''Αυτοί που μας κλέψαν το βιβλίο... Μας κατηγορούν ότι μείναμε αδιάβαστοι.''

Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2014

Ιστορική αναδρομη περί δανεισμού στην Ελλάδα...


Βαυκαλίζουν τον λαό με κενές ελπίδες, για έξοδο από την κρίση. Ψεύδονται και εξαπατούν. Μπορεί να πανηγύριζαν οι ημέτεροι υπάλληλοι του Δ.Ν.Τ. για τα δάνεια, όμως μια ματιά στην ιστορία μας αποκαλύπτει ότι οι τέσσερις πτωχεύσεις της Ελλάδας ήταν άμεσες συνέπειες δανειοδότησης υπό άκρως δυσμενείς όρους. Στο εξαίρετο, δυσεύρετο βιβλίο «Η ξενική εξάρτησις κατά την διαδρομήν του νεοελληνικού κράτους (1821-1945)», ο Τάσος Λιγνάδης σημειώνει τα εξής:

«Τρία έτη μετά την σύναψιν των δυο δανείων της Ανεξαρτησίας (1824-1825) ακολουθεί η πρώτη πτώχευσις της Ελλάδος (1827). Μετά την χορήγησιν του δανείου των 60.000.00 φρ. εις τον Όθωνα, σημειούται η δευτέρα πτώχευσις (1843). Τρία έτη μετά την σύναψιν του δανείου του 1890 έχομεν την τρίτην πτώχευσιν (1893). Τέλος, μετά τα μεγάλα δάνεια της αποκαταστάσεως των προσφύγων, επακολουθεί η τετάρτη πτώχευσις (1932). Εάν συγκρατήσωμεν εις την μνήμην τους πολιτικούς λόγους, οι οποίοι ωδήγησαν και εις την σύναψιν των δανείων και εις τα πτωχεύσεις, ήτοι την δυνατότητα να μετατρέπεται το οικονομικόν χρέος της Ελλάδος εις χρέος πολιτικής υποδουλώσεως, αντιλαμβανόμεθα την όλην, όσον και μοιραίαν, συμπεριφοράν ενός απλού φαινομένου, του οποίου τα συμφέροντα των ξένων και η συνακόλουθος υποκριτική ιστοριογραφία ηθέλησαν να το εμφανίσουν δια λόγους ευεξήγητους ως σύνθετον.

Η Ελλάς κατεδικάσθη να πληρώνη τα δάνειά της δι’ άλλων δανείων κα τούτο εξησφάλισε ες αεί και την ανάγκην εξαρτήσεως και την μόνιμον πτωχευτικήν συμπεριφοράν της χώρας. Εν κατακλείδι δε πρέπει να προστεθή ότι η Ελλάς υπήρξε το μόνον εκ των ευρωπαϊκών κρατών, το οποίον υπέστη δ ι π λ ω μ α τ ι κ ό ν έ λ ε γ χ ο ν της οικονομίας του και το μόνον κράτος εις όλον τον κόσμον, το οποίον υπεχρεώθη να καταβάλη και το αρχικόν ονοματικόν κεφάλαιον και τον αρχικόν ονοματικόν τόκον. Τα εκ της δανειοδοτήσεως υπάρξαντα αναμφιβόλως πλεονεκτήματα ωχριούν ενώπιον του φόρου αίματος, τον οποίον ηναγκάσθη να καταβάλη η Ελλάς, διά να κατορθώση να υπάρξη ως «ελεύθερον» κράτος. Η τελευταία αυτή φράσις αφιερούται εις το ρομαντικόν ψεύδος του φιλελληνισμού, το οποίον έχει αντικατασταθεί εις τας ημέρας μας, από την θεωρίαν περί ευρωπαϊκής συνειδήσεως, η οποία υποκρύπτει τον επενδεδυμένον κίνδυνον της μονοπωλιακής επικρατήσεως και την μέσω τρίτων «ευγενών» φορέων οικονομικήν αποικιοποίησιν της Ελλάδος».

Υ.Γ.
Αφιερωμένο σε αυτούς που πριν περίπου τέσσερα χρόνια , μερικοί ακόμα και σήμερα, έρεναν με ροδοπέταλα το ΔΝΤ για την ''βοήθεια'' που μας πρόσφερε για να ''σωθούμε''...

αυτοδιαθέσιμος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου