Δείτε " ποιοι είναι οι γνωστοί άγνωστοι κουκουλοφόροι,
που εδώ και τόσα χρόνια προβοκάρουν τις κοινωνικές αντιδράσεις...
αυτοδιαθέσιμος
Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010
Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010
Μην λες τέτοια...
Μια απίστευτη καταγγελία του εργατολόγου Αλέξη Μητρόπουλου έκανε άνω κάτω την εκπομπή του Γιώργου Παπαδάκη "Καλημέρα Ελλάδα" στον ΑΝΤ1.
Χαμός έγινε το πρωί στην εκπομπή του κ. Παπαδάκη «Καλημέρα Ελλάδα», όταν η Ελένη Καλογεροπούλου τα «βρόντηξε» και έφυγε εξαιτίας ενός σχολίου του......
κ. Α. Μητρόπουλου.
Κατά την διάρκεια συζήτησης για την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα η κ. Καλογεροπούλου υποστήριξε ότι ο καθένας έχει προσωπική ευθύνη για αυτή.
Τότε ο κ. Μητρόπουλος πήρε τον λόγο και αναφέρθηκε σε ένα βιβλίο με την θεωρία του Σοκ, τονίζοντας ότι σε κάποιες χώρες εκπαίδευαν τους δημοσιογράφους να υποστηρίζουν ότι ο λαός έχει προσωπική ευθύνη.
Αυτό ήταν! Η κ. Καλογεροπούλου άρχισε να φωνάζει, ζητώντας τον λόγο για το σχόλιο, ενώ λίγο αργότερα έβγαλε το μικρόφωνο και έφυγε από το πλατό.
Πριν φύγει γύρισε προς το μέρος του κ. Μητρόπουλου «Κάνετε κάθε μέρα κωλοτούμπες για να μπείτε στην πολιτική και θα πείτε για μας; Ντροπή σας».
Ο κ. Μητρόπουλος ζήτησε πολλές φορές «συγνώμη», ξεκαθαρίζοντας ότι δεν ήταν προσωπικό το σχόλιο, αλλά η κ. Καλογεροπούλου τίποτα.
Αφού αποχώρησε από το πάνελ ο κ. Μητρόπουλος, ο οποίος μάλιστα σχολίασε τα λεγόμενα της κ. Καλογεροπούλου λέγοντας «Είχε δίκιο για αυτά που είπε. Θα μπορούσε να πει και χειρότερα», η δημοσιογράφος γύρισε. Παρόλα αυτά, δεν είχε καταφέρει να ηρεμήσει και μέχρι το τέλος της εκπομπής σχολίαζε συνεχώς. «Ο κ. Μητρόπουλος έχει βιλλάρα στην Φιλοθέη και θα μου πει εμένα που μένω στο πατρικό μου στον Χολαργό;», είπε.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΜΕ ΤΡΟΪΚΑΣ-ΔΝΤ.
Το θέμα όμως δεν είναι πως παρεξηγήθηκε η Καλογεροπούλου,αλλά η καταγγελία..
Και κάποιοι στιγμή πρέπει να μάθει ο κόσμος την αλήθεια.
Όλοι θα θυμόσαστε την αποκάλυψη για τον διευθύνων σύμβουλο του ομίλου εταιρειών επικοινωνιών CIVITAS Γιώργο Φλέσσα.
Φλέσσας άκρη δεξιά παρέα με τον Χριστοφοράκο.
Που ομολόγησε ενώπιον της εξεταστικής για τη Siemens...ότι για μία εβδομάδα πριν την ψήφιση από τη Βουλή του μνημονίου με την τρόικα και για τέσσερις εβδομάδες μετά είχε ανατεθεί στην εταιρεία του από ευρωπαϊκή εταιρεία δημοσίων σχέσεων EURO RSCG για λογαριασμό του ΔΝΤ,
η επικοινωνιακή προώθηση της αναγκαιότητας των σκληρών οικονομικών μέτρων, για το τι γράφεται στα μέσα και τι λέγεται από τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα για τα μέτρα.
Ποιοι είναι αυτοί που τα παίρνουν?
Είναι μόνο δημοσιογράφοι?
Μήπως στην Ελλάδα έχει ξεπεράστει πια το μοντέλο του δημοσιογράφου παπαγάλου και έχει γίνει πολιτικός παπαγάλος με πρίμο τέμπο δημοσιογράφο?
Είμαι σίγουρος πως ισχύει το δεύτερο.
Πάνελ στημένα,με δημοσιογράφους που τα χώνουν στον λαο,επειδή κι αυτός "μαζί τους τα έφαγε" επαγγελματίες πολιτικοί να λένε ότι είμαστε όλοι υπεύθυνοι και πρέπει να σώσουμε την Ελλάδα,κι άλλες τέτοιες μπούρδες.
Όμως τώρα ξέρεις.
Τώρα μπορείς να καταλάβεις ποιοι είναι αυτοί που είναι μαζί με τον λαό και ποιοι είναι για την πάρτι τους.
Χαμός έγινε το πρωί στην εκπομπή του κ. Παπαδάκη «Καλημέρα Ελλάδα», όταν η Ελένη Καλογεροπούλου τα «βρόντηξε» και έφυγε εξαιτίας ενός σχολίου του......
κ. Α. Μητρόπουλου.
Κατά την διάρκεια συζήτησης για την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα η κ. Καλογεροπούλου υποστήριξε ότι ο καθένας έχει προσωπική ευθύνη για αυτή.
Τότε ο κ. Μητρόπουλος πήρε τον λόγο και αναφέρθηκε σε ένα βιβλίο με την θεωρία του Σοκ, τονίζοντας ότι σε κάποιες χώρες εκπαίδευαν τους δημοσιογράφους να υποστηρίζουν ότι ο λαός έχει προσωπική ευθύνη.
Αυτό ήταν! Η κ. Καλογεροπούλου άρχισε να φωνάζει, ζητώντας τον λόγο για το σχόλιο, ενώ λίγο αργότερα έβγαλε το μικρόφωνο και έφυγε από το πλατό.
Πριν φύγει γύρισε προς το μέρος του κ. Μητρόπουλου «Κάνετε κάθε μέρα κωλοτούμπες για να μπείτε στην πολιτική και θα πείτε για μας; Ντροπή σας».
Ο κ. Μητρόπουλος ζήτησε πολλές φορές «συγνώμη», ξεκαθαρίζοντας ότι δεν ήταν προσωπικό το σχόλιο, αλλά η κ. Καλογεροπούλου τίποτα.
Αφού αποχώρησε από το πάνελ ο κ. Μητρόπουλος, ο οποίος μάλιστα σχολίασε τα λεγόμενα της κ. Καλογεροπούλου λέγοντας «Είχε δίκιο για αυτά που είπε. Θα μπορούσε να πει και χειρότερα», η δημοσιογράφος γύρισε. Παρόλα αυτά, δεν είχε καταφέρει να ηρεμήσει και μέχρι το τέλος της εκπομπής σχολίαζε συνεχώς. «Ο κ. Μητρόπουλος έχει βιλλάρα στην Φιλοθέη και θα μου πει εμένα που μένω στο πατρικό μου στον Χολαργό;», είπε.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΜΕ ΤΡΟΪΚΑΣ-ΔΝΤ.
Το θέμα όμως δεν είναι πως παρεξηγήθηκε η Καλογεροπούλου,αλλά η καταγγελία..
Και κάποιοι στιγμή πρέπει να μάθει ο κόσμος την αλήθεια.
Όλοι θα θυμόσαστε την αποκάλυψη για τον διευθύνων σύμβουλο του ομίλου εταιρειών επικοινωνιών CIVITAS Γιώργο Φλέσσα.
Φλέσσας άκρη δεξιά παρέα με τον Χριστοφοράκο.
Που ομολόγησε ενώπιον της εξεταστικής για τη Siemens...ότι για μία εβδομάδα πριν την ψήφιση από τη Βουλή του μνημονίου με την τρόικα και για τέσσερις εβδομάδες μετά είχε ανατεθεί στην εταιρεία του από ευρωπαϊκή εταιρεία δημοσίων σχέσεων EURO RSCG για λογαριασμό του ΔΝΤ,
η επικοινωνιακή προώθηση της αναγκαιότητας των σκληρών οικονομικών μέτρων, για το τι γράφεται στα μέσα και τι λέγεται από τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα για τα μέτρα.
Ποιοι είναι αυτοί που τα παίρνουν?
Είναι μόνο δημοσιογράφοι?
Μήπως στην Ελλάδα έχει ξεπεράστει πια το μοντέλο του δημοσιογράφου παπαγάλου και έχει γίνει πολιτικός παπαγάλος με πρίμο τέμπο δημοσιογράφο?
Είμαι σίγουρος πως ισχύει το δεύτερο.
Πάνελ στημένα,με δημοσιογράφους που τα χώνουν στον λαο,επειδή κι αυτός "μαζί τους τα έφαγε" επαγγελματίες πολιτικοί να λένε ότι είμαστε όλοι υπεύθυνοι και πρέπει να σώσουμε την Ελλάδα,κι άλλες τέτοιες μπούρδες.
Όμως τώρα ξέρεις.
Τώρα μπορείς να καταλάβεις ποιοι είναι αυτοί που είναι μαζί με τον λαό και ποιοι είναι για την πάρτι τους.
Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010
Η κατάρρευση του συστήματος
Όλοι λίγο έως πολύ ήμασταν «υποψιασμένοι» για την επερχόμενη κατάρρευση του πολιτικού συστήματος. Ο καθένας βέβαια από τη δική του οπτική γωνία.
Εμείς, ωστόσο, κάνοντας μια διάκριση ανάμεσα στο πολιτικό και το κομματικό σύστημα, είχαμε εκτιμήσει την κατάρρευση του δευτέρου. Με βάση τις εξελίξεις, οδεύουμε σε μια πραγματικότητα εντελώς απρόβλεπτη.
Η επερχόμενη κατάρρευση δεν αφορά μόνο το πολιτικό ή το κομματικό σύστημα. Καταρρέει το σύστημα, με ό, τι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον της χώρας. Καταρρέει το οικοδόμημα του κράτους σαν τραπουλόχαρτο και κανείς, μα κανείς, δεν έχει πάρει είδηση γι’ αυτό.
Όλοι «χορεύουν» αμέριμνα στην πίστα του «Τιτανικού» και όλοι πιστεύουν ότι, το ρήγμα στα ύφαλα θα κλείσει είτε με το Μνημόνιο είτε με την ρητορική εναντίον του.
Αφασία σε όλα τα επίπεδα. Από το πολιτικό μέχρι το οικονομικό και από το συνδικαλιστικό μέχρι το επιχειρηματικό, όλοι τελούν υπό καθεστώς πλήρους αφασίας. Η Ελλάδα βυθίζεται και το «πλήρωμα» αντί να μεριμνήσει για τη διάσωση των «επιβατών», οι οποίοι έχοντας πλήρη άγνοια συνεχίζουν το «χορό», διαπληκτίζεται για το ποιοι ευθύνονται λιγότερο ή περισσότερο για την κατάρρευση.
Το σύστημα καταρρέει και αυτοί αντί να προλάβουν να προετοιμάσουν αυτό που νομοτελειακά έρχεται, ασχολούνται με το ποιος φταίει και ποιος θα κατέβει στα ύφαλα να μπαλώσει το ρήγμα. Είναι όλοι άξιοι της τύχης τους…
Πηγή
Εμείς, ωστόσο, κάνοντας μια διάκριση ανάμεσα στο πολιτικό και το κομματικό σύστημα, είχαμε εκτιμήσει την κατάρρευση του δευτέρου. Με βάση τις εξελίξεις, οδεύουμε σε μια πραγματικότητα εντελώς απρόβλεπτη.
Η επερχόμενη κατάρρευση δεν αφορά μόνο το πολιτικό ή το κομματικό σύστημα. Καταρρέει το σύστημα, με ό, τι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον της χώρας. Καταρρέει το οικοδόμημα του κράτους σαν τραπουλόχαρτο και κανείς, μα κανείς, δεν έχει πάρει είδηση γι’ αυτό.
Όλοι «χορεύουν» αμέριμνα στην πίστα του «Τιτανικού» και όλοι πιστεύουν ότι, το ρήγμα στα ύφαλα θα κλείσει είτε με το Μνημόνιο είτε με την ρητορική εναντίον του.
Αφασία σε όλα τα επίπεδα. Από το πολιτικό μέχρι το οικονομικό και από το συνδικαλιστικό μέχρι το επιχειρηματικό, όλοι τελούν υπό καθεστώς πλήρους αφασίας. Η Ελλάδα βυθίζεται και το «πλήρωμα» αντί να μεριμνήσει για τη διάσωση των «επιβατών», οι οποίοι έχοντας πλήρη άγνοια συνεχίζουν το «χορό», διαπληκτίζεται για το ποιοι ευθύνονται λιγότερο ή περισσότερο για την κατάρρευση.
Το σύστημα καταρρέει και αυτοί αντί να προλάβουν να προετοιμάσουν αυτό που νομοτελειακά έρχεται, ασχολούνται με το ποιος φταίει και ποιος θα κατέβει στα ύφαλα να μπαλώσει το ρήγμα. Είναι όλοι άξιοι της τύχης τους…
Πηγή
Ο πόλεμος μόλις άρχισε...
Κάθε προηγούμενο ξεπέρασε η συγκέντρωση και πορεία στην Αθήνα, με πολλές χιλιάδες οργισμένους και αγανακτισμένους πολίτες να δίνουν δυναμικό «παρών» και να απαντούν με αυτόν τον τρόπο στα αλλεπάλληλα βάρβαρα και αντιλαϊκά μέτρα της .....
κυβέρνησης και της Τρόικας.
Πρωτοφανής η μαζικότητα, το πάθος και η μαχητικότητα του κόσμου στην πιο μαζική πορεία των τελευταίων χρόνων, παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες. Ούτε το κρύο, ούτε η βροχή κράτησε κανέναν στο σπίτι του και αυτό αποτελεί βροντερό μήνυμα προς την εξουσία ότι η απάντηση θα δοθεί από νεολαία, εργαζόμενους και συνταξιούχους στο δρόμο. Είναι, λοιπόν, σαφές ότι ο λαός δεν είναι διατεθειμένος να δεχθεί αδιαμαρτύρητα την υποβάθμιση της ζωής του και τις συνθήκες εργασιακής δουλείας που σχεδίασαν γι' αυτόν οι καρεκλοκένταυροι.
Η αντίσταση θα είναι μεγάλη και αντάξια της ιστορίας μας, διότι ποτέ οι Έλληνες δεν έσκυψαν το κεφάλι στον εκάστοτε ζυγό.
Από κει και πέρα, απαράδεκτη για μια ακόμη φορά ήταν η στάση των δυνάμεων ΜΑΤ, που μόλις είδαν τον κόσμο να συγκεντρώνεται έξω από τη Βουλή, άρχισαν να κάνουν χρήση δακρυγόνων, χωρίς σταματημό. Η απάντηση των διαδηλωτών σε αυτή την πρακτική ήταν επίσης αποστομωτική και όχι, δεν ήρθε μόνο από τους.. γνωστούς-άγνωστους κουκουλοφόρους, όπως ενημερώνουν τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης.
Αναρχικοί, κομμουνιστές, δεξιοί, αριστεροί και ανένταχτοι πολίτες στράφηκαν εναντίον των κατασταλτικών δυνάμεων του κράτους, για να ακολουθήσουν στη συνέχεια εκτεταμένα επεισόδια στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας με μολότοφ και δακρυγόνα.
Ο πόλεμος μόλις άρχισε και η συνέχεια θα είναι ακόμη δυναμικότερη! Όλοι στους δρόμους...
Πηγή
κυβέρνησης και της Τρόικας.
Πρωτοφανής η μαζικότητα, το πάθος και η μαχητικότητα του κόσμου στην πιο μαζική πορεία των τελευταίων χρόνων, παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες. Ούτε το κρύο, ούτε η βροχή κράτησε κανέναν στο σπίτι του και αυτό αποτελεί βροντερό μήνυμα προς την εξουσία ότι η απάντηση θα δοθεί από νεολαία, εργαζόμενους και συνταξιούχους στο δρόμο. Είναι, λοιπόν, σαφές ότι ο λαός δεν είναι διατεθειμένος να δεχθεί αδιαμαρτύρητα την υποβάθμιση της ζωής του και τις συνθήκες εργασιακής δουλείας που σχεδίασαν γι' αυτόν οι καρεκλοκένταυροι.
Η αντίσταση θα είναι μεγάλη και αντάξια της ιστορίας μας, διότι ποτέ οι Έλληνες δεν έσκυψαν το κεφάλι στον εκάστοτε ζυγό.
Από κει και πέρα, απαράδεκτη για μια ακόμη φορά ήταν η στάση των δυνάμεων ΜΑΤ, που μόλις είδαν τον κόσμο να συγκεντρώνεται έξω από τη Βουλή, άρχισαν να κάνουν χρήση δακρυγόνων, χωρίς σταματημό. Η απάντηση των διαδηλωτών σε αυτή την πρακτική ήταν επίσης αποστομωτική και όχι, δεν ήρθε μόνο από τους.. γνωστούς-άγνωστους κουκουλοφόρους, όπως ενημερώνουν τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης.
Αναρχικοί, κομμουνιστές, δεξιοί, αριστεροί και ανένταχτοι πολίτες στράφηκαν εναντίον των κατασταλτικών δυνάμεων του κράτους, για να ακολουθήσουν στη συνέχεια εκτεταμένα επεισόδια στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας με μολότοφ και δακρυγόνα.
Ο πόλεμος μόλις άρχισε και η συνέχεια θα είναι ακόμη δυναμικότερη! Όλοι στους δρόμους...
Πηγή
Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010
Οι Δον Κορλεόνε της παγκόσμιας διακυβέρνησης
Οι Δον Κορλεόνε της παγκόσμιας διακυβέρνησης
Του Δημήτρη Καζάκη*
Παρέλαση υψηλών προσωπικοτήτων της διεθνούς επιτήρησης και κηδεμονίας στην Αθήνα. Ο ίδιος ο πρόεδρος του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος - Καν ήλθε και απήλθε, αφού μίλησε στους υποτακτικούς του στην επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής και συναντήθηκε με τους βασικούς στυλοβάτες του πολιτικού συστήματος της κατοχής, τον πρωθυπουργό, τον πρόεδρο της Ν.Δ. και τον πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Αναμένονται εντός της εβδομάδας και οι επίτροποι Ρεν και Χαν με ανάλογη αποστολή.
Τι γυρεύουν όλοι αυτοί στη χώρα; Γιατί τους έπιασε ο καημός και η πρεμούρα να έρθουν αυτήν ακριβώς την περίοδο; Ο λόγος είναι απλός: βρισκόμαστε μπροστά στην πιο δύσκολη φάση της θεσμοθετημένης κατοχής.
Το μνημόνιο μπορεί να έχει αποτύχει στους διακηρυγμένους στόχους του, αλλά έχει πετύχει στην κρυφή του επιδίωξη, δηλαδή να φέρει τη μεγάλη πλειονότητα σε κατάσταση απόγνωσης.
