου πάλι η λέξη μαγικός αυλός, ΑΛΛΑΓΗ...
Πρέπει να αλλάξουμε, αλαλάζουν ...
Πρέπει για να μην βουλιάξουμε, ξανααλαλάζουν ...

Μα είχαμε αλλάξει την δεκαετία του ογδώντα ψιθυρίζει κάποιος, εσείς μας είχατε αλλάξει, να ξαναλλάξουμε ;
Είσαι κακοπροαίρετος φίλε μου, του απαντούν.
Και όχι μόνο κακοπροαίρετος, αλλά και ανίκανος.
Εμείς καλά την καναμε την αλλαγή.
Εσύ δεν άλλαξες...
Δες αυτούς που κάνανε μαζί μας την αλλαγή...
Μια χαρά είναι αυτοί και δεν είναι λίγοι.
Είναι αρκετοί και έτοιμοι να μας υπερασπιστούν με κάθε τρόπο και κόστος.
Δεν σου φταίμε εμείς που έμεινες τίμιος, εργατικός, φιλότιμος, ... ΚΑΙ ΒΛΑΚΑΣ

Κάπου εδώ ο ΒΛΑΚΑΣ αρχίζει και συνηδητοποιεί την βλακεία του.
Και αρχίζει να νευριάζει ...
Και ετοιμάζεται για την εκδίκηση του...

αυτοδιαθέσιμος