Ήρθε λοιπόν η ώρα των «διαρθρωτικών αλλαγών», των μεγάλων «μεταρρυθμίσεων» με τις οποίες θα ξεπουληθεί ό,τι υπάρχει και δεν υπάρχει σ' αυτήν τη χώρα, θα ιδιωτικοποιηθεί ολοκληρωτικά το κράτος και θα μετατραπεί ανοιχτά σε όργανο καταστολής και επιβολής της κατοχής. Έτσι θεωρούν οι μεγάλοι μας «εταίροι» ότι μπορούν να επιβάλουν στη χώρα και στον λαό της μια διαδικασία χρεοκοπίας εσαεί, επ' αόριστον, υπό καθεστώς επιμήκυν¬σης, αναδιάρθρωσης, ανάταξης ή «χρονικής αναπροσαρμογής» του χρέους.
Σκέφτηκε κανείς ποιοι είναι αυτοί οι κύριοι, όπως π.χ. ο Στρος - Καν, ο Μπαρόζο, ο Τρισέ και οι όμιοι τους, οι οποίοι απαρτίζουν τα διεθνή διευθυντήρια της «παγκόσμιας διακυβέρνησης» που τόσο λατρεύει ο κ. πρωθυπουργός;
Ποιοι είναι αυτοί που αντιμετωπίζουν ολόκληρους λαούς με τέτοια περιφρόνηση; Από πού κρατά η σκούφια του κ. Στρος Καν, ο οποίος, όταν τον ρώτησαν τι θα γίνει με την ελληνική νεολαία τώρα που αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη χώρα της, απάντησε με χαρακτηριστική αναλγησία:
«Το ενδεχόμενο να φύγει η νεολαία είναι ένα ζήτημα που αναπτύσσεται σε πολλές χώρες. Είναι σημαντικό να τους δημιουργήσεις κίνητρα, γιατί, όταν επιστρέψουν στη χώρα τους, θα έχουν αποκτήσει εμπειρία. Κατανοώ την απελπισία τους που μπορεί να αποφασίσουν να φύγουν για το εξωτερικό. Καλώς, όταν αποκατασταθεί η ομαλότητα και υπάρξει ανάπτυξη, θα επανέλθουν» ήταν η απάντηση του επικεφαλής του ΔΝΤ. Με άλλα λόγια, είναι καλό και χρήσιμο που η απελπισία οδηγεί τους νέους μακριά από τη χώρα τους. Έτσι κερδίζουν σε εμπειρίες και γίνονται πολίτες του κόσμου.
Ο σκανδαλιάρης Ντομινίκ
Ποιος είναι όμως αυτός ο κύριος που μιλά έτσι για τη νεολαία και τις αγωνίες της; Ο Ντομινίκ Στρος - Καν αναδείχθηκε πρώτη φορά όταν το 1981 τέθηκε επικεφαλής του Κέντρου Μελετών και Έρευνας Αποταμιεύσεων του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας, που ήταν ένα ίδρυμα κρατικά χρηματοδοτούμενο από την κυβέρνηση της Γαλλίας.
Εκεί συνδέθηκε με το μεγάλο αφεντικό της ιδιωτικής ασφάλισης στη Γαλλία, τον Ντενις Κεσλερ, ο οποίος τον εισήνανε νια πρώτη φορά στον μυστικό κόσμο της γαλλικής ελίτ των μεγάλων επιχειρήσεων. Μαζί του οργάνωσε μια από τις πρώτες επιθέσεις στην κοινωνική ασφάλιση της Γαλλίας και ήταν από τους πρώτους που μίλησαν για την ανάγκη κατάργησης της.
Η στάση του αυτή εκτιμήθηκε ιδιαίτερα στους κύκλους των ισχυρών επιχειρηματιών και πολιτικών της Γαλλίας και έτσι σύντομα αναρριχήθηκε στην πολιτική για να γίνει υφυπουργός Βιομηχανίας και Εμπορίου το 1991 επιλεγμένος από τον ίδιο τον Φρανσουά Μιτεράν. Τη θέση κράτησε έως το 1993 και έφυγε με καλά εδραιωμένη τη φήμη του στους βιομηχανικούς και άλλους επιχειρηματικούς κολοσσούς ως ο «δικός τους άνθρωπος» στο σοσιαλιστικό κόμμα και τις κυβερνήσεις του.
Προσπαθώντας να εξαργυρώσει τη φήμη του αλλά και τις πολύ στενές διασυνδέσεις του με τις κορυφές των επιχειρήσεων και της πολιτικής, στήνει το 1994 μαζί με τον Ρεϊμόντ Λεβί, αφεντικό της Renault, τον Κύκλο της Βιομηχανίας. Πρόκειται για μια εταιρεία λόμπι με έδρα τις Βρυξέλλες και βασικό αντικείμενο την προώθηση των συμφερόντων των γαλλικών πολυεθνικών στα όργανα της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Πρακτορεύει τα συμφέροντα των μεγαλύτερων ονομάτων της βιομηχανίας και του εμπορίου στη Γαλλία.
Όπως ήταν φυσικό, η υπηρεσία του αυτή δεν πήγε χαμένη, και το 1997, στην κυβέρνηση του Λιονέλ Ζοσπέν, ορίζεται υπουργός Οικονομικών. Το πρώτο πράγμα που απασχόλησε τον Στρος - Καν ήταν το ξεπούλημα του δημόσιου τομέα της Γαλλίας. Εγκαινιάζει ένα από τα πιο φιλόδοξα προγράμματα ιδιωτικοποιήσεων στην ιστορία της Γαλλίας, ενισχύοντας ξεδιάντροπα τα πιο μεγάλα ιδιωτικά μονοπώλια της χώρας.
«Η μεγαλύτερη έρευνα απάτης»
Ήταν τόσο ανοιχτοχέρης προς τους μεγαλοεπιχειρηματίες, ώστε ο Ερνστ-Αντουάν Σελιέρ, πρόεδρος τότε της μεγαλύτερης εργοδοτικής οργάνωσης στη Γαλλία, της MEDEF, είχε πει για τον Στρος - Καν τον Ιούλιο του 1998: «Μπορεί ο υπουργός των Οικονομικών μας να μην είναι ο ιδανικότερος του κόσμου, αλλά σίγουρα κάνει ό,τι του είναι δυνατόν για να μη δημιουργήσει προβλήματα στους επιχειρηματίες».
Όπως συμβαίνει πάντα με τέτοιους τύπους, το όνομα του συνδέεται με ένα από τα μεγαλύτερα οικονομικά σκάνδαλα στην ιστορία της Γαλλίας. Πρόκειται για το σκάνδαλο της γαλλικής πολυεθνικής Elf Aquitaine, η οποία χρηματοδοτούσε αδρά το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Γαλλίας, αλλά και πολιτικούς άλλων χωρών, όπως στη Γερμανία. Η έρευνα για το σκάνδαλο αυτό χαρακτηρίστηκε από την «Gardian» (12.11.2007) ως η «μεγαλύτερη έρευνα απάτης στην Ευρώπη από την εποχή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου... Η EIF είχε μετατραπεί σε ιδιωτική τράπεζα για αξιωματούχους που ξόδευαν 200 εκατ. λίρες σε πολιτικές εκδουλεύσεις, ερωμένες, υψηλή τέχνη, βίλες και διαμερίσματα».
Στο σκάνδαλο αυτό φιγουράριζαν πολλά κυβερνητικά στελέχη, μαζί τους και ο κ. Στρος - Καν, ο οποίος είχε αφήσει όνομα για την ιδιαίτερη αδυναμία του στο γυναικείο φύλο και τις απολαύσεις της ζωής.
Όπως ήταν φυσικό, κανένας πολιτικός δεν βρέθηκε ένοχος, αν και η έρευνα αποκάλυψε μίζες εκατομμυρίων. Παρά την επίσημη αθώωση του, το σκάνδαλο αυτό θα συνεχίσει να κυνηγά τον Στρος - Καν μέχρι τη στιγμή που θα επιλεγεί να γίνει διευθύνων σύμβουλος του ΔΝΤ το 2007. Η υπηρεσία σε τέτοιους οργανισμούς επιτρέπει σε τύπους σαν τον Στρος -Καν αφενός να γλιτώνουν από τα δύσκολα και αφετέρου να μη δίνουν λογαριασμό για τα πάθη και τις εξαρτήσεις τους. Έτσι, μπορεί ελεύθερα να υπηρετεί τα συμφέροντα που υπηρετούσε πάντα και να ασκείται στα βίτσια του, κυρίως στο κυνήγι του πλούτου και του ωραίου φύλου, δίχως να νοιάζεται για το αν θα κληθεί κάποτε να δώσει λογαριασμό.
Οι οργανισμοί σαν το ΔΝΤ εξασφαλίζουν πλήρη ασυλία για τους ανώτατους αξιωματούχους τους.
Ο Μανουέλ των αγορών γκρέμισε την Πορτογαλία
Μήπως όμως είναι καλύτερος ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο; Αυτός ο κύριος εξασφάλισε την τωρινή του θέση οδηγώντας τη χώρα του στη μεγαλύτερη και βαθύτερη κρίση στην ιστορία της, η οποία σήμερα την οδηγεί στη χρεοκοπία. Ο Μπαρόζο έγινε πρωθυπουργός της Πορτογαλίας στις 6 Απριλίου 2002. Ως πρωθυπουργός δήλωσε ότι πάνω απ' όλα προέχει η μείωση του κρατικού ελλείμματος, για το οποίο, όπως πάντα, ευθύνεται η διαφθορά όχι της πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας, αλλά των δημοσίων υπαλλήλων και της κοινωνίας. «Ποτέ άλλοτε από την εποχή της ίδρυσης της Πορτογαλίας τον 12ο αιώνα δεν είχε τεθεί στο κέντρο της προσοχής σε τέτοιο βαθμό το έλλειμμα και η ανάγκη περιορισμού της κρατικής σπατάλης. Επιτέλους απαλλασσόμαστε από την ιδέα ότι το κράτος είναι πιο σημαντικό από την ιδιωτική πρώτοβουλία» δήλωνε ο Μπαρόζο το 2004.
Τους χρεοκόπησε!
Και το «Economist» (25.5.2004), εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη των διεθνών αγορών, έγραφε διθυραμβικά: «Στα δυο χρόνια της διακυβέρνησης του, ο κ. Ντουράο Μπαρόζο έχει διακηρύξει δυο "μεγάλες νίκες" στην πάλη του για υγιή δημοσιονομικά. Το 2002 περιέκοψε το έλλειμμα του προϋπολογισμού που κληρονόμησε από τις προηγούμενες κυβερνήσεις από το 4,4% στο 2,7% του ΑΕΠ, μόνο μέσα σε οκτώ μήνες. "Αμφιβάλλω αν κάποια άλλη χώρα στην Ευρώπη θα μπορούσε να πετύχει κάτι τέτοιο" υπερηφανεύεται. Τον περασμένο χρόνο κράτησε το έλλειμμα μόλις στο 2,8%. Πιστεύει επίσης ότι έχει εισαγάγει περισσότερες μεταρρυθμίσεις από οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρώπης με πιο υγιείς οικονομίες».
Όλα αυτά φυσικά συνοδεύονταν από μια άγρια περικοπή μισθών και λαϊκών εισοδημάτων, δραστικές περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες, ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και ένα από τα πιο φιλόδοξα προγράμματα ιδιωτικοποιήσεων στην Ε.Ε. Κι όλα αυτά για να τηρηθεί αυστηρά το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης της ευρωζώνης. Σας θυμίζει τίποτε; Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Η πορτογαλική οικονομία να βυθιστεί σε μια ύφεση, από την οποία δεν έχει βγει ακόμη, ενώ σήμερα την οδηγεί στη χρεοκοπία και τον μηχανισμό στήριξης.
Η επίσημη ανεργία από το 4,1% το 2002 εκτινάχθηκε στο 6,4% το 2004, για να φτάσει σήμερα να είναι γύρω στο 10%. Η φτώχεια από το 13% του πληθυσμού έφτασε σε τρία χρόνια στο 18%, ενώ σήμερα υπερβαίνει το 20%.
Ακόμα και το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της χώρας από 78% της Ε.Ε. των 27 το 2000 βυθίστηκε στο 75% το 2004, επίπεδο στο οποίο παραμένει μέχρι και σήμερα. Αλλά και η μείωση των κρατικών ελλειμμάτων αποδείχτηκε ότι ήταν υπόθεση εντελώς προσωρινή, παρά την άγρια λιτότητα, και προϊόν μαγειρέματος στοιχείων. Όταν το 2005 ανατράπηκε η κυβέρνηση του κ. Μπαρόζο και αναδείχθηκε νέα, αποκαλύφθηκε ότι το κρατικό έλλειμμα, αντί να μειωθεί, είχε εκτιναχθεί σε πάνω από 6% του ΑΕΠ.
Η κοινωνικά ανάλγητη και καταστροφική πολιτική του Μπαρόζο για να στηριχθεί το «ισχυρό» ευρώ οδήγησε πολύ γρήγορα στην πολιτική κατάρρευση της κυβέρνησης του.
Τον έσωσε ο Μπους...
Όμως, πριν συμβεί αυτό, ο εν λόγω κύριος φρόντισε να εξασφαλίσει την υποστήριξη των ΗΠΑ και να εκλεγεί πρόεδρος της Κομισιόν το 2004 εγκαταλείποντας την πρωθυπουργία της χώρας του. Βλέπετε, είχε πρωτοστατήσει στη «συμμαχία των προθύμων» του Τζορτζ Μπους και, παρά την άγρια λιτότητα, βρήκε τα αναγκαία κονδύλια για να στείλει στρατό στο Ιράκ.
Φυσικά η κυβέρνηση του κ. Μπαρόζο, όπως συμβαίνει πάντα με τέτοιου είδους κυβερνήσεις, πνίγηκε στα σκάνδαλα. Το χειρότερο όμως απ' όλα, που ακόμη και σήμερα κατατρέχει τον εν λόγω κύριο, είναι το σκάνδαλο παιδεραστίας το 2004 σε ένα κρατικό ίδρυμα της Λισσαβώνας. Την εποχή που δραπέτευσε ο Μπαρόζο στην προεδρία της Κομισιόν, ο πορτογαλικός Τύπος έβριθε από ιστορίες που συνέδεαν πολιτικά και κυβερνητικά στελέχη του κόμματος του, αλλά και τον ίδιο, με ένα τεράστιο κύκλωμα παιδεραστίας, που είχε μετατρέψει τα κρατικά ιδρύματα και γενικά την Πορτογαλία σε παράδεισο αυτού του είδους. Ο κύριος αυτός δεν λογοδότησε ποτέ για όλα αυτά.
Ο κύριος Τρισέ
Μήπως είναι καλύτερος ο Ζαν Κλοντ Τρισέ; Πρόεδρος της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας; Ο εν λόγω κύριος είναι γέννημα βρέμμα της γαλλικής δημόσιας διοίκησης, ανώτερος δημόσιος υπάλληλος από κούνια. Το 1987 έγινε μέλος - υπό συνθήκες περίεργες για ανώτερο στέλεχος της γαλλικής δημόσιας διοίκησης - μιας από τις πιο ισχυρές οργανώσεις στον κόσμο των διεθνών χρηματαγορών, της Ομάδας των Τριάντα (Group of Thirty) με έδρα την Ουάσιγκτον. Η οργάνωση αυτή εμφανίζεται ως ιδιωτικό ίδρυμα, «δεξαμενή σκέψης», που υποστηρίζεται από τα πιο ισχυρά ιδιωτικά και κρατικά πιστωτικά ιδρύματα του κόσμου. Σ' αυτήν ανήκουν οι περισσότεροι από τους διατελέσαντες υπουργούς Οικονομικών των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένου και του τωρινού, ακαδημαϊκοί και τραπεζίτες, θεωρείται στον χώρο των κεφαλαιαγορών πολύ πιο ισχυρή από την Τριμερή Επιτροπή και τη Μπίλντερμπεργκ.
Είναι αυτή που κατά κύριο λόγο προώθησε το άνοιγμα των χρηματοπιστωτικών αγορών που οδήγησε στη σημερινή παγκόσμια κρίση και στο κραχ του 2008. Όπως ήταν φυσικό, η συμμετοχή του κ. Τρισέ σ' αυτήν την οργάνωση του άνοιξε τις πόρτες για να αναδειχθεί σε διοικητή της κεντρικής τράπεζας της Γαλλίας το 1993 και αργότερα το 2003 να διαδεχθεί τον Βιμ Ντούιζενμπεργκ στο τιμόνι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Όμως το γεγονός που σφράγισε την καριέρα του κ. Τρισέ είναι η εμπλοκή του στο σκάνδαλο της γαλλικής κρατικής τράπεζας Credit Lyonnais, το οποίο δικαίως ονομάστηκε ως ένα από τα μεγαλύτερα τραπεζικά σκάνδαλα στη γαλλική ιστορία, αλλά και διεθνώς.
Ξέπλυμα χρήματος
Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα ξεπλύματος χρήματος, αλλά και δοσοληψιών με ύποπτα επιχειρηματικά κυκλώματα, ακόμη και με το οργανωμένο έγκλημα. Το σκάνδαλο ξέσπασε ενόσω ο Τρισέ ήταν διοικητής της Τράπεζας της Γαλλίας και εν γνώσει του. Κατηγορήθηκε για συγκάλυψη και συμμετοχή, αλλά αθωώθηκε τον Ιούνιο του 2003 λόγω έλλειψης στοιχείων. Τα στοιχεία είχαν καεί σε πυρκαγιά που κατέκαψε το αρχηγείο της Credit Lyonnais το 1998 στο Παρίσι. Η γαλλική κυβέρνηση, προκειμένου να χαθούν μια για πάντα τα ίχνη του σκανδάλου που οδηγούσαν σε πολιτικούς και στελέχη της δημόσιας διοίκησης, σαν τον Τρισέ, διασώζουν την τράπεζα με 31 δισ. ευρώ και την ιδιωτικοποιούν. Έτσι κανείς δεν βρήκε ποτέ τίποτε για να ενοχοποιήσει κάποιον υψηλά ιστάμενο γι' αυτό το σκάνδαλο, ενώ ο Τρισέ εξασφάλισε τη δική του ασυλία πηγαίνοντας στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για να συνεχίσει το θεάρεστο έργο του.
Αυτά είναι τα κεντρικά πρόσωπα του διεθνούς μηχανισμού που έχει στηθεί για να βοηθήσει, υποτίθεται, τη χώρα. Αυτοί είναι που τολμάνε να μιλούν για διαφθορά και αναξιοπιστία της Ελλάδας. Πρόκειται για τους Δον Κορλεόνε της «παγκόσμιας διακυβέρνησης» των διεθνών αγορών, όπου διακαώς θέλει να ενταχθεί και ο σημερινός πρωθυπουργός της χώρας. Μπροστά τους οι αληθινοί Δον Κορλεόνε της μαφίας δεν είναι παρά ερασιτέχνες του είδους.
* Ο Δ. Καζάκης είναι οικονομολόγος - αναλυτής και το κείμενο του δημοσιεύτηκε στο "Ποντίκι" 9/12
Του Δημήτρη Καζάκη*
Παρέλαση υψηλών προσωπικοτήτων της διεθνούς επιτήρησης και κηδεμονίας στην Αθήνα. Ο ίδιος ο πρόεδρος του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος - Καν ήλθε και απήλθε, αφού μίλησε στους υποτακτικούς του στην επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής και συναντήθηκε με τους βασικούς στυλοβάτες του πολιτικού συστήματος της κατοχής, τον πρωθυπουργό, τον πρόεδρο της Ν.Δ. και τον πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Αναμένονται εντός της εβδομάδας και οι επίτροποι Ρεν και Χαν με ανάλογη αποστολή.
Τι γυρεύουν όλοι αυτοί στη χώρα; Γιατί τους έπιασε ο καημός και η πρεμούρα να έρθουν αυτήν ακριβώς την περίοδο; Ο λόγος είναι απλός: βρισκόμαστε μπροστά στην πιο δύσκολη φάση της θεσμοθετημένης κατοχής.
Το μνημόνιο μπορεί να έχει αποτύχει στους διακηρυγμένους στόχους του, αλλά έχει πετύχει στην κρυφή του επιδίωξη, δηλαδή να φέρει τη μεγάλη πλειονότητα σε κατάσταση απόγνωσης.
Ήρθε λοιπόν η ώρα των «διαρθρωτικών αλλαγών», των μεγάλων «μεταρρυθμίσεων» με τις οποίες θα ξεπουληθεί ό,τι υπάρχει και δεν υπάρχει σ' αυτήν τη χώρα, θα ιδιωτικοποιηθεί ολοκληρωτικά το κράτος και θα μετατραπεί ανοιχτά σε όργανο καταστολής και επιβολής της κατοχής. Έτσι θεωρούν οι μεγάλοι μας «εταίροι» ότι μπορούν να επιβάλουν στη χώρα και στον λαό της μια διαδικασία χρεοκοπίας εσαεί, επ' αόριστον, υπό καθεστώς επιμήκυν¬σης, αναδιάρθρωσης, ανάταξης ή «χρονικής αναπροσαρμογής» του χρέους.
Σκέφτηκε κανείς ποιοι είναι αυτοί οι κύριοι, όπως π.χ. ο Στρος - Καν, ο Μπαρόζο, ο Τρισέ και οι όμιοι τους, οι οποίοι απαρτίζουν τα διεθνή διευθυντήρια της «παγκόσμιας διακυβέρνησης» που τόσο λατρεύει ο κ. πρωθυπουργός;
Ποιοι είναι αυτοί που αντιμετωπίζουν ολόκληρους λαούς με τέτοια περιφρόνηση; Από πού κρατά η σκούφια του κ. Στρος Καν, ο οποίος, όταν τον ρώτησαν τι θα γίνει με την ελληνική νεολαία τώρα που αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη χώρα της, απάντησε με χαρακτηριστική αναλγησία:
«Το ενδεχόμενο να φύγει η νεολαία είναι ένα ζήτημα που αναπτύσσεται σε πολλές χώρες. Είναι σημαντικό να τους δημιουργήσεις κίνητρα, γιατί, όταν επιστρέψουν στη χώρα τους, θα έχουν αποκτήσει εμπειρία. Κατανοώ την απελπισία τους που μπορεί να αποφασίσουν να φύγουν για το εξωτερικό. Καλώς, όταν αποκατασταθεί η ομαλότητα και υπάρξει ανάπτυξη, θα επανέλθουν» ήταν η απάντηση του επικεφαλής του ΔΝΤ. Με άλλα λόγια, είναι καλό και χρήσιμο που η απελπισία οδηγεί τους νέους μακριά από τη χώρα τους. Έτσι κερδίζουν σε εμπειρίες και γίνονται πολίτες του κόσμου.
Ο σκανδαλιάρης Ντομινίκ
Ποιος είναι όμως αυτός ο κύριος που μιλά έτσι για τη νεολαία και τις αγωνίες της; Ο Ντομινίκ Στρος - Καν αναδείχθηκε πρώτη φορά όταν το 1981 τέθηκε επικεφαλής του Κέντρου Μελετών και Έρευνας Αποταμιεύσεων του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας, που ήταν ένα ίδρυμα κρατικά χρηματοδοτούμενο από την κυβέρνηση της Γαλλίας.
Εκεί συνδέθηκε με το μεγάλο αφεντικό της ιδιωτικής ασφάλισης στη Γαλλία, τον Ντενις Κεσλερ, ο οποίος τον εισήνανε νια πρώτη φορά στον μυστικό κόσμο της γαλλικής ελίτ των μεγάλων επιχειρήσεων. Μαζί του οργάνωσε μια από τις πρώτες επιθέσεις στην κοινωνική ασφάλιση της Γαλλίας και ήταν από τους πρώτους που μίλησαν για την ανάγκη κατάργησης της.
Η στάση του αυτή εκτιμήθηκε ιδιαίτερα στους κύκλους των ισχυρών επιχειρηματιών και πολιτικών της Γαλλίας και έτσι σύντομα αναρριχήθηκε στην πολιτική για να γίνει υφυπουργός Βιομηχανίας και Εμπορίου το 1991 επιλεγμένος από τον ίδιο τον Φρανσουά Μιτεράν. Τη θέση κράτησε έως το 1993 και έφυγε με καλά εδραιωμένη τη φήμη του στους βιομηχανικούς και άλλους επιχειρηματικούς κολοσσούς ως ο «δικός τους άνθρωπος» στο σοσιαλιστικό κόμμα και τις κυβερνήσεις του.
Προσπαθώντας να εξαργυρώσει τη φήμη του αλλά και τις πολύ στενές διασυνδέσεις του με τις κορυφές των επιχειρήσεων και της πολιτικής, στήνει το 1994 μαζί με τον Ρεϊμόντ Λεβί, αφεντικό της Renault, τον Κύκλο της Βιομηχανίας. Πρόκειται για μια εταιρεία λόμπι με έδρα τις Βρυξέλλες και βασικό αντικείμενο την προώθηση των συμφερόντων των γαλλικών πολυεθνικών στα όργανα της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Πρακτορεύει τα συμφέροντα των μεγαλύτερων ονομάτων της βιομηχανίας και του εμπορίου στη Γαλλία.
Όπως ήταν φυσικό, η υπηρεσία του αυτή δεν πήγε χαμένη, και το 1997, στην κυβέρνηση του Λιονέλ Ζοσπέν, ορίζεται υπουργός Οικονομικών. Το πρώτο πράγμα που απασχόλησε τον Στρος - Καν ήταν το ξεπούλημα του δημόσιου τομέα της Γαλλίας. Εγκαινιάζει ένα από τα πιο φιλόδοξα προγράμματα ιδιωτικοποιήσεων στην ιστορία της Γαλλίας, ενισχύοντας ξεδιάντροπα τα πιο μεγάλα ιδιωτικά μονοπώλια της χώρας.
«Η μεγαλύτερη έρευνα απάτης»
Ήταν τόσο ανοιχτοχέρης προς τους μεγαλοεπιχειρηματίες, ώστε ο Ερνστ-Αντουάν Σελιέρ, πρόεδρος τότε της μεγαλύτερης εργοδοτικής οργάνωσης στη Γαλλία, της MEDEF, είχε πει για τον Στρος - Καν τον Ιούλιο του 1998: «Μπορεί ο υπουργός των Οικονομικών μας να μην είναι ο ιδανικότερος του κόσμου, αλλά σίγουρα κάνει ό,τι του είναι δυνατόν για να μη δημιουργήσει προβλήματα στους επιχειρηματίες».
Όπως συμβαίνει πάντα με τέτοιους τύπους, το όνομα του συνδέεται με ένα από τα μεγαλύτερα οικονομικά σκάνδαλα στην ιστορία της Γαλλίας. Πρόκειται για το σκάνδαλο της γαλλικής πολυεθνικής Elf Aquitaine, η οποία χρηματοδοτούσε αδρά το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Γαλλίας, αλλά και πολιτικούς άλλων χωρών, όπως στη Γερμανία. Η έρευνα για το σκάνδαλο αυτό χαρακτηρίστηκε από την «Gardian» (12.11.2007) ως η «μεγαλύτερη έρευνα απάτης στην Ευρώπη από την εποχή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου... Η EIF είχε μετατραπεί σε ιδιωτική τράπεζα για αξιωματούχους που ξόδευαν 200 εκατ. λίρες σε πολιτικές εκδουλεύσεις, ερωμένες, υψηλή τέχνη, βίλες και διαμερίσματα».
Στο σκάνδαλο αυτό φιγουράριζαν πολλά κυβερνητικά στελέχη, μαζί τους και ο κ. Στρος - Καν, ο οποίος είχε αφήσει όνομα για την ιδιαίτερη αδυναμία του στο γυναικείο φύλο και τις απολαύσεις της ζωής.
Όπως ήταν φυσικό, κανένας πολιτικός δεν βρέθηκε ένοχος, αν και η έρευνα αποκάλυψε μίζες εκατομμυρίων. Παρά την επίσημη αθώωση του, το σκάνδαλο αυτό θα συνεχίσει να κυνηγά τον Στρος - Καν μέχρι τη στιγμή που θα επιλεγεί να γίνει διευθύνων σύμβουλος του ΔΝΤ το 2007. Η υπηρεσία σε τέτοιους οργανισμούς επιτρέπει σε τύπους σαν τον Στρος -Καν αφενός να γλιτώνουν από τα δύσκολα και αφετέρου να μη δίνουν λογαριασμό για τα πάθη και τις εξαρτήσεις τους. Έτσι, μπορεί ελεύθερα να υπηρετεί τα συμφέροντα που υπηρετούσε πάντα και να ασκείται στα βίτσια του, κυρίως στο κυνήγι του πλούτου και του ωραίου φύλου, δίχως να νοιάζεται για το αν θα κληθεί κάποτε να δώσει λογαριασμό.
Οι οργανισμοί σαν το ΔΝΤ εξασφαλίζουν πλήρη ασυλία για τους ανώτατους αξιωματούχους τους.
Ο Μανουέλ των αγορών γκρέμισε την Πορτογαλία
Μήπως όμως είναι καλύτερος ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο; Αυτός ο κύριος εξασφάλισε την τωρινή του θέση οδηγώντας τη χώρα του στη μεγαλύτερη και βαθύτερη κρίση στην ιστορία της, η οποία σήμερα την οδηγεί στη χρεοκοπία. Ο Μπαρόζο έγινε πρωθυπουργός της Πορτογαλίας στις 6 Απριλίου 2002. Ως πρωθυπουργός δήλωσε ότι πάνω απ' όλα προέχει η μείωση του κρατικού ελλείμματος, για το οποίο, όπως πάντα, ευθύνεται η διαφθορά όχι της πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας, αλλά των δημοσίων υπαλλήλων και της κοινωνίας. «Ποτέ άλλοτε από την εποχή της ίδρυσης της Πορτογαλίας τον 12ο αιώνα δεν είχε τεθεί στο κέντρο της προσοχής σε τέτοιο βαθμό το έλλειμμα και η ανάγκη περιορισμού της κρατικής σπατάλης. Επιτέλους απαλλασσόμαστε από την ιδέα ότι το κράτος είναι πιο σημαντικό από την ιδιωτική πρώτοβουλία» δήλωνε ο Μπαρόζο το 2004.
Τους χρεοκόπησε!
Και το «Economist» (25.5.2004), εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη των διεθνών αγορών, έγραφε διθυραμβικά: «Στα δυο χρόνια της διακυβέρνησης του, ο κ. Ντουράο Μπαρόζο έχει διακηρύξει δυο "μεγάλες νίκες" στην πάλη του για υγιή δημοσιονομικά. Το 2002 περιέκοψε το έλλειμμα του προϋπολογισμού που κληρονόμησε από τις προηγούμενες κυβερνήσεις από το 4,4% στο 2,7% του ΑΕΠ, μόνο μέσα σε οκτώ μήνες. "Αμφιβάλλω αν κάποια άλλη χώρα στην Ευρώπη θα μπορούσε να πετύχει κάτι τέτοιο" υπερηφανεύεται. Τον περασμένο χρόνο κράτησε το έλλειμμα μόλις στο 2,8%. Πιστεύει επίσης ότι έχει εισαγάγει περισσότερες μεταρρυθμίσεις από οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρώπης με πιο υγιείς οικονομίες».
Όλα αυτά φυσικά συνοδεύονταν από μια άγρια περικοπή μισθών και λαϊκών εισοδημάτων, δραστικές περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες, ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και ένα από τα πιο φιλόδοξα προγράμματα ιδιωτικοποιήσεων στην Ε.Ε. Κι όλα αυτά για να τηρηθεί αυστηρά το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης της ευρωζώνης. Σας θυμίζει τίποτε; Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Η πορτογαλική οικονομία να βυθιστεί σε μια ύφεση, από την οποία δεν έχει βγει ακόμη, ενώ σήμερα την οδηγεί στη χρεοκοπία και τον μηχανισμό στήριξης.
Η επίσημη ανεργία από το 4,1% το 2002 εκτινάχθηκε στο 6,4% το 2004, για να φτάσει σήμερα να είναι γύρω στο 10%. Η φτώχεια από το 13% του πληθυσμού έφτασε σε τρία χρόνια στο 18%, ενώ σήμερα υπερβαίνει το 20%.
Ακόμα και το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της χώρας από 78% της Ε.Ε. των 27 το 2000 βυθίστηκε στο 75% το 2004, επίπεδο στο οποίο παραμένει μέχρι και σήμερα. Αλλά και η μείωση των κρατικών ελλειμμάτων αποδείχτηκε ότι ήταν υπόθεση εντελώς προσωρινή, παρά την άγρια λιτότητα, και προϊόν μαγειρέματος στοιχείων. Όταν το 2005 ανατράπηκε η κυβέρνηση του κ. Μπαρόζο και αναδείχθηκε νέα, αποκαλύφθηκε ότι το κρατικό έλλειμμα, αντί να μειωθεί, είχε εκτιναχθεί σε πάνω από 6% του ΑΕΠ.
Η κοινωνικά ανάλγητη και καταστροφική πολιτική του Μπαρόζο για να στηριχθεί το «ισχυρό» ευρώ οδήγησε πολύ γρήγορα στην πολιτική κατάρρευση της κυβέρνησης του.
Τον έσωσε ο Μπους...
Όμως, πριν συμβεί αυτό, ο εν λόγω κύριος φρόντισε να εξασφαλίσει την υποστήριξη των ΗΠΑ και να εκλεγεί πρόεδρος της Κομισιόν το 2004 εγκαταλείποντας την πρωθυπουργία της χώρας του. Βλέπετε, είχε πρωτοστατήσει στη «συμμαχία των προθύμων» του Τζορτζ Μπους και, παρά την άγρια λιτότητα, βρήκε τα αναγκαία κονδύλια για να στείλει στρατό στο Ιράκ.
Φυσικά η κυβέρνηση του κ. Μπαρόζο, όπως συμβαίνει πάντα με τέτοιου είδους κυβερνήσεις, πνίγηκε στα σκάνδαλα. Το χειρότερο όμως απ' όλα, που ακόμη και σήμερα κατατρέχει τον εν λόγω κύριο, είναι το σκάνδαλο παιδεραστίας το 2004 σε ένα κρατικό ίδρυμα της Λισσαβώνας. Την εποχή που δραπέτευσε ο Μπαρόζο στην προεδρία της Κομισιόν, ο πορτογαλικός Τύπος έβριθε από ιστορίες που συνέδεαν πολιτικά και κυβερνητικά στελέχη του κόμματος του, αλλά και τον ίδιο, με ένα τεράστιο κύκλωμα παιδεραστίας, που είχε μετατρέψει τα κρατικά ιδρύματα και γενικά την Πορτογαλία σε παράδεισο αυτού του είδους. Ο κύριος αυτός δεν λογοδότησε ποτέ για όλα αυτά.
Ο κύριος Τρισέ
Μήπως είναι καλύτερος ο Ζαν Κλοντ Τρισέ; Πρόεδρος της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας; Ο εν λόγω κύριος είναι γέννημα βρέμμα της γαλλικής δημόσιας διοίκησης, ανώτερος δημόσιος υπάλληλος από κούνια. Το 1987 έγινε μέλος - υπό συνθήκες περίεργες για ανώτερο στέλεχος της γαλλικής δημόσιας διοίκησης - μιας από τις πιο ισχυρές οργανώσεις στον κόσμο των διεθνών χρηματαγορών, της Ομάδας των Τριάντα (Group of Thirty) με έδρα την Ουάσιγκτον. Η οργάνωση αυτή εμφανίζεται ως ιδιωτικό ίδρυμα, «δεξαμενή σκέψης», που υποστηρίζεται από τα πιο ισχυρά ιδιωτικά και κρατικά πιστωτικά ιδρύματα του κόσμου. Σ' αυτήν ανήκουν οι περισσότεροι από τους διατελέσαντες υπουργούς Οικονομικών των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένου και του τωρινού, ακαδημαϊκοί και τραπεζίτες, θεωρείται στον χώρο των κεφαλαιαγορών πολύ πιο ισχυρή από την Τριμερή Επιτροπή και τη Μπίλντερμπεργκ.
Είναι αυτή που κατά κύριο λόγο προώθησε το άνοιγμα των χρηματοπιστωτικών αγορών που οδήγησε στη σημερινή παγκόσμια κρίση και στο κραχ του 2008. Όπως ήταν φυσικό, η συμμετοχή του κ. Τρισέ σ' αυτήν την οργάνωση του άνοιξε τις πόρτες για να αναδειχθεί σε διοικητή της κεντρικής τράπεζας της Γαλλίας το 1993 και αργότερα το 2003 να διαδεχθεί τον Βιμ Ντούιζενμπεργκ στο τιμόνι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Όμως το γεγονός που σφράγισε την καριέρα του κ. Τρισέ είναι η εμπλοκή του στο σκάνδαλο της γαλλικής κρατικής τράπεζας Credit Lyonnais, το οποίο δικαίως ονομάστηκε ως ένα από τα μεγαλύτερα τραπεζικά σκάνδαλα στη γαλλική ιστορία, αλλά και διεθνώς.
Ξέπλυμα χρήματος
Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα ξεπλύματος χρήματος, αλλά και δοσοληψιών με ύποπτα επιχειρηματικά κυκλώματα, ακόμη και με το οργανωμένο έγκλημα. Το σκάνδαλο ξέσπασε ενόσω ο Τρισέ ήταν διοικητής της Τράπεζας της Γαλλίας και εν γνώσει του. Κατηγορήθηκε για συγκάλυψη και συμμετοχή, αλλά αθωώθηκε τον Ιούνιο του 2003 λόγω έλλειψης στοιχείων. Τα στοιχεία είχαν καεί σε πυρκαγιά που κατέκαψε το αρχηγείο της Credit Lyonnais το 1998 στο Παρίσι. Η γαλλική κυβέρνηση, προκειμένου να χαθούν μια για πάντα τα ίχνη του σκανδάλου που οδηγούσαν σε πολιτικούς και στελέχη της δημόσιας διοίκησης, σαν τον Τρισέ, διασώζουν την τράπεζα με 31 δισ. ευρώ και την ιδιωτικοποιούν. Έτσι κανείς δεν βρήκε ποτέ τίποτε για να ενοχοποιήσει κάποιον υψηλά ιστάμενο γι' αυτό το σκάνδαλο, ενώ ο Τρισέ εξασφάλισε τη δική του ασυλία πηγαίνοντας στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για να συνεχίσει το θεάρεστο έργο του.
Αυτά είναι τα κεντρικά πρόσωπα του διεθνούς μηχανισμού που έχει στηθεί για να βοηθήσει, υποτίθεται, τη χώρα. Αυτοί είναι που τολμάνε να μιλούν για διαφθορά και αναξιοπιστία της Ελλάδας. Πρόκειται για τους Δον Κορλεόνε της «παγκόσμιας διακυβέρνησης» των διεθνών αγορών, όπου διακαώς θέλει να ενταχθεί και ο σημερινός πρωθυπουργός της χώρας. Μπροστά τους οι αληθινοί Δον Κορλεόνε της μαφίας δεν είναι παρά ερασιτέχνες του είδους.
* Ο Δ. Καζάκης είναι οικονομολόγος - αναλυτής και το κείμενο του δημοσιεύτηκε στο "Ποντίκι" 9/12
Με τη φορολογία των τηλεοπτικών σταθμών τι γίνεται άραγε;
Μια είδηση που δεν θα μεταδοθεί ποτέ από την τηλεόραση είναι πως αναβλήθηκε για δεύτερη φορά η επιβολή στα τηλεοπτικά κανάλια του ειδικού φόρου 20% για τις τηλεοπτικές διαφημίσεις. Ο φόρος επρόκειτο να επιβληθεί την 1η Ιουλίου, αναβλήθηκε για την 1η Οκτωβρίου και χτες αποφασίστηκε να εφαρμοστεί την 1η Ιανουαρίου του 2013.
Την ώρα που οι εργαζόμενοι μετατρέπονται με αλλεπάλληλα νομοσχέδια–και επίσημα πια- σε σκλάβους, οι μόνοι σύμμαχοι που έχει η διεφθαρμένη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι οι διεφθαρμένοι καναλάρχες και οι διεφθαρμένοι τηλεδημοσιογράφοι.
Η κυβέρνηση ξέρει πως η επιβίωσή της εξαρτάται από την επιβίωση των ΜΜΕ που την στηρίζουν (όλων δηλαδή). Και τους τα δίνει όλα. Βέβαια, και η επιβίωση των ΜΜΕ εξαρτάται από τη χρηματοδότηση της κυβέρνησης. Κράτα με, να σε κρατώ.
Την ώρα που οι εργαζόμενοι μετατρέπονται με αλλεπάλληλα νομοσχέδια–και επίσημα πια- σε σκλάβους, οι μόνοι σύμμαχοι που έχει η διεφθαρμένη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι οι διεφθαρμένοι καναλάρχες και οι διεφθαρμένοι τηλεδημοσιογράφοι.
Η κυβέρνηση ξέρει πως η επιβίωσή της εξαρτάται από την επιβίωση των ΜΜΕ που την στηρίζουν (όλων δηλαδή). Και τους τα δίνει όλα. Βέβαια, και η επιβίωση των ΜΜΕ εξαρτάται από τη χρηματοδότηση της κυβέρνησης. Κράτα με, να σε κρατώ.
Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου 2010
Το Μαύρο Αύριο... Έρχεται σύντομα;
* Ένα αφήγημα τρόμου που δεν απέχει πολύ από ένα μελλοντικό ντοκουμέντο…
Γράφει ο Δημήτρης Ιατρόπουλος
*Θαρθεί καιρός που τα λόγια θα κρυφτούνε για τους μεταγενέστερους. Οι άνθρωποι θα κοιτάζονται μεταξύ τους απελπισμένα, λίγο πριν οδηγηθούν στην τελευταία τους «εκδρομή»..
*Θα θυμούνται μέσα τους τι είχαν και τι έχασαν αλλά κι αυτό ακόμα θα φοβούνται να το αφήσουν να περπατήσει πάνω στη μνήμη τους. Γιατί και η μνήμη τους θα ελέγχεται από τα μικρά μεταλλικά κυκλώματα που θα έχουν ράψει στον πήχη τους, για να καταφέρουν να εξασφαλίσουν το χάπι της τροφής της ημέρας.
*Θαρθεί καιρός που όλα τα χρώματα θα γίνουν ένα, όχι το απόλυτο μαύρο που περιέχει όλο το φως, ούτε το απόλυτο άσπρο που περιέχει όλο το σκοτάδι. Γιατί το μαύρο και το άσπρο δεν είναι χρώματα. Είναι η σύνθεση και η αποσύνθεση του ουράνιου τόξου.
*Το μοναδικό χρώμα που θα περισσέψει και θα μοιράζεται στις ανθρωποστολές, θα είναι ένα ουδέτερο ξεπλυμένο καφετί για να τους θυμίζει καθημερινά τη σχέση τους με το χώμα που θα μπούνε οριστικά, μόλις τελειώσει η υπηρεσία τους σ’ αυτή τη διαδρομή που δεν θα ονομάζεται πια «η ζωή τους», αλλά «η εργασία τους».
*Θαρθεί καιρός που δεν θα υπάρχουν πια αδέλφια, μανάδες, πατεράδες, εξαδέλφια, θείοι και θείες, ανίψια, φίλοι, γείτονες, γνωστοί.. ΄Ολες και όλοι θα ανήκουν στο Μεγάλο Τίποτε του Κεντρικού Υπολογιστή, στο Πρόγραμμα.
*Θα κοιμούνται σε σκοτεινά δωμάτια-κελιά χωρίς παράθυρα. Θα ξυπνάνε και θα παίρνουν το χάπι της ημέρας, θα πίνουν από ελεγχόμενα πλαστικά σκευάσματα ένα ορισμένο υγρό συντήρησης. Και μετά απευθείας στη δουλειά.
*΄Όχι πλέον σε γραφεία, αλλά σε διαδρόμους φορτισμένους με υπόγειο ρεύμα ,όπου θα εκτελούν εκείνες τις δουλειές που δεν μπορεί να κάνει ο υπολογιστής-ρομπότ. Δηλαδή τις απαραίτητες, βαριές υπηρεσίες της αποκατάστασης και της συντήρησης των κτηρίων και των μηχανημάτων.
*Κάποια ώρα προς το βράδυ που θα δείχνουν τα ρολόγια, γιατί μονάχα τα ρολόγια θα δείχνουν το πρωί, το μεσημέρι και το βράδυ, αφού θα εργάζονται μέσα σε σκεπασμένα κτήρια με εισαγωγή οξυγόνου από οπές στις οροφές, τότε λοιπόν θα ακούγεται μια ελαφριά σειρήνα που θα σημαίνει «τέλος εργασίας».
*Θα περνάνε μπροστά από τις κλειδωμένες θύρες, θα βγάζουν την κάρτα τους, θα ανοίγουν οι θύρες μόνο όσο επιτρέπεται να περάσει ένας-ένας, και θα βγαίνουν στο ύπαιθρο.
*Εκεί θα τους περιμένουν τα αυτόματα τρένα, θα ανεβαίνουν μέσα και όρθιοι, στοιβαγμένοι ο ένας πλάι στον άλλο, θα μοιράζονται στις πολυκατοικίες των πέντε και δέκα χιλιάδων ανθρώπων.
*Θα κατεβαίνουν στην συγκεκριμένη στάση και θα φτάνουν έξω από τα μακρόστενα μαυρισμένα κτήρια. Θα ανοίγουν με την κάρτα την πόρτα της εισόδου και θα μοιράζονται με τα ασανσέρ στα δωμάτιά τους.
*Τα δωμάτια τους έχουν απέξω έναν αριθμό, είναι ο δικός τους αριθμός στην κάρτα επιβίωσης που διαθέτουν. Θα μπαίνουν στο δωμάτιο, που θα αποτελείται από ένα κεντρικό χώρο και μια χημική τουαλέτα.
*Νιπτήρας δεν υπάρχει εκεί, ούτε νερό. Η καθαριότητα εξασφαλίζεται με ένα σύντομο λουτρό ειδικών ακτίνων, πριν πάνε να κοιμηθούν. Τα κρεβάτια δεν έχουν σκεπάσματα, το δωμάτιο έχει την απόλυτη θερμοκρασία. Θα βγάζουν το μονόχρωμο καφετί ρούχο, θα ακτινίζονται και θα κοιμούνται.
*Στον ύπνο τους δεν έχουν δικαίωμα να δουν όνειρα. Όταν κάτι τέτοιο θα συμβαίνει, μια αστραπιαία διακοπή του ύπνου θα ειδοποιεί ότι κάποια κύματα ανεξέλεγκτα παρενέβησαν στο Πρόγραμμα Επαναφόρτισης της μνήμης.
*Δεν έχουν να μαρτυρήσουν τίποτε σε κανέναν. Ο εγκέφαλος τους με τα δικά του κύματα θα προδώσει τη μετατροπή και την ακανόνιστη λειτουργία στο Κεντρικό Πρόγραμμα της πολυκατοικίας. Αμέσως ο Υπεύθυνος της Επαναφόρτισης θα κληθεί να δώσει εξηγήσεις. Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα ξαναδεί το δικό του δωμάτιο..
*Βέβαια την άλλη μέρα στην «εργασία» ο Επιμελητής του διαδρόμου θα πλησιάσει τον ονειρευμένο και θα τον τσεκάρει μ ένα μηχάνημα που θα περάσει γρήγορα απ τα χέρια του στους κροτάφους. Αν ο ονειρευμένος είναι τυχερός και η βλάβη της Επαναφόρτισης οφείλεται σε αμέλεια του Προγραμματιστή, θα τη γλυτώσει.
*Αν όμως η Επαναφόρτιση λειτούργησε ομαλά και απλώς κάτι συμβαίνει στο δικό του πλέον εγκέφαλο και δεν μπορεί να ξεχάσει ολότελα, τι ήταν και τι ένιωθε, πριν απ την Μεγάλη Αλλαγή, τότε θα οδηγηθεί στον Ειδικό Θάλαμο, θα καθίσει στον μαρμάρινο καναπέ και θ ακούσει απ τον τοίχο την απόφαση του Κεντρικού Έλεγχου, που θα φύγει προς όλες τις εγκαταστάσεις μέσα απ τα μεγάφωνα: «Αριθμός 77777, διαγράφεται..».
*Θα φωνάξει, θα κραυγάσει, θα παλέψει με τον αέρα, δεν υπάρχει άλλος εκεί στο θάλαμο, και σε λίγο θα αρχίσει να νιώθει τη «διαγραφή».
*Ο αέρας θα λιγοστέψει σιγά-σιγά στο θάλαμο, σε λίγο δεν θα μπορεί πια να ανασάνει, θα πνίγεται ολοένα και περισσότερο και λίγο πριν χάσει τις αισθήσεις του οριστικά, αν είναι τυχερός, την ώρα που θα διαλύεται ο εγκέφαλός του, σ’ ένα μονάχα τελευταίο δευτερόλεπτο, ίσως του στείλει κάποιες εικόνες απ το μέχρι τώρα σβησμένο παρελθόν:
*Μια λίμνη, ήρεμη, ανοιξιάτικο πρωί, η γυναίκα του με τα δύο παιδιά του να τρέχουν ανέμελα στις όχθες, αυτός να ξεκουράζεται σε μια σεζ λόνγκ καπνίζοντας ηδονικά το τσιγαράκι του την ώρα που μέσα απ το ανοιχτό σπίτι ακούγεται «Ο Μαγεμένος Αυλός» του Μότσαρτ, ενώ ένα ζευγάρι αγριοπερίστερα περνάει γουργουρίζοντας ερωτευμένο δίπλα του…
ΥΣΤΕΡΟΛΟΓΙΟΝ: Την ώρα που θα ανεβαίνει πια το συμπαντικό του ισοδύναμο στις καινούριες διαστάσεις του, ίσως ακούσει και μια βαθειά φωνή στη μητρική του γλώσσα: «Φταις κι εσύ..Όλοι σας φταίτε, που τους αφήσατε. Που δεν κινηθήκατε όταν έπρεπε. Που δεν ξυπνήσατε νωρίς…»
Γράφει ο Δημήτρης Ιατρόπουλος
*Θαρθεί καιρός που τα λόγια θα κρυφτούνε για τους μεταγενέστερους. Οι άνθρωποι θα κοιτάζονται μεταξύ τους απελπισμένα, λίγο πριν οδηγηθούν στην τελευταία τους «εκδρομή»..
*Θα θυμούνται μέσα τους τι είχαν και τι έχασαν αλλά κι αυτό ακόμα θα φοβούνται να το αφήσουν να περπατήσει πάνω στη μνήμη τους. Γιατί και η μνήμη τους θα ελέγχεται από τα μικρά μεταλλικά κυκλώματα που θα έχουν ράψει στον πήχη τους, για να καταφέρουν να εξασφαλίσουν το χάπι της τροφής της ημέρας.
*Θαρθεί καιρός που όλα τα χρώματα θα γίνουν ένα, όχι το απόλυτο μαύρο που περιέχει όλο το φως, ούτε το απόλυτο άσπρο που περιέχει όλο το σκοτάδι. Γιατί το μαύρο και το άσπρο δεν είναι χρώματα. Είναι η σύνθεση και η αποσύνθεση του ουράνιου τόξου.
*Το μοναδικό χρώμα που θα περισσέψει και θα μοιράζεται στις ανθρωποστολές, θα είναι ένα ουδέτερο ξεπλυμένο καφετί για να τους θυμίζει καθημερινά τη σχέση τους με το χώμα που θα μπούνε οριστικά, μόλις τελειώσει η υπηρεσία τους σ’ αυτή τη διαδρομή που δεν θα ονομάζεται πια «η ζωή τους», αλλά «η εργασία τους».
*Θαρθεί καιρός που δεν θα υπάρχουν πια αδέλφια, μανάδες, πατεράδες, εξαδέλφια, θείοι και θείες, ανίψια, φίλοι, γείτονες, γνωστοί.. ΄Ολες και όλοι θα ανήκουν στο Μεγάλο Τίποτε του Κεντρικού Υπολογιστή, στο Πρόγραμμα.
*Θα κοιμούνται σε σκοτεινά δωμάτια-κελιά χωρίς παράθυρα. Θα ξυπνάνε και θα παίρνουν το χάπι της ημέρας, θα πίνουν από ελεγχόμενα πλαστικά σκευάσματα ένα ορισμένο υγρό συντήρησης. Και μετά απευθείας στη δουλειά.
*΄Όχι πλέον σε γραφεία, αλλά σε διαδρόμους φορτισμένους με υπόγειο ρεύμα ,όπου θα εκτελούν εκείνες τις δουλειές που δεν μπορεί να κάνει ο υπολογιστής-ρομπότ. Δηλαδή τις απαραίτητες, βαριές υπηρεσίες της αποκατάστασης και της συντήρησης των κτηρίων και των μηχανημάτων.
*Κάποια ώρα προς το βράδυ που θα δείχνουν τα ρολόγια, γιατί μονάχα τα ρολόγια θα δείχνουν το πρωί, το μεσημέρι και το βράδυ, αφού θα εργάζονται μέσα σε σκεπασμένα κτήρια με εισαγωγή οξυγόνου από οπές στις οροφές, τότε λοιπόν θα ακούγεται μια ελαφριά σειρήνα που θα σημαίνει «τέλος εργασίας».
*Θα περνάνε μπροστά από τις κλειδωμένες θύρες, θα βγάζουν την κάρτα τους, θα ανοίγουν οι θύρες μόνο όσο επιτρέπεται να περάσει ένας-ένας, και θα βγαίνουν στο ύπαιθρο.
*Εκεί θα τους περιμένουν τα αυτόματα τρένα, θα ανεβαίνουν μέσα και όρθιοι, στοιβαγμένοι ο ένας πλάι στον άλλο, θα μοιράζονται στις πολυκατοικίες των πέντε και δέκα χιλιάδων ανθρώπων.
*Θα κατεβαίνουν στην συγκεκριμένη στάση και θα φτάνουν έξω από τα μακρόστενα μαυρισμένα κτήρια. Θα ανοίγουν με την κάρτα την πόρτα της εισόδου και θα μοιράζονται με τα ασανσέρ στα δωμάτιά τους.
*Τα δωμάτια τους έχουν απέξω έναν αριθμό, είναι ο δικός τους αριθμός στην κάρτα επιβίωσης που διαθέτουν. Θα μπαίνουν στο δωμάτιο, που θα αποτελείται από ένα κεντρικό χώρο και μια χημική τουαλέτα.
*Νιπτήρας δεν υπάρχει εκεί, ούτε νερό. Η καθαριότητα εξασφαλίζεται με ένα σύντομο λουτρό ειδικών ακτίνων, πριν πάνε να κοιμηθούν. Τα κρεβάτια δεν έχουν σκεπάσματα, το δωμάτιο έχει την απόλυτη θερμοκρασία. Θα βγάζουν το μονόχρωμο καφετί ρούχο, θα ακτινίζονται και θα κοιμούνται.
*Στον ύπνο τους δεν έχουν δικαίωμα να δουν όνειρα. Όταν κάτι τέτοιο θα συμβαίνει, μια αστραπιαία διακοπή του ύπνου θα ειδοποιεί ότι κάποια κύματα ανεξέλεγκτα παρενέβησαν στο Πρόγραμμα Επαναφόρτισης της μνήμης.
*Δεν έχουν να μαρτυρήσουν τίποτε σε κανέναν. Ο εγκέφαλος τους με τα δικά του κύματα θα προδώσει τη μετατροπή και την ακανόνιστη λειτουργία στο Κεντρικό Πρόγραμμα της πολυκατοικίας. Αμέσως ο Υπεύθυνος της Επαναφόρτισης θα κληθεί να δώσει εξηγήσεις. Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα ξαναδεί το δικό του δωμάτιο..
*Βέβαια την άλλη μέρα στην «εργασία» ο Επιμελητής του διαδρόμου θα πλησιάσει τον ονειρευμένο και θα τον τσεκάρει μ ένα μηχάνημα που θα περάσει γρήγορα απ τα χέρια του στους κροτάφους. Αν ο ονειρευμένος είναι τυχερός και η βλάβη της Επαναφόρτισης οφείλεται σε αμέλεια του Προγραμματιστή, θα τη γλυτώσει.
*Αν όμως η Επαναφόρτιση λειτούργησε ομαλά και απλώς κάτι συμβαίνει στο δικό του πλέον εγκέφαλο και δεν μπορεί να ξεχάσει ολότελα, τι ήταν και τι ένιωθε, πριν απ την Μεγάλη Αλλαγή, τότε θα οδηγηθεί στον Ειδικό Θάλαμο, θα καθίσει στον μαρμάρινο καναπέ και θ ακούσει απ τον τοίχο την απόφαση του Κεντρικού Έλεγχου, που θα φύγει προς όλες τις εγκαταστάσεις μέσα απ τα μεγάφωνα: «Αριθμός 77777, διαγράφεται..».
*Θα φωνάξει, θα κραυγάσει, θα παλέψει με τον αέρα, δεν υπάρχει άλλος εκεί στο θάλαμο, και σε λίγο θα αρχίσει να νιώθει τη «διαγραφή».
*Ο αέρας θα λιγοστέψει σιγά-σιγά στο θάλαμο, σε λίγο δεν θα μπορεί πια να ανασάνει, θα πνίγεται ολοένα και περισσότερο και λίγο πριν χάσει τις αισθήσεις του οριστικά, αν είναι τυχερός, την ώρα που θα διαλύεται ο εγκέφαλός του, σ’ ένα μονάχα τελευταίο δευτερόλεπτο, ίσως του στείλει κάποιες εικόνες απ το μέχρι τώρα σβησμένο παρελθόν:
*Μια λίμνη, ήρεμη, ανοιξιάτικο πρωί, η γυναίκα του με τα δύο παιδιά του να τρέχουν ανέμελα στις όχθες, αυτός να ξεκουράζεται σε μια σεζ λόνγκ καπνίζοντας ηδονικά το τσιγαράκι του την ώρα που μέσα απ το ανοιχτό σπίτι ακούγεται «Ο Μαγεμένος Αυλός» του Μότσαρτ, ενώ ένα ζευγάρι αγριοπερίστερα περνάει γουργουρίζοντας ερωτευμένο δίπλα του…
ΥΣΤΕΡΟΛΟΓΙΟΝ: Την ώρα που θα ανεβαίνει πια το συμπαντικό του ισοδύναμο στις καινούριες διαστάσεις του, ίσως ακούσει και μια βαθειά φωνή στη μητρική του γλώσσα: «Φταις κι εσύ..Όλοι σας φταίτε, που τους αφήσατε. Που δεν κινηθήκατε όταν έπρεπε. Που δεν ξυπνήσατε νωρίς…»
Ντομινίκ, «Σαν στο Σπίτι σου»!
Στη χώρα που κυβερνήτης – «σωτήρας» είναι ο κ. Παπανδρέου, στη χώρα που πάνε κι έρχονται οι «φιλέλληνες – σωτήρες», προεξαρχόντων των κ.κ. Ντομινίκ Στρος Καν και Ολι Ρεν, η προ κρίσης κατάσταση διαμορφώθηκε ως εξής:
α) Μόνο στην περίοδο 2000 έως το 2008, τα επίσημα καθαρά κέρδη των εγχωρίων επιχειρήσεων που είναι εισηγμένες στο χρηματιστήριο ξεπέρασαν τα 100 δισεκατομμύρια ευρώ.
Την ίδια περίοδο – καθ’ ομολογίαν της σοσιαλίστριας υπουργού Εργασίας – το βιοτικό επίπεδο ενός στους πέντε Ελληνες έχει κατρακυλήσει κάτω από το όριο της φτώχειας.
β) Στο σύνολο της βιομηχανίας, της οποίας η ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας» προϋποθέτει νέες μειώσεις μισθών για τους εργαζόμενους – τα επίσημα, ετήσια κέρδη ανά εργαζόμενο (όπως καταγράφονται στις εκθέσεις της ICAP) είχαν την παρακάτω πορεία. ...
* 1996: Καθαρά κέρδη ανά εργαζόμενο 4.451 ευρώ.
* 2000: Καθαρά κέρδη ανά εργαζόμενο 8.783 ευρώ.
* 2005: Καθαρά κέρδη ανά εργαζόμενο 9.000 ευρώ.
* 2007: Καθαρά κέρδη ανά εργαζόμενο 12.000 ευρώ.
Την ίδια περίοδο, η αγοραστική αξία του εργατικού εισοδήματος – καθ’ ομολογίαν του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ – «έπεσε» στα επίπεδα του 1984…
γ) Τη δεκαετία του ’90 ο φορολογικός συντελεστής επί των επιχειρηματικών κερδών βρισκόταν στο 45%. Σήμερα, μετά από διαδοχικές «πατριωτικές» αποφάσεις των ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, έχει μειωθεί πάνω από το μισό και βρίσκεται στο 20%. Το αποτέλεσμα ήταν:
Ενώ το έτος 2000, τα φυσικά πρόσωπα (κατά βάση μισθωτοί και συνταξιούχοι) πλήρωσαν το 52% του συνόλου των άμεσων φόρων και τα επιχειρηματικά κέρδη πλήρωναν το 48%, μετά από μια τετραετία ΠΑΣΟΚ κι άλλη μία τετραετία ΝΔ, το 2008, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι έφτασαν να πληρώνουν το 70% του συνόλου των άμεσων φόρων και τα επιχειρηματικά κέρδη μόνο το 30%.
δ) Οπως προκύπτει από τις ετήσιες εκθέσεις του ΟΗΕ για τις ανισότητες (αλλά και καθ’ ομολογίαν του αντιπροέδρου της κυβέρνησης) ο δείκτης απόδοσης του κεφαλαίου στην Ελλάδα, μετά από τις διαρκείς επιθέσεις στα εργατικά εισοδήματα και την υλοποίηση πολιτικών ρυθμίσεων για τον περιορισμό του «εργατικού κόστους», ανέρχεται στο 14%, είναι διπλάσιος από τον αντίστοιχο μέσο όρο της υπόλοιπης ΕΕ και δεύτερος παγκοσμίως, μετά το Μεξικό.
Την ίδια στιγμή – και πριν ακόμα φανούν οι επιπτώσεις του μνημονίου (Ιούνης 2010) – καταμετρήθηκε ότι στην Ελλάδα, μεταξύ των λαϊκών νοικοκυριών, ένας στους τρεις καταναλωτές της ΔΕΗ αδυνατεί να πληρώσει το λογαριασμό του ρεύματος και ότι ένας στους έντεκα κατοίκους της Αττικής προσφεύγει για τον επιούσιον στα συσσίτια…
ε) Από το 1990 μέχρι το 2007, το ΑΕΠ της χώρας από τα 38 δισ. ευρώ πήγε στα 208 δισ. ευρώ, το βασικό μεροκάματο του εργάτη από 15 ευρώ πήγε στα 30 ευρώ, αλλά τα κέρδη των επιχειρήσεων από 575 εκατ. ευρώ εκτινάχτηκαν στα 16 δισ. ευρώ!
Με άλλα λόγια: Σε μια περίοδο, που καλύπτει σχεδόν δύο δεκαετίες και κατά τη διάρκεια των οποίων ο ελληνικός λαός πολλαπλασίασε με τη δουλειά του την περίφημη «πίτα», από την κατά 5,5 φορές αύξηση του ΑΕΠ της χώρας, το αποτέλεσμα ήταν τα κέρδη των καπιταλιστών να αυξηθούν κατά 28 φορές (!) ενώ ο εργάτης με την «αύξηση» κατά 1 φορά του κατώτατου μισθού του, έφτασε, σε αποπληθωρισμένες τιμές, να αμείβεται σε προ 25ετίας επίπεδα!
Κατόπιν αυτών, παρότι διάφοροι ασπάλακες, (για να παίξουν το παιχνίδι του ξεπουλήματος της χώρας μέχρι τελευταίου τσίγκου, για να προλειάνουν το έδαφος των 200.000 απολύσεων στο δημόσιο τομέα – Ραγκούσης, «Βήμα», 5/12/2010 – και για να πιούν το αίμα του εργάτη με το μπουρί του ΣΕΒ),φτάνουν στο σημείο να κακολογούν την ωραία πατρίδα μας και να την εμφανίζουν σαν «την τελευταία κομμουνιστική χώρα της Ευρώπης» (!), εμείς, ως λαός και ως άνθρωποι, με τη στοιχειώδη αυτογνωσία που αρμόζει σε ένα διεθνές πειραματόζωο των πολυεθνικών, των τραπεζών, των τοκογλύφων και των κερδοσκόπων, είμαστε στην υπερήφανον θέσιν να υποδεχτούμε, σήμερα, τον κύριο ΔΝΤ και μεθαύριο τον κύριο Κομισιόν,
στην «πρώτη καπιταλιστική χώρα του κόσμου»!
α) Μόνο στην περίοδο 2000 έως το 2008, τα επίσημα καθαρά κέρδη των εγχωρίων επιχειρήσεων που είναι εισηγμένες στο χρηματιστήριο ξεπέρασαν τα 100 δισεκατομμύρια ευρώ.
Την ίδια περίοδο – καθ’ ομολογίαν της σοσιαλίστριας υπουργού Εργασίας – το βιοτικό επίπεδο ενός στους πέντε Ελληνες έχει κατρακυλήσει κάτω από το όριο της φτώχειας.
β) Στο σύνολο της βιομηχανίας, της οποίας η ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας» προϋποθέτει νέες μειώσεις μισθών για τους εργαζόμενους – τα επίσημα, ετήσια κέρδη ανά εργαζόμενο (όπως καταγράφονται στις εκθέσεις της ICAP) είχαν την παρακάτω πορεία. ...
* 1996: Καθαρά κέρδη ανά εργαζόμενο 4.451 ευρώ.
* 2000: Καθαρά κέρδη ανά εργαζόμενο 8.783 ευρώ.
* 2005: Καθαρά κέρδη ανά εργαζόμενο 9.000 ευρώ.
* 2007: Καθαρά κέρδη ανά εργαζόμενο 12.000 ευρώ.
Την ίδια περίοδο, η αγοραστική αξία του εργατικού εισοδήματος – καθ’ ομολογίαν του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ – «έπεσε» στα επίπεδα του 1984…
γ) Τη δεκαετία του ’90 ο φορολογικός συντελεστής επί των επιχειρηματικών κερδών βρισκόταν στο 45%. Σήμερα, μετά από διαδοχικές «πατριωτικές» αποφάσεις των ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, έχει μειωθεί πάνω από το μισό και βρίσκεται στο 20%. Το αποτέλεσμα ήταν:
Ενώ το έτος 2000, τα φυσικά πρόσωπα (κατά βάση μισθωτοί και συνταξιούχοι) πλήρωσαν το 52% του συνόλου των άμεσων φόρων και τα επιχειρηματικά κέρδη πλήρωναν το 48%, μετά από μια τετραετία ΠΑΣΟΚ κι άλλη μία τετραετία ΝΔ, το 2008, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι έφτασαν να πληρώνουν το 70% του συνόλου των άμεσων φόρων και τα επιχειρηματικά κέρδη μόνο το 30%.
δ) Οπως προκύπτει από τις ετήσιες εκθέσεις του ΟΗΕ για τις ανισότητες (αλλά και καθ’ ομολογίαν του αντιπροέδρου της κυβέρνησης) ο δείκτης απόδοσης του κεφαλαίου στην Ελλάδα, μετά από τις διαρκείς επιθέσεις στα εργατικά εισοδήματα και την υλοποίηση πολιτικών ρυθμίσεων για τον περιορισμό του «εργατικού κόστους», ανέρχεται στο 14%, είναι διπλάσιος από τον αντίστοιχο μέσο όρο της υπόλοιπης ΕΕ και δεύτερος παγκοσμίως, μετά το Μεξικό.
Την ίδια στιγμή – και πριν ακόμα φανούν οι επιπτώσεις του μνημονίου (Ιούνης 2010) – καταμετρήθηκε ότι στην Ελλάδα, μεταξύ των λαϊκών νοικοκυριών, ένας στους τρεις καταναλωτές της ΔΕΗ αδυνατεί να πληρώσει το λογαριασμό του ρεύματος και ότι ένας στους έντεκα κατοίκους της Αττικής προσφεύγει για τον επιούσιον στα συσσίτια…
ε) Από το 1990 μέχρι το 2007, το ΑΕΠ της χώρας από τα 38 δισ. ευρώ πήγε στα 208 δισ. ευρώ, το βασικό μεροκάματο του εργάτη από 15 ευρώ πήγε στα 30 ευρώ, αλλά τα κέρδη των επιχειρήσεων από 575 εκατ. ευρώ εκτινάχτηκαν στα 16 δισ. ευρώ!
Με άλλα λόγια: Σε μια περίοδο, που καλύπτει σχεδόν δύο δεκαετίες και κατά τη διάρκεια των οποίων ο ελληνικός λαός πολλαπλασίασε με τη δουλειά του την περίφημη «πίτα», από την κατά 5,5 φορές αύξηση του ΑΕΠ της χώρας, το αποτέλεσμα ήταν τα κέρδη των καπιταλιστών να αυξηθούν κατά 28 φορές (!) ενώ ο εργάτης με την «αύξηση» κατά 1 φορά του κατώτατου μισθού του, έφτασε, σε αποπληθωρισμένες τιμές, να αμείβεται σε προ 25ετίας επίπεδα!
Κατόπιν αυτών, παρότι διάφοροι ασπάλακες, (για να παίξουν το παιχνίδι του ξεπουλήματος της χώρας μέχρι τελευταίου τσίγκου, για να προλειάνουν το έδαφος των 200.000 απολύσεων στο δημόσιο τομέα – Ραγκούσης, «Βήμα», 5/12/2010 – και για να πιούν το αίμα του εργάτη με το μπουρί του ΣΕΒ),φτάνουν στο σημείο να κακολογούν την ωραία πατρίδα μας και να την εμφανίζουν σαν «την τελευταία κομμουνιστική χώρα της Ευρώπης» (!), εμείς, ως λαός και ως άνθρωποι, με τη στοιχειώδη αυτογνωσία που αρμόζει σε ένα διεθνές πειραματόζωο των πολυεθνικών, των τραπεζών, των τοκογλύφων και των κερδοσκόπων, είμαστε στην υπερήφανον θέσιν να υποδεχτούμε, σήμερα, τον κύριο ΔΝΤ και μεθαύριο τον κύριο Κομισιόν,
στην «πρώτη καπιταλιστική χώρα του κόσμου»!
Wal Mart: Η "ιδανική" επιχείρηση
Κόλαση...
... για τους εργαζόµενους. Παράδεισος για το αφεντικό τους. Τα πολυκαταστήµατα Γουόλ-Μαρτ είναι το όνειρο κάθε εργοδότη. Την πικρή εµπειρία του σε αυτά διηγείται ένας απολυµένος δάσκαλος που έπιασε δουλειά εκεί.
Η δουλειά...
... στα Γουόλ-Μαρτ δεν τον γεµίζει βέβαια όσο το δασκαλίκι. Οπως εκατοµµύρια άλλοι Αµερικανοί, είναι κι αυτός υποαπασχολούµενος. Ανύπαρκτος στη ζωή, ανύπαρκτος και στις στατιστικές που καταγράφουν την ανεργία. Αυτός και οι συνάδελφοί του αµείβονται τόσο χαµηλά, που εξασφαλίζουν σταθερά στη Γουόλ-Μαρτ την κορυφή στον κατάλογο του περιοδικού «Φόρτσουν» µε τις 500 πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις. Χωρίς παιδιά και υποχρεώσεις, αρκείται στον άθλιο µισθό του. Οι συνάδελφοί του είναι µετανάστες που γνωρίζουν ελάχιστα τη γλώσσα, πτυχιούχοι που κατέληξαν εκεί όταν βούλιαξε η οικονοµία και άνθρωποι συνταξιούχοι που σέρνονται στους διαδρόµους στηριγµένοι σε µπαστούνια. Και όµως, ακόµη και γι’ αυτούς η διεύθυνση έχει βρει µια θέση, τοποθετώντας τους σαν σκιάχτρα στους διαδρόµους για να αποτρέπουν τις κλοπές από τους πελάτες. «∆εν έχω προφτάσει να ρωτήσω αυτούς τους εξηντάρηδες και βάλε γιατί δουλεύουν ακόµη», λέει ο πρώην δάσκαλος. «Σίγουρα δεν το κάνουν επειδή τους αρέσουν οι στολές.
Μάλλον είναι κι αυτοί από εκείνους τους πολλούς υπερήλικες που έχασαν όσα είχαν και δεν είχαν στην άκρη για τα γεράµατά τους. Η φτώχεια τούς ανάγκασε να ξαναπιάσουν δουλειά».
Οι εργαζόµενοι...
... στα Γουόλ-Μαρτ έχουν τουλάχιστον ένα πράγµα κοινό: δεν έχουν φωνή. Ενα εκατοµµύριο εργαζόµενοι στον µεγαλύτερο εργοδότη της Αµερικής δεν έχουν κανένα δικαίωµα να διαπραγµατευτούν συλλογικά τον µισθό τους και τις συνθήκες της εργασίας τους. Σε δύο παραρτήµατα που τα κατάφεραν να φτιάξουν σωµατείο, στον Καναδά, η επιχείρηση έβαλε αµέσως λουκέτο. «Είναιταπεινωτικό να ξέρεις πως, όταν δουλεύεις σε µια τέτοιαεπιχείρηση, είναι σαν να πλαγιάζεις µε τον εχθρό», συνεχίζει ο δασκαλάκος. «Πουλάµε ρούχα που είναι ραµµένα σε τριτοκοσµικά κάτεργα όπου οι εργάτες πληρώνονται µε πενταροδεκάρες. Πουλάµε παιχνίδια από παράγωγα πετρελαίου που αργά ή γρήγορα θα καταλήξουν σε χωµατερές. Και στο ΜακΝτόναλντς που έχουµε εδώ, πεινασµένοι πελάτες χορταίνουν µε ζάχαρα και λιπαρά. Τίποτα από όσα έχουµε δεν κάνει τον κόσµο µας καλύτερο.Η επιχείρηση δεν παύει να µας πιπιλίζει το µυαλό πως βρισκόµαστε εδώ για να εξυπηρετούµε τους πελάτες µας.
Τρίχες. Βρίσκοµαι εδώ για να γκρινιάζω για τον άθλιο µισθό µου και για να τα βάζω µε το εαυτό µου και µε όσους άλλους φταίνε για το κατάντηµά µου».
Τα Γουόλ-Μαρτ...
... είναι ο καθρέφτης της σύγχρονης Αµερικής. Αλλά όχι µόνο. Είναι το πρότυπο κάθε φιλόδοξου επιχειρηµατία στον δυτικό κόσµο, όπου, µε πρόσχηµα την οικονοµική κρίση, καταλύεται µεθοδικά κάθε προστασία της εργασίας. Σε έναν αχαλίνωτο παγκόσµιο ανταγωνισµό προς τα κάτω, ξεπροβάλλει ήδη µπροστά στα µάτια µας η εικόνα της ιδανικής επιχείρησης του µέλλοντος, µε κακοπληρωµένους εργαζόµενους που θα σέρνονται ανάµεσα σε υποσιτιζόµενους πελάτες οι οποίοι θα αγοράζουν φθηνά προϊόντα φτιαγµένα σε κινέζικα κάτεργα.
Αναδημοσίευση από άρθρο του Ρ. Βρανά στα "Νέα"
... για τους εργαζόµενους. Παράδεισος για το αφεντικό τους. Τα πολυκαταστήµατα Γουόλ-Μαρτ είναι το όνειρο κάθε εργοδότη. Την πικρή εµπειρία του σε αυτά διηγείται ένας απολυµένος δάσκαλος που έπιασε δουλειά εκεί.
Η δουλειά...
... στα Γουόλ-Μαρτ δεν τον γεµίζει βέβαια όσο το δασκαλίκι. Οπως εκατοµµύρια άλλοι Αµερικανοί, είναι κι αυτός υποαπασχολούµενος. Ανύπαρκτος στη ζωή, ανύπαρκτος και στις στατιστικές που καταγράφουν την ανεργία. Αυτός και οι συνάδελφοί του αµείβονται τόσο χαµηλά, που εξασφαλίζουν σταθερά στη Γουόλ-Μαρτ την κορυφή στον κατάλογο του περιοδικού «Φόρτσουν» µε τις 500 πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις. Χωρίς παιδιά και υποχρεώσεις, αρκείται στον άθλιο µισθό του. Οι συνάδελφοί του είναι µετανάστες που γνωρίζουν ελάχιστα τη γλώσσα, πτυχιούχοι που κατέληξαν εκεί όταν βούλιαξε η οικονοµία και άνθρωποι συνταξιούχοι που σέρνονται στους διαδρόµους στηριγµένοι σε µπαστούνια. Και όµως, ακόµη και γι’ αυτούς η διεύθυνση έχει βρει µια θέση, τοποθετώντας τους σαν σκιάχτρα στους διαδρόµους για να αποτρέπουν τις κλοπές από τους πελάτες. «∆εν έχω προφτάσει να ρωτήσω αυτούς τους εξηντάρηδες και βάλε γιατί δουλεύουν ακόµη», λέει ο πρώην δάσκαλος. «Σίγουρα δεν το κάνουν επειδή τους αρέσουν οι στολές.
Μάλλον είναι κι αυτοί από εκείνους τους πολλούς υπερήλικες που έχασαν όσα είχαν και δεν είχαν στην άκρη για τα γεράµατά τους. Η φτώχεια τούς ανάγκασε να ξαναπιάσουν δουλειά».
Οι εργαζόµενοι...
... στα Γουόλ-Μαρτ έχουν τουλάχιστον ένα πράγµα κοινό: δεν έχουν φωνή. Ενα εκατοµµύριο εργαζόµενοι στον µεγαλύτερο εργοδότη της Αµερικής δεν έχουν κανένα δικαίωµα να διαπραγµατευτούν συλλογικά τον µισθό τους και τις συνθήκες της εργασίας τους. Σε δύο παραρτήµατα που τα κατάφεραν να φτιάξουν σωµατείο, στον Καναδά, η επιχείρηση έβαλε αµέσως λουκέτο. «Είναιταπεινωτικό να ξέρεις πως, όταν δουλεύεις σε µια τέτοιαεπιχείρηση, είναι σαν να πλαγιάζεις µε τον εχθρό», συνεχίζει ο δασκαλάκος. «Πουλάµε ρούχα που είναι ραµµένα σε τριτοκοσµικά κάτεργα όπου οι εργάτες πληρώνονται µε πενταροδεκάρες. Πουλάµε παιχνίδια από παράγωγα πετρελαίου που αργά ή γρήγορα θα καταλήξουν σε χωµατερές. Και στο ΜακΝτόναλντς που έχουµε εδώ, πεινασµένοι πελάτες χορταίνουν µε ζάχαρα και λιπαρά. Τίποτα από όσα έχουµε δεν κάνει τον κόσµο µας καλύτερο.Η επιχείρηση δεν παύει να µας πιπιλίζει το µυαλό πως βρισκόµαστε εδώ για να εξυπηρετούµε τους πελάτες µας.
Τρίχες. Βρίσκοµαι εδώ για να γκρινιάζω για τον άθλιο µισθό µου και για να τα βάζω µε το εαυτό µου και µε όσους άλλους φταίνε για το κατάντηµά µου».
Τα Γουόλ-Μαρτ...
... είναι ο καθρέφτης της σύγχρονης Αµερικής. Αλλά όχι µόνο. Είναι το πρότυπο κάθε φιλόδοξου επιχειρηµατία στον δυτικό κόσµο, όπου, µε πρόσχηµα την οικονοµική κρίση, καταλύεται µεθοδικά κάθε προστασία της εργασίας. Σε έναν αχαλίνωτο παγκόσµιο ανταγωνισµό προς τα κάτω, ξεπροβάλλει ήδη µπροστά στα µάτια µας η εικόνα της ιδανικής επιχείρησης του µέλλοντος, µε κακοπληρωµένους εργαζόµενους που θα σέρνονται ανάµεσα σε υποσιτιζόµενους πελάτες οι οποίοι θα αγοράζουν φθηνά προϊόντα φτιαγµένα σε κινέζικα κάτεργα.
Αναδημοσίευση από άρθρο του Ρ. Βρανά στα "Νέα"
Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010
Η κυβέρνηση ετοιμάζεται για σύγκρουση με την κοινωνία
Συνέντευξη του δικηγόρου Κώστα Παπαδάκη στην Μ Διονέλλη και στην εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς"
- Μέσα στον Αύγουστο ψηφίστηκε και στις 20 Σεπτεμβρίου δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως ο νέος «τρομονόμος». Ποιος είναι ο στόχος του;
- Στην ουσία μιλάμε για τον «τρομονόμο» Νο3, ο οποίος παρεμβαίνει σε θεμελιώδεις συνταγματικές και πολιτικές ελευθερίες περιστέλλοντας τες και, κατ' ουσία, καταργώντας τες. Ο συγκεκριμένος νόμος (3875/2010) έρχεται να χαρακτηρίσει ως τρομοκρατική πράξη κακουργηματικού χαρακτήρα κάθε διαδήλωση, κατάληψη, φθορά ξένης περιουσίας, αδικήματα για τα οποία συχνά πυκνά παραπέμπονται συμμετέχοντες σε μαζικές λαϊκές κινητοποιήσεις. Μόνο που από δω και πέρα, θα παραπέμπονται ως τρομοκράτες.
- Τι ίσχυε μέχρι σήμερα;
- Στον προηγούμενο «τρομονόμο» (3251/2004) είχε ενσωματωθεί μια ευρωπαϊκή απόφαση-πλαίσιο με βάση την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Συγκεκριμένα, στο άρθρο 8 εκείνου του νόμου αναφερόταν πως δεν συνιστά «τρομοκρατική πράξη» η τέλεση συγκεκριμένων αδικημάτων (κακουργημάτων και πλημμελημάτων), εάν αυτά «εκδηλώνονται ως προσπάθεια εγκαθίδρυσης δημοκρατικού πολιτεύματος ή ως δράση υπέρ της ελευθερίας, ή αποσκοπούν στην άσκηση θεμελιώδους ατομικής, πολιτικής ή συνδικαλιστικής ελευθερίας». Και σε εκείνη τη διάταξη ο νομικός κόσμος είχε σταθεί επικριτικά. Την είχαμε ονομάσει τότε «διάταξη-φερετζέ», γιατί ενώ θεωρητικά απέτρεπε τη δίωξη του φρονήματος και της ανοιχτής πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης, ουσιαστικά όλα αυτά ετίθεντο υπό την κρίση του εκάστοτε δικαστηρίου. Σήμερα, με την κατάργηση του συγκεκριμένου άρθρου, καταργείται ακόμα και ο φερετζές...
- Τι προβλέπεται στις νέες διατάξεις;
- Εκτός από τον κακουργηματικό χαρακτήρα που αποκτούν πλέον όλες οι πράξεις που αναφέραμε πιο πάνω, τώρα πια προβλέπονται και ποινές κάθειρξης για όσους θεωρηθεί ότι «βοηθούν» στην τέλεση τους. Συγκεκριμένα, ο νέος νόμος προβλέπει πως «όποιος παρέχει ουσιώδεις πληροφορίες ή υλικά μέσα με σκοπό να διευκολύνει ή να υποβοηθήσει για τη διάπραξη κακουργηματικών πράξεων, τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι δέκα ετών». Πρακτικά αυτό σημαίνει πως αν φωνάξεις σε μια ομάδα διαδηλωτών «προσέξτε από εκεί έρχεται η αστυνομία», κινδυνεύεις να βρεθείς για δέκα χρόνια στη φυλακή.
- Δίνεται, όμως, η δυνατότητα να βρεθείς στη φυλακή και πριν ακόμα ξεκινήσει η διαδήλωση...
- Ακριβώς. Συγκεκριμένα, στο άρθρο 187Α του Ποινικού Κώδικα επέρχεται τροποποίηση σύμφωνα με την οποία όποιος απειλεί σοβαρά με την τέλεση των «κακουργημάτων» που προαναφέραμε και με αυτό τον τρόπο προκαλεί τρόμο, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο ετών. Πρακτικά, η ανακοίνωση μιας διαδήλωσης ή μιας κατάληψης μπορεί να θεωρηθεί ότι προκαλεί τρόμο και άρα οι διοργανωτές να συλληφθούν καινά οδηγηθούν στη φυλακή.
- Τι προβλέπεται για τους «αόρατους» μάρτυρες;
- Υπάρχουν σοβαρές αλλαγές, ως προς το ζήτημα της προστασίας μαρτύρων. Με τον προηγούμενο «τρομονόμο» το δικαστήριο δεχόταν ανώνυμες μαρτυρικές καταθέσεις, αλλά ήταν υποχρεωμένο να αποκαλύψει στον κατηγορούμενο το όνομα του μάρτυρα, εφόσον εκείνος (ο κατηγορούμενος) το ζητούσε. Η δυνατότητα αυτή πλέον αφαιρείται, αφού το δικαστήριο μπορεί να αρνηθεί το αίτημα αυτό εφόσον αιτιολογήσει γραπτά τους λόγους της άρνησης. Η αλλαγή αυτή μπορεί να στείλει σε πολυετείς καθείρξεις κατηγορούμενους για «τρομοκρατία» με βάση καταθέσεις ανθρώπων που δεν θα δουν και δεν θα ακούσουν ποτέ δια ζώσης, ώστε να μπορούν να αντικρούσουν τους ισχυρισμούς τους.
- Θεωρείτε τυχαίο το χρόνο της ψήφισης του συγκεκριμένου νόμου;
- Καθόλου τυχαίος δεν είναι. Η κυβέρνηση, που υποτίθεται ότι ευαγγελίζεται τη διαβούλευση και τον διάλογο με την κοινωνία και τους φορείς, ψήφισε εν κρύπτω, στα μουλωχτά το συγκεκριμένο νόμο, κατακαλόκαιρο, σε Θερινό Τμήμα της Βουλής. Δεν υπήρξε η παραμικρή διαβούλευση με την κοινωνία ή με τον νομικό κόσμο. Στην ουσία, η κυβέρνηση ετοιμάζεται. Αναμένει κοινωνική έκρηξη και ενισχύει το οπλοστάσιο της με νομοθετήματα που έχουν μόνο στόχο να περιστείλουν τις θεμελιώδεις ελευθερίες των πολιτών.
Πηγή
- Μέσα στον Αύγουστο ψηφίστηκε και στις 20 Σεπτεμβρίου δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως ο νέος «τρομονόμος». Ποιος είναι ο στόχος του;
- Στην ουσία μιλάμε για τον «τρομονόμο» Νο3, ο οποίος παρεμβαίνει σε θεμελιώδεις συνταγματικές και πολιτικές ελευθερίες περιστέλλοντας τες και, κατ' ουσία, καταργώντας τες. Ο συγκεκριμένος νόμος (3875/2010) έρχεται να χαρακτηρίσει ως τρομοκρατική πράξη κακουργηματικού χαρακτήρα κάθε διαδήλωση, κατάληψη, φθορά ξένης περιουσίας, αδικήματα για τα οποία συχνά πυκνά παραπέμπονται συμμετέχοντες σε μαζικές λαϊκές κινητοποιήσεις. Μόνο που από δω και πέρα, θα παραπέμπονται ως τρομοκράτες.
- Τι ίσχυε μέχρι σήμερα;
- Στον προηγούμενο «τρομονόμο» (3251/2004) είχε ενσωματωθεί μια ευρωπαϊκή απόφαση-πλαίσιο με βάση την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Συγκεκριμένα, στο άρθρο 8 εκείνου του νόμου αναφερόταν πως δεν συνιστά «τρομοκρατική πράξη» η τέλεση συγκεκριμένων αδικημάτων (κακουργημάτων και πλημμελημάτων), εάν αυτά «εκδηλώνονται ως προσπάθεια εγκαθίδρυσης δημοκρατικού πολιτεύματος ή ως δράση υπέρ της ελευθερίας, ή αποσκοπούν στην άσκηση θεμελιώδους ατομικής, πολιτικής ή συνδικαλιστικής ελευθερίας». Και σε εκείνη τη διάταξη ο νομικός κόσμος είχε σταθεί επικριτικά. Την είχαμε ονομάσει τότε «διάταξη-φερετζέ», γιατί ενώ θεωρητικά απέτρεπε τη δίωξη του φρονήματος και της ανοιχτής πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης, ουσιαστικά όλα αυτά ετίθεντο υπό την κρίση του εκάστοτε δικαστηρίου. Σήμερα, με την κατάργηση του συγκεκριμένου άρθρου, καταργείται ακόμα και ο φερετζές...
- Τι προβλέπεται στις νέες διατάξεις;
- Εκτός από τον κακουργηματικό χαρακτήρα που αποκτούν πλέον όλες οι πράξεις που αναφέραμε πιο πάνω, τώρα πια προβλέπονται και ποινές κάθειρξης για όσους θεωρηθεί ότι «βοηθούν» στην τέλεση τους. Συγκεκριμένα, ο νέος νόμος προβλέπει πως «όποιος παρέχει ουσιώδεις πληροφορίες ή υλικά μέσα με σκοπό να διευκολύνει ή να υποβοηθήσει για τη διάπραξη κακουργηματικών πράξεων, τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι δέκα ετών». Πρακτικά αυτό σημαίνει πως αν φωνάξεις σε μια ομάδα διαδηλωτών «προσέξτε από εκεί έρχεται η αστυνομία», κινδυνεύεις να βρεθείς για δέκα χρόνια στη φυλακή.
- Δίνεται, όμως, η δυνατότητα να βρεθείς στη φυλακή και πριν ακόμα ξεκινήσει η διαδήλωση...
- Ακριβώς. Συγκεκριμένα, στο άρθρο 187Α του Ποινικού Κώδικα επέρχεται τροποποίηση σύμφωνα με την οποία όποιος απειλεί σοβαρά με την τέλεση των «κακουργημάτων» που προαναφέραμε και με αυτό τον τρόπο προκαλεί τρόμο, τιμωρείται με φυλάκιση, τουλάχιστον, δύο ετών. Πρακτικά, η ανακοίνωση μιας διαδήλωσης ή μιας κατάληψης μπορεί να θεωρηθεί ότι προκαλεί τρόμο και άρα οι διοργανωτές να συλληφθούν καινά οδηγηθούν στη φυλακή.
- Τι προβλέπεται για τους «αόρατους» μάρτυρες;
- Υπάρχουν σοβαρές αλλαγές, ως προς το ζήτημα της προστασίας μαρτύρων. Με τον προηγούμενο «τρομονόμο» το δικαστήριο δεχόταν ανώνυμες μαρτυρικές καταθέσεις, αλλά ήταν υποχρεωμένο να αποκαλύψει στον κατηγορούμενο το όνομα του μάρτυρα, εφόσον εκείνος (ο κατηγορούμενος) το ζητούσε. Η δυνατότητα αυτή πλέον αφαιρείται, αφού το δικαστήριο μπορεί να αρνηθεί το αίτημα αυτό εφόσον αιτιολογήσει γραπτά τους λόγους της άρνησης. Η αλλαγή αυτή μπορεί να στείλει σε πολυετείς καθείρξεις κατηγορούμενους για «τρομοκρατία» με βάση καταθέσεις ανθρώπων που δεν θα δουν και δεν θα ακούσουν ποτέ δια ζώσης, ώστε να μπορούν να αντικρούσουν τους ισχυρισμούς τους.
- Θεωρείτε τυχαίο το χρόνο της ψήφισης του συγκεκριμένου νόμου;
- Καθόλου τυχαίος δεν είναι. Η κυβέρνηση, που υποτίθεται ότι ευαγγελίζεται τη διαβούλευση και τον διάλογο με την κοινωνία και τους φορείς, ψήφισε εν κρύπτω, στα μουλωχτά το συγκεκριμένο νόμο, κατακαλόκαιρο, σε Θερινό Τμήμα της Βουλής. Δεν υπήρξε η παραμικρή διαβούλευση με την κοινωνία ή με τον νομικό κόσμο. Στην ουσία, η κυβέρνηση ετοιμάζεται. Αναμένει κοινωνική έκρηξη και ενισχύει το οπλοστάσιο της με νομοθετήματα που έχουν μόνο στόχο να περιστείλουν τις θεμελιώδεις ελευθερίες των πολιτών.
Πηγή
Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010
Το αδιέξοδο του μνημονίου σε απλούς ετήσιους πίνακες
Επειδή οι αριθμοί πολλές φορές λένε μεγάλες αλήθειες, καλό είναι να γνωρίζουμε και τι αναφέρει (σε αριθμούς) το μνημόνιο που υπέγραψαν ο Γιώργος και η παρέα του και έθεσαν την χώρα υπό ομηρεία, αφού πρώτα απείλησαν -με την βοήθεια των μεγαλοκαναλαρχών και των κομματικών φυλλάδων τους- τους Έλληνες πολίτες πως δεν υπάρχουν λύσεις και έρχεται μεγάλη φτώχεια...
Επειδή, λοιπόν, έχω βαρεθεί να ακούω του κόσμου τις ανοησίες (ή παπαρολογίες επί το λαϊκότερον), από τους πολιτικούς, τους δημοσιογράφους, τα κανάλια και τον παραπληροφορημένο κόσμο σε καφενεία και πλατείες, θεώρησα σωστό πως πρέπει να γίνει γνωστό και απολύτως κατανοητό το σημείο στο οποίο σήμερα βρισκόμαστε και στο σημείο που αύριο θέλουν να μας... βάλουν. Κι αυτό, επειδή κανένας -μα κανένας- δεν έχει καταλάβει που βρισκόμαστε και που πάμε.
Και προσωπικά απορώ πόσο δύσκολο ήταν να δημοσιευτούν 5 σελιδούλες από το νόμο 3845, δηλαδή το περίφημο μνημόνιο, για να τελειώνουν οι βλακείες και για να τοποθετηθεί και ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Και, πιστέψτε με, φαίνεται πως οι κατεργάρηδες είναι πολλοί και σε αρκετά ψηλά αξιώματα της χώρας.
Σήμερα θα παρουσιάσω μόνο τον πίνακα 1, σελίδα 1349 του νόμου 3845, ΦΕΚ 65/2010.
Ο Πίνακας αυτός αναφέρει ένα προς ένα τα δημοσιονομικά μέτρα που περιλαμβάνει το πρόγραμμα.
Οτιδήποτε άλλο ακούτε είναι προπαγανδιστικές αηδίες που σκοπό έχουν να επιβάλουν ένα κλίμα τρόμου, προκειμένου σαν πειθήνια (και κατατρομαγμένα) πρόβατα, να μπούμε χωρίς αντιδράσεις στο σφαγείο...
Πάμε λοιπόν να δούμε τα μέτρα για το 2010.
Οπως βλέπετε από τα μέτρα του 2010, θα εξοικονομήσουμε 5.800 εκατομύρια (5,8 δισ. ευρώ) μόνο, παρά τις τεράστιες εισπρακτικές βουτιές που κάνει η κυβέρνηση Παπανδρέου στα οικονομικά όλων μας.
Τελειώσαμε; Οχι βέβαια, έρχεται το 2011.
Πάρτε τα μέτρα του 2011, για να καταλάβετε.
Αν δεν καταλάβατε ακόμα, το 2011, θα εξοικονομήσουμε άλλα 9.650 εκατομύρια (9,65 δισ. ευρώ), δηλαδή υπεδιπλάσια από το 2010... Με απλά λόγια, το αγγούρι θα είναι διπλάσιο το 2011.
Για δείτε:
Αύξηση αντικειμενικών αξιών: 400 εκατομύρια
Εξοικονόμηση πόρων από τον Καλλικράτη: 500 εκατομύρια.
Και μετά από αυτά έρχεται το 2012.
Πάρτε και το 2012... να το έχετε.
Ζείτε ακόμα; Μάλλον έχετε γερές αντοχές!
Για δείτε τι λέει για το 2012.
Μείωση προσλήψεων δημοσίων υπάλλήλων πέραν του 5 προς 1!
Αυτό για όσους σας τάζουν θέσεις στο δημόσιο.
Ανάπτυξη θέλετε;
Πάρτε μείωση δημόσιων επενδύσεων: 500 εκατομύρια.
Προσέξτε τώρα και το τελευταίο.
Μη καθορισμένα μέτρα για λειτουργικά έξοδα: 900 εκατομύρια!
Αντέχετε;;
Ε, πάρτε και το 2013
Βλέπετε τι λέει;
ΜΗ ΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΑ ΜΕΤΡΑ: 4.200 ΕΚΑΤΟΜΥΡΙΑ, δηλαδή το 2013, θα πάρουνε μέτρα που θα πρέπει να αποδώσουν όσο ΟΛΕΣ οι περικοπές του 2010!
Ακόμα αναπνέετε, και δεν σας έχουν φορολογήσει;
Δεν πειράζει. Θα μπει και φόρος για το οξυγόνο που αναπνέουμε. Ίσως να φορολογηθεί και το νερό της βροχής (ελπίζω να μην βάζω ιδέες στα σάπια μυαλά του υπουργείου Οικονομικών).
Υπομονή.
Εσεις οι 500.000 Ελληνες που θα έχετε καταφέρει να ζείτε μέχρι το τέλος του 2013 ευελπιστώντας πως ο Γιώργος σας έλεγε την αλήθεια ότι το 2013 τελειώνουν όλα, θα δείτε τα βάσανα σας να τελειώνουν το... 2015, γιατί ακόμα υπάρχει το 2014, που έχει και αυτό μέτρα.
Πάρτε και το 2014.
Προσέξτε τώρα.
Το 2014, και μόνο τότε θα σταματήσει τη φορολογία των κερδοφόρων επιχειρήσεων, χάνοντας 600 εκατομύρια, αλλά προβλέπει εξοικονόμηση από μη καθορισμένα ακόμα μέτρα 4.700 εκατομυρίων!!!
Με απλά λόγια, μέχρι το 2014 θα πρέπει να εξοικονομηθούν 30 δισ. ευρώ και με μέτρα που έχει πάρει μέχρι τώρα εξοικονομούνται μόνο 5,8 δισ. ευρώ...
Από σήμερα λοιπόν ό,τι μακακία ακούτε από οποιονδήποτε, θα μπορείτε να ρίχνετε μια ματιά στους λογαριασμούς και να ξέρετε τι σας περιμένει.
Αν έχετε τάσες αυτοκτονικές διαβάστε ολόκληρο το νόμο (που υπογράφθηκε παράνομα ως νομοσχέδιο ενώ θα έπρεπε να περάσει από τη Βουλή ως Διεθνής Συμφωνία, αλλά τότε θα απαιτούνταν 180 ψήφοι και όχι 150...), αλλά όχι σαν τους ηλίθιους πολιτικοδημοσιογράφους.
ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ, ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ!!!
Κι ενώ ο νόμος γράφει όλα αυτά, έχεις τον έναν και τον άλλον, να διαμορφώνουν γνώμη, για τον 15άχρονο που θα δουλεύει με 400 ευρώ ή την ποσόστωση των ναυτικών στο "Ζενίθ", κρύβοντας με την έντονη δημοσιοποίηση τέτοιων περιπτώσεων, το εγκληματικό μνημονιακό σύνολο.
Ε, λοιπόν, όσοι τα λένε αυτά, ή ξέρουν και μας δουλέυουν ή είναι βλάκες ή και τα δύο.
Σε κάποιες περιπτώσεις, ενδέχεται να είναι και ανάμεσα σε αυτούς που έχουν ήδη αγοράσει σπίτια σε ξένες χώρες και έχουν ήδη εγγράψει τα παιδιά τους σε εκεί ιδιωτικά σχολεία...
Αντε καληνύχτα, καρντάσια-κορόιδα-μελλοθάνατοι...
Πηγή
Επειδή, λοιπόν, έχω βαρεθεί να ακούω του κόσμου τις ανοησίες (ή παπαρολογίες επί το λαϊκότερον), από τους πολιτικούς, τους δημοσιογράφους, τα κανάλια και τον παραπληροφορημένο κόσμο σε καφενεία και πλατείες, θεώρησα σωστό πως πρέπει να γίνει γνωστό και απολύτως κατανοητό το σημείο στο οποίο σήμερα βρισκόμαστε και στο σημείο που αύριο θέλουν να μας... βάλουν. Κι αυτό, επειδή κανένας -μα κανένας- δεν έχει καταλάβει που βρισκόμαστε και που πάμε.
Και προσωπικά απορώ πόσο δύσκολο ήταν να δημοσιευτούν 5 σελιδούλες από το νόμο 3845, δηλαδή το περίφημο μνημόνιο, για να τελειώνουν οι βλακείες και για να τοποθετηθεί και ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Και, πιστέψτε με, φαίνεται πως οι κατεργάρηδες είναι πολλοί και σε αρκετά ψηλά αξιώματα της χώρας.
Σήμερα θα παρουσιάσω μόνο τον πίνακα 1, σελίδα 1349 του νόμου 3845, ΦΕΚ 65/2010.
Ο Πίνακας αυτός αναφέρει ένα προς ένα τα δημοσιονομικά μέτρα που περιλαμβάνει το πρόγραμμα.
Οτιδήποτε άλλο ακούτε είναι προπαγανδιστικές αηδίες που σκοπό έχουν να επιβάλουν ένα κλίμα τρόμου, προκειμένου σαν πειθήνια (και κατατρομαγμένα) πρόβατα, να μπούμε χωρίς αντιδράσεις στο σφαγείο...
Πάμε λοιπόν να δούμε τα μέτρα για το 2010.
Οπως βλέπετε από τα μέτρα του 2010, θα εξοικονομήσουμε 5.800 εκατομύρια (5,8 δισ. ευρώ) μόνο, παρά τις τεράστιες εισπρακτικές βουτιές που κάνει η κυβέρνηση Παπανδρέου στα οικονομικά όλων μας.
Τελειώσαμε; Οχι βέβαια, έρχεται το 2011.
Πάρτε τα μέτρα του 2011, για να καταλάβετε.
Αν δεν καταλάβατε ακόμα, το 2011, θα εξοικονομήσουμε άλλα 9.650 εκατομύρια (9,65 δισ. ευρώ), δηλαδή υπεδιπλάσια από το 2010... Με απλά λόγια, το αγγούρι θα είναι διπλάσιο το 2011.
Για δείτε:
Αύξηση αντικειμενικών αξιών: 400 εκατομύρια
Εξοικονόμηση πόρων από τον Καλλικράτη: 500 εκατομύρια.
Και μετά από αυτά έρχεται το 2012.
Πάρτε και το 2012... να το έχετε.
Ζείτε ακόμα; Μάλλον έχετε γερές αντοχές!
Για δείτε τι λέει για το 2012.
Μείωση προσλήψεων δημοσίων υπάλλήλων πέραν του 5 προς 1!
Αυτό για όσους σας τάζουν θέσεις στο δημόσιο.
Ανάπτυξη θέλετε;
Πάρτε μείωση δημόσιων επενδύσεων: 500 εκατομύρια.
Προσέξτε τώρα και το τελευταίο.
Μη καθορισμένα μέτρα για λειτουργικά έξοδα: 900 εκατομύρια!
Αντέχετε;;
Ε, πάρτε και το 2013
Βλέπετε τι λέει;
ΜΗ ΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΑ ΜΕΤΡΑ: 4.200 ΕΚΑΤΟΜΥΡΙΑ, δηλαδή το 2013, θα πάρουνε μέτρα που θα πρέπει να αποδώσουν όσο ΟΛΕΣ οι περικοπές του 2010!
Ακόμα αναπνέετε, και δεν σας έχουν φορολογήσει;
Δεν πειράζει. Θα μπει και φόρος για το οξυγόνο που αναπνέουμε. Ίσως να φορολογηθεί και το νερό της βροχής (ελπίζω να μην βάζω ιδέες στα σάπια μυαλά του υπουργείου Οικονομικών).
Υπομονή.
Εσεις οι 500.000 Ελληνες που θα έχετε καταφέρει να ζείτε μέχρι το τέλος του 2013 ευελπιστώντας πως ο Γιώργος σας έλεγε την αλήθεια ότι το 2013 τελειώνουν όλα, θα δείτε τα βάσανα σας να τελειώνουν το... 2015, γιατί ακόμα υπάρχει το 2014, που έχει και αυτό μέτρα.
Πάρτε και το 2014.
Προσέξτε τώρα.
Το 2014, και μόνο τότε θα σταματήσει τη φορολογία των κερδοφόρων επιχειρήσεων, χάνοντας 600 εκατομύρια, αλλά προβλέπει εξοικονόμηση από μη καθορισμένα ακόμα μέτρα 4.700 εκατομυρίων!!!
Με απλά λόγια, μέχρι το 2014 θα πρέπει να εξοικονομηθούν 30 δισ. ευρώ και με μέτρα που έχει πάρει μέχρι τώρα εξοικονομούνται μόνο 5,8 δισ. ευρώ...
Από σήμερα λοιπόν ό,τι μακακία ακούτε από οποιονδήποτε, θα μπορείτε να ρίχνετε μια ματιά στους λογαριασμούς και να ξέρετε τι σας περιμένει.
Αν έχετε τάσες αυτοκτονικές διαβάστε ολόκληρο το νόμο (που υπογράφθηκε παράνομα ως νομοσχέδιο ενώ θα έπρεπε να περάσει από τη Βουλή ως Διεθνής Συμφωνία, αλλά τότε θα απαιτούνταν 180 ψήφοι και όχι 150...), αλλά όχι σαν τους ηλίθιους πολιτικοδημοσιογράφους.
ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ, ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ!!!
Κι ενώ ο νόμος γράφει όλα αυτά, έχεις τον έναν και τον άλλον, να διαμορφώνουν γνώμη, για τον 15άχρονο που θα δουλεύει με 400 ευρώ ή την ποσόστωση των ναυτικών στο "Ζενίθ", κρύβοντας με την έντονη δημοσιοποίηση τέτοιων περιπτώσεων, το εγκληματικό μνημονιακό σύνολο.
Ε, λοιπόν, όσοι τα λένε αυτά, ή ξέρουν και μας δουλέυουν ή είναι βλάκες ή και τα δύο.
Σε κάποιες περιπτώσεις, ενδέχεται να είναι και ανάμεσα σε αυτούς που έχουν ήδη αγοράσει σπίτια σε ξένες χώρες και έχουν ήδη εγγράψει τα παιδιά τους σε εκεί ιδιωτικά σχολεία...
Αντε καληνύχτα, καρντάσια-κορόιδα-μελλοθάνατοι...
Πηγή
φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους...
Από το "ithacanet"
Όταν έχεις κατοχή ή δικτατορία...
φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους
Η "παλλαϊκή" άμυνα κάποτε, η "παλλαϊκή" αντίσταση μιαν άλλη φορά ή η γενικευμένη πάλη του λαού απέναντι σε κάτι "ενοχλητικό", είτε αυτό ήταν κατοχή, είτε δικτατορία ή αντιλαϊκή πολιτική, ήταν και είναι πολιτικός μύθος.
Κάποιοι λίγοι έπαιρναν το δρόμο προς τα βουνά ή τους δρόμους και η αλήθεια τους, η πίστη και η αξιοπιστία τους άνοιγε κλειστές ψυχές κι...
έφτιαχνε μαζικές ελπίδες. Συσσώρευε δύναμη μεγάλου κινήματος.
Τέσσερις μιας "Φιλικής Εταιρείας", ένας "δηλωσίας" για το ΚΚΕ, με μια μικρή παρέα, λίγοι φοιτητές ήταν η θρυαλίδα, η αφετηρία μεγάλων δημοκρατικών και εθνικών στιγμών σε αυτό τον τόπο. Μα, πιότερο δυνατό από τους αριθμούς ήταν η πίστη, η αποφασιστικότητα, η καθαρότητα της ματιάς και της ψυχής, που παρέσυρε και θέριεψε όνειρα και προσδοκίες. Κι ήταν αυτά που έγιναν δύναμη, κίνημα, μέτωπο, ενότητα - θεριό που σάρωσε.
Σήμερα; Σήμερα έχουμε κατοχή. Όπως κι αν το πεις κατοχή είναι.
Ποια παρέα, ποιοι άνθρωποι, ποια φιλική εταιρεία, ποιο κίνημα, ποιο μέτωπο; Ο κοινός παρανομαστής μιας νίκης κατά του εχθρού είναι η ενότητα. Και παρ' όλο που σε κάθε κρίσιμη στιγμή της ιστορίας μας αυτή ήταν πάντα λαβωμένη, υπήρχε, άντεχε, πάλευε και νικούσε.
Σήμερα; Την ώρα που η κατοχή θέλει ενότητα, κίνημα και μέτωπο, με δύναμη που να μπορεί να νικήσει τον πολύ εύκολο, ολιγάριθμο και αδύναμο εχθρό, τις καταχρεωμένες τράπεζες, οι προβεβλημένοι φτιάχνουν το "καινούργιο" με παλιά υλικά. Με μοναδικό σκοπό να διατηρηθεί η κατοχή.
Αντί για εθνικό, λαϊκό, απελευθερωτικό, δημοκρατικό μέτωπο, φτιάχνουν "κόμματα"! Ο καθένας χωριστά.
Ακόμα κι όταν κάποιοι ειλικρινείς (Θεοδωράκης - Μαρκεζίνης) καλούν και προσκαλούν, το κάνουν με περισσή αφέλεια, εμφανή άγνοια και με λογικές που αναπαράγουν το κατοχικό πλαίσιο εξουσίας. Είμαι, όμως, μαζί τους. Γιατί η πρόσκληση και ο λόγος εμπεριέχουν την αλήθεια τους, την ειλικρίνεια τους και το πάθος τους . Την αγωνία τους, για αυτά που χάθηκαν, χάνονται ή απειλούνται.
Και όλα όσα σήμερα χάνονται, δεν είναι τα δέντρα που βλέπουμε, μισθοί, συντάξεις, περίθαλψη, δουλειές, εισοδήματα, δημόσια περιουσία, αλλά το δάσος: Η Ελλάδα και ο άνθρωπος. Είμαστε μπροστά σε εθνική, πολιτισμική και ανθρωπιστική καταστροφή.
Την ώρα που η πατρίδα και οι άνθρωποι χρειάζονται ενότητα, φτιάχνονται κόμματα και σε μικρό χρονικό διάστημα, φτιάχτηκαν τόσα κόμματα , όσα σχεδόν και στις μέρες της μεταπολίτευσης.
Ο κ.Κουβέλης έφτιαξε κόμμα, που θα συνεργαστεί με την "κυβέρνηση", αν και το πιο πιθανό είναι να ενσωματωθεί. Ο κ. Αλαβάνος έφτιαξε κίνηση, κόβοντας στα τρία την κοινή πορεία των ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ διασπάστηκε και μένει μετέωρος. Η Μητσοτάκη έφτιαξε κόμμα, για να συνεργαστεί με αυτό που αυτοαποκαλείται κυβέρνηση για να στηρίξει τους τοκογλύφους - "δανειστές". Ο Δημαράς σκέφτεται να φτιάξει κόμμα, ώστε να συνεχίσει την πολιτική της διάσπασης όσων διαμαρτύρονται κατά του ΠΑΣΟΚ. Η Χρυσή Αυγή πάει να αποκτήσει πολιτική ύπαρξη, ανακαλύπτοντας τον εχθρό στα πρόσωπα των θυμάτων της παγκόσμιας υπερχρέωσης.
Οι υπόλοιποι, οι παλιοί, μάχονται ο καθένας για το κόμμα του και κανένας για την απελευθερωτική και δημοκρατική συνεννόηση, συντηρώντας έτσι τη διαίρεση και καλλιεργώντας τον αποπροσανατολισμό, τη σύγχιση και τελικά την αδράνεια. "Λαϊκή" "Συσπείρωση" αυτοαποκαλεί το ΚΚΕ τον εαυτό του, αυτό το υπόλλειμμα της πάλαι ποτέ ηγέτιδας εαμικής δύναμης... Και αρνείται κάθε συνεργασία, με όποιον δεν υπακούει στις αποφάσεις του. Η κυβέρνηση δικαίως έχει αποκληθεί κατοχική και ο Σαμαράς βάφτισε "μνημόνιο" τον εχθρό, γιατί φοβάται να τον αποκαλέσει με το όνομα του.
Ο Αλ.Παπαδόπουλος ετοιμάζει, κατ' εντολή και σχεδιασμό της Trilateral Commision, την "επίσημη" σύμπραξη για τη στήριξη των τοκογλύφων και της προδοτικής συμφωνίας, που ονόμασαν μνημόνιο.
Ξεχωρίζει και εξαιρείται ο Μίκης Θεοδωράκης, με την πρωτοβουλία του για κίνηση πολιτών, αλλά μια μικρή ανάγνωση των συνεντεύξεων του δείχνει μια περιορισμένη πολιτική εμβάθυνση για το τι συμβαίνει και για το τι πρέπει να γίνει.
Είναι γνωστό πως όπου εμφανίζεται το παράρτημα των τοκογλύφων , που ονομάζεται ΔΝΤ, το παλιό εθελόδουλο πολιτικό σύστημα διαλύεται και εμφανίζεται κάτι διαφορετικό στο πολιτικό προσκήνιο. Σε αυτή τη "γνώση" στηρίζονται όλοι αυτοί οι επαγγελματίες της πολιτικής, που σπεύδουν να στήσουν τα προσωπικά τους μαγαζιά.
Η πολιτική του "διαίρει και βασίλευε" σε όλο της το μεγαλείο. Η Διεθνής των τοκογλύφων, με τις διάφορες οργανώσεις της, καταβάλλει κάθε προσπάθεια, ώστε να μην εμφανιστεί κάποιος έλληνας Κίρτσνερ, όπως στην Αργεντινή και κηρύξει στάση πληρωμών. Τότε, είναι που θα χάσουν τ' αυγά και τα πασχάλια.
Η στάση πληρωμών και ακόμα χειρότερα η πολιτική αμφισβήτηση της υποχρέωσης για πληρωμή θα οδηγήσει σε κατάρρευση την παγκόσμια οικονομία και θα ανοίξει τους πολιτικούς ασκούς του Αιόλου σε πάρα πολλές χώρες, που βρίσκονται στην ίδια μοίρα. Και με τη βοήθεια όλων των κατηγορούμενων για εθνική προδοσία, προσπαθούν να σώσουν το "σύστημα" τους, τον διεθνή μηχανισμό της υπερχρέωσης λαών και κρατών.
Μας πάνε σε ένα "μετά" , που είναι ίδιο με το "πριν".
Υ.Γ.
Το Διεθνές Δίκαιο αναγνωρίζει διαγραφή χρέους στην περίπτωση που αυτό αποδειχθεί απάτη σε ελληνικά δικαστήρια. Δίκες για τους δοσίλογους, που υπέγραψαν, ψήφισαν και υλοποιούν τις προδοτικές συμφωνίες είναι μονόδρομος, για την απελευθέρωση από την υποθήκευση. Όπως μετά την Απελευθέρωση, όπως μετά τη Δικτατορία. Το ενωτικό απελευθερωτικό - δημοκρατικό μέτωπο είναι μονόδρομος για τη ζωή των ανθρώπων και το μέλλον της πατρίδας. Για μια Συνταχτική Εθνοσυνέλευση. Σ΄αυτό το δρόμο πρέπει να προσκαλούνται καθημερινά όλοι και να συμπορευτούν, ακόμα κι εκείνοι που πιστεύουν πως είναι καλός και δίκαιος ο δικός τους μοναχικός δρόμος.
Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010
Μέχρι το τέλος του 2010 ο ορυκτός πλούτος της Ελλάδας ανήκει στις ΗΠΑ!!!
Ξέρει κανείς άραγε την Σύμβαση Cooper;
Γράφει ο Νίκος Καράς
Υπάρχει μια σύμβαση η οποία λήγει φέτος. Σύμβαση αρκούντως σοβαρή που δείχνει ότι αυτή η χώρα από την δουλεία δεν έφυγε ποτέ! Γιατί μα γιατί λείπουν οι Έλληνες πολιτικοί. Και πρωτίστως δούλοι αυτής της σύμβασης είναι ΟΛΟΙ οι πολιτικοί της χώρας, που σιωπηλά αποδέχτηκαν να ΜΗΝ εξυπηρετούν τα συμφέροντα της χώρας μας, την οποία υποτίθεται πως υπηρετούσαν!!!
Η σύμβαση αυτή λέγεται COOPER!...
Ο μακαρίτης ο Μπάτσης στο βιβλίο που είχε γράψει το 1947 με τίτλο “Η βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα”, αποκάλυψε την ύπαρξη της λεγόμενης “Σύμβασης Cooper” (υπεγράφη το 1940 και λήγει την 31/12/2010 και είμαι περίεργος να δω αν οι πολιτικάντηδες θα την ανανεώσουν!
Υπάρχει στο υπουργείο Βιομηχανίας και παραδίδεται -σαν “ιερό κείμενο” από υπουργό σε υπουργό!), βάσει της οποίας τα λεγόμενα “στρατηγικά ορυκτά” της Ελλάδας καθώς και ο υδάτινός μας πλούτος, τίθενται υπό την αιγίδα ενός Αμερικανικού consortium εταιρειών!
Το αποτέλεσμα αυτής της αποκάλυψης ήταν να τουφεκιστεί ο Μπάτσης μαζί με τον Μπελογιάννη το 1952! Από τους 12 που ήταν για “ντουφέκι”, επέλεξαν μόνον 3, ένας εκ των οποίων ήταν και ο Μπάτσης!
Kαταλάβατε γιατί κανένας πολιτικός δεν αποτολμά να ακουμπήσει τα παρθένα κοιτάσματα ορυκτού πλούτου που βρίσκονται στην Ελλάδα. Είμαστε η μόνη χώρα στην Ευρώπη με σιδερο-χρώμιο και νικέλιο και δεν παράγουμε ούτε γραμμάριο ανοξείδωτου χάλυβα.
Υ.Γ. Γι αυτό δεν βγάζουμε τίποτε; Επειδή πρέπει να τα δώσουν (ή να τα ξαναδώσουν) στους ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ;
Γράφει ο Νίκος Καράς
Υπάρχει μια σύμβαση η οποία λήγει φέτος. Σύμβαση αρκούντως σοβαρή που δείχνει ότι αυτή η χώρα από την δουλεία δεν έφυγε ποτέ! Γιατί μα γιατί λείπουν οι Έλληνες πολιτικοί. Και πρωτίστως δούλοι αυτής της σύμβασης είναι ΟΛΟΙ οι πολιτικοί της χώρας, που σιωπηλά αποδέχτηκαν να ΜΗΝ εξυπηρετούν τα συμφέροντα της χώρας μας, την οποία υποτίθεται πως υπηρετούσαν!!!
Η σύμβαση αυτή λέγεται COOPER!...
Ο μακαρίτης ο Μπάτσης στο βιβλίο που είχε γράψει το 1947 με τίτλο “Η βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα”, αποκάλυψε την ύπαρξη της λεγόμενης “Σύμβασης Cooper” (υπεγράφη το 1940 και λήγει την 31/12/2010 και είμαι περίεργος να δω αν οι πολιτικάντηδες θα την ανανεώσουν!
Υπάρχει στο υπουργείο Βιομηχανίας και παραδίδεται -σαν “ιερό κείμενο” από υπουργό σε υπουργό!), βάσει της οποίας τα λεγόμενα “στρατηγικά ορυκτά” της Ελλάδας καθώς και ο υδάτινός μας πλούτος, τίθενται υπό την αιγίδα ενός Αμερικανικού consortium εταιρειών!
Το αποτέλεσμα αυτής της αποκάλυψης ήταν να τουφεκιστεί ο Μπάτσης μαζί με τον Μπελογιάννη το 1952! Από τους 12 που ήταν για “ντουφέκι”, επέλεξαν μόνον 3, ένας εκ των οποίων ήταν και ο Μπάτσης!
Kαταλάβατε γιατί κανένας πολιτικός δεν αποτολμά να ακουμπήσει τα παρθένα κοιτάσματα ορυκτού πλούτου που βρίσκονται στην Ελλάδα. Είμαστε η μόνη χώρα στην Ευρώπη με σιδερο-χρώμιο και νικέλιο και δεν παράγουμε ούτε γραμμάριο ανοξείδωτου χάλυβα.
Υ.Γ. Γι αυτό δεν βγάζουμε τίποτε; Επειδή πρέπει να τα δώσουν (ή να τα ξαναδώσουν) στους ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ;
ΠΥΡ ΟΜΑΔΟΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ «Πολιτική η εισήγηση στο ΣτΕ για το Μνημόνιο»
Ομαδικά πυρά κατά του Μνημονίου και της δικαστικής εισήγησης που προσυπογράφει τα σκληρά κυβερνητικά μέτρα των περικοπών, εξαπέλυσαν χθες, ενώπιον της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, οι νομικοί εκπρόσωποι των επιστημονικών και συνδικαλιστικών φορέων που προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη, με κορυφαίο τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών.
Της ΒΑΝΑΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
«Η εισήγηση είναι πολιτικό κείμενο που ασχολείται με τα σπρεντ και καθόλου με τα νομικά κείμενα των δανειακών συμβάσεων. Οταν την άκουσα νόμιζα ότι βρισκόμουν στη Βουλή», ανέφερε ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών Δ. Παξινός, αποδοκιμάζοντας την πλήρη ταύτιση της πρότασης της συμβούλου Μαίρης Σαρπ με τις απόψεις της κυβέρνησης.
Έκκληση στους δικαστές
Μπροστά σ' ένα κατάμεστο ακροατήριο, ο κ. Παξινός απηύθυνε έκκληση στους δικαστές να επιτελέσουν το χρέος τους ώστε να υπερισχύσει το κράτος δικαίου έναντι της ασυδοσίας της αγοράς. Προηγουμένως είχε επιτεθεί σκληρά κατά της κυβέρνησης που υπέγραψε τους επαχθείς όρους του Μνημονίου, μιλώντας για εκχώρηση κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και κατάλυση του Συντάγματος.
«Δεν είναι δυνατόν ο υπουργός Οικονομικών να υποκαθιστά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, να έχει νομοθετική, εκτελεστική, ακόμη και δικαστική εξουσία και η υπογραφή του να δεσμεύει μια χώρα. Είναι βιώσιμο επίπεδο τα 500 και 600 ευρώ; Ακόμη και ο τελευταίος οφειλέτης έχει δικαιώματα, εκτός από το ελληνικό κράτος», τόνισε, εννοώντας ότι όσα ίσχυαν ως προς το ακατάσχετο της δημόσιας περιουσίας, ανατρέπονται υπέρ των αλλοδαπών δανειστών, χωρίς κανέναν περιορισμό. Εντονα αποδοκίμασε και την πρόβλεψη ότι οποιαδήποτε διαφορά προκύψει θα επιλυθεί με βάση το αγγλικό δίκαιο και από τους ίδιους τους δανειστές μας. ...
Πολιτικό μανιφέστο χαρακτήρισε την εισήγηση και η εκπρόσωπος της ΕΣΗΕΑ, Χρύσα Σαλαβράκου, προκαλώντας την έντονη αντίδραση του προέδρου του δικαστηρίου Π. Πικραμμένου. «Είναι νομικό κείμενο και σας ζητώ να ανακαλέσετε». «Κρίνεται το μέλλον όλων μας», ανταπάντησε η δικηγόρος, ζητώντας από το ΣτΕ να ακολουθήσει το παράδειγμα της Λετονίας και Ρουμανίας που απέκρουσαν ως αντισυνταγματικά ανάλογα μέτρα περικοπών.
Εγκύκλιοι με σκοπιμότητες
Η δικηγόρος της ΑΔΕΔΥ, Μαρία Τσίπρα, αμφισβήτησε το επιχείρημα της κυβέρνησης το οποίο υιοθετεί και η εισήγηση, ότι οι μειωμένες αποδοχές και συντάξεις διατηρούνται σε βιώσιμα επίπεδα και επομένως δεν υπάρχει παραβίαση της ΕΣΔΑ που προστατεύει το δικαίωμα της περιουσίας. Υποστήριξε ότι δεν καθορίζονται συγκεκριμένα κριτήρια για το ποιες αποδοχές θεωρούνται βιώσιμες και το κυριότερο δεν υπάρχει χρονικός περιορισμός στις περικοπές, ενώ απέδωσε σκοπιμότητα στην κυβέρνηση, η οποία αντί να εκδώσει υπουργικές αποφάσεις, εξέδωσε εγκυκλίους σε εφαρμογή του Μνημονίου, για να αποφύγει τον δικαστικό έλεγχο. Η εκπρόσωπος της ΑΔΕΔΥ τόνισε ότι οι νομοθετικές ρυθμίσεις (ν.3833 και 3845/2010) που επικυρώνουν το Μνημόνιο, το οποίο είναι διεθνής σύμβαση, είναι άκυρες διότι έπρεπε να ψηφιστούν από τα 3/5 του συνόλου των βουλευτών.
Στο πλαίσιο της επιχειρηματολογίας που αναπτύχθηκε από τους δικηγόρους των συνταξιούχων και των άλλων φορέων, τονίστηκε ότι με τα οικονομικά μέτρα αυτοί που ουσιαστικά πληρώνουν το τίμημα της αδυναμίας τού κράτους να έχει αποτελεσματικούς μηχανισμούς είσπραξης εσόδων είναι οι πολίτες, οι οποίοι όμως δεν συνέπραξαν στο δημοσιονομικό έλλειμμα. «Το Μνημόνιο είναι ένας μηχανισμός αναχρηματοδότησης των χρεών μας που οδηγεί στην πτώχευση. Ας επιτρέψουμε στους ανθρώπους να ζήσουν αξιοπρεπώς».
Οι εκπρόσωποι του Δημοσίου υπεραμύνθηκαν της εισήγησης. Τόνισαν ότι οι περικοπές δικαιολογούνται από σοβαρούς λόγους δημοσίου συμφέροντος που σχετίζονται με την ανάγκη μείωση του υπερβολικού ελλείμματος και του εξωτερικού χρέους της χωρας και απέκρουσαν όλες τις αιτιάσεις περί αντισυνταγματικότητας.
Κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης συχνές ήταν οι ερωτήσεις που απηύθυνε ο πρόεδρος Π. Πικραμμένος στους δικηγόρους των προσφευγόντων, μεταξύ των οποίων και αν τίθεται θέμα προδικαστικού ερωτήματος.
enet
Της ΒΑΝΑΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
«Η εισήγηση είναι πολιτικό κείμενο που ασχολείται με τα σπρεντ και καθόλου με τα νομικά κείμενα των δανειακών συμβάσεων. Οταν την άκουσα νόμιζα ότι βρισκόμουν στη Βουλή», ανέφερε ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών Δ. Παξινός, αποδοκιμάζοντας την πλήρη ταύτιση της πρότασης της συμβούλου Μαίρης Σαρπ με τις απόψεις της κυβέρνησης.
Έκκληση στους δικαστές
Μπροστά σ' ένα κατάμεστο ακροατήριο, ο κ. Παξινός απηύθυνε έκκληση στους δικαστές να επιτελέσουν το χρέος τους ώστε να υπερισχύσει το κράτος δικαίου έναντι της ασυδοσίας της αγοράς. Προηγουμένως είχε επιτεθεί σκληρά κατά της κυβέρνησης που υπέγραψε τους επαχθείς όρους του Μνημονίου, μιλώντας για εκχώρηση κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και κατάλυση του Συντάγματος.
«Δεν είναι δυνατόν ο υπουργός Οικονομικών να υποκαθιστά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, να έχει νομοθετική, εκτελεστική, ακόμη και δικαστική εξουσία και η υπογραφή του να δεσμεύει μια χώρα. Είναι βιώσιμο επίπεδο τα 500 και 600 ευρώ; Ακόμη και ο τελευταίος οφειλέτης έχει δικαιώματα, εκτός από το ελληνικό κράτος», τόνισε, εννοώντας ότι όσα ίσχυαν ως προς το ακατάσχετο της δημόσιας περιουσίας, ανατρέπονται υπέρ των αλλοδαπών δανειστών, χωρίς κανέναν περιορισμό. Εντονα αποδοκίμασε και την πρόβλεψη ότι οποιαδήποτε διαφορά προκύψει θα επιλυθεί με βάση το αγγλικό δίκαιο και από τους ίδιους τους δανειστές μας. ...
Πολιτικό μανιφέστο χαρακτήρισε την εισήγηση και η εκπρόσωπος της ΕΣΗΕΑ, Χρύσα Σαλαβράκου, προκαλώντας την έντονη αντίδραση του προέδρου του δικαστηρίου Π. Πικραμμένου. «Είναι νομικό κείμενο και σας ζητώ να ανακαλέσετε». «Κρίνεται το μέλλον όλων μας», ανταπάντησε η δικηγόρος, ζητώντας από το ΣτΕ να ακολουθήσει το παράδειγμα της Λετονίας και Ρουμανίας που απέκρουσαν ως αντισυνταγματικά ανάλογα μέτρα περικοπών.
Εγκύκλιοι με σκοπιμότητες
Η δικηγόρος της ΑΔΕΔΥ, Μαρία Τσίπρα, αμφισβήτησε το επιχείρημα της κυβέρνησης το οποίο υιοθετεί και η εισήγηση, ότι οι μειωμένες αποδοχές και συντάξεις διατηρούνται σε βιώσιμα επίπεδα και επομένως δεν υπάρχει παραβίαση της ΕΣΔΑ που προστατεύει το δικαίωμα της περιουσίας. Υποστήριξε ότι δεν καθορίζονται συγκεκριμένα κριτήρια για το ποιες αποδοχές θεωρούνται βιώσιμες και το κυριότερο δεν υπάρχει χρονικός περιορισμός στις περικοπές, ενώ απέδωσε σκοπιμότητα στην κυβέρνηση, η οποία αντί να εκδώσει υπουργικές αποφάσεις, εξέδωσε εγκυκλίους σε εφαρμογή του Μνημονίου, για να αποφύγει τον δικαστικό έλεγχο. Η εκπρόσωπος της ΑΔΕΔΥ τόνισε ότι οι νομοθετικές ρυθμίσεις (ν.3833 και 3845/2010) που επικυρώνουν το Μνημόνιο, το οποίο είναι διεθνής σύμβαση, είναι άκυρες διότι έπρεπε να ψηφιστούν από τα 3/5 του συνόλου των βουλευτών.
Στο πλαίσιο της επιχειρηματολογίας που αναπτύχθηκε από τους δικηγόρους των συνταξιούχων και των άλλων φορέων, τονίστηκε ότι με τα οικονομικά μέτρα αυτοί που ουσιαστικά πληρώνουν το τίμημα της αδυναμίας τού κράτους να έχει αποτελεσματικούς μηχανισμούς είσπραξης εσόδων είναι οι πολίτες, οι οποίοι όμως δεν συνέπραξαν στο δημοσιονομικό έλλειμμα. «Το Μνημόνιο είναι ένας μηχανισμός αναχρηματοδότησης των χρεών μας που οδηγεί στην πτώχευση. Ας επιτρέψουμε στους ανθρώπους να ζήσουν αξιοπρεπώς».
Οι εκπρόσωποι του Δημοσίου υπεραμύνθηκαν της εισήγησης. Τόνισαν ότι οι περικοπές δικαιολογούνται από σοβαρούς λόγους δημοσίου συμφέροντος που σχετίζονται με την ανάγκη μείωση του υπερβολικού ελλείμματος και του εξωτερικού χρέους της χωρας και απέκρουσαν όλες τις αιτιάσεις περί αντισυνταγματικότητας.
Κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης συχνές ήταν οι ερωτήσεις που απηύθυνε ο πρόεδρος Π. Πικραμμένος στους δικηγόρους των προσφευγόντων, μεταξύ των οποίων και αν τίθεται θέμα προδικαστικού ερωτήματος.
enet
Η Τρομοκρατία της «έκτακτης ανάγκης»…
Ένα από τα ψευδώνυμα της δικτατορίας των ισχυρών του χρήματος είναι η «συναίνεση».
Αυτή η μαγική λεξούλα κατέχει σήμερα την αποκλειστικότητα του εξουσιαστικού λόγου.
Όπως έχουμε αναλύσει σε άλλα άρθρα μας η «συναίνεση» είναι το ντροπαλό ψευδώνυμο της «έκτακτης ανάγκης».
Συναίνεση σημαίνει, αν θέλουμε να ακριβολογούμε, συμφωνία και επιστράτευση των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων πάνω σε ένα κοινό στόχο. Και σήμερα αυτός ο στόχος είναι συγκεκριμένος: Για να σωθεί και να επιβιώσει η Ελλάδα (δηλαδή, για να είμαστε ακριβολόγοι, για να διασωθούν τα κέρδη των μαφιών του χρήματος και για να επιτευχθεί η ολοκληρωτική λεηλασία της ελληνικής κοινωνίας) ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ «οικουμενική αποδοχή» και «συναίνεση».
Μπροστά σ’ αυτό το «έκτακτο» και «επείγον», η πολιτική και κομματική ανεξαρτησία - γιατί όχι και οι δημοκρατικές ελευθερίες- είναι πολυτέλεια...
Σήμερα είναι τόσο «έκτακτη» και «επείγουσα» η κατάσταση που οι «νταβάδες» (διεθνείς και εγχώριοι) και τα πολύχρωμα ανδρείκελά τους (κυβερνητικά, κομματικά, δημοσιογραφικά) δεν κρατάνε πλέον ούτε τα προσχήματα. Ούτε τα ντροπαλά ψευδώνυμα.
ΚΥΝΙΚΑ και ενορχηστρωμένα μιλάνε απευθείας για καθεστώς «έκτακτης ανάγκης».
«Το ελληνικό κράτος θα έπρεπε να λειτουργεί σαν να βρίσκεται σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης», γράφει σε κύριο άρθρο της η «Καθημερινή»: το Συγκρότημα του Αλαφούζου, από τα πιο επιθετικά και «μαφιόζικα» της Νέας Τάξης.
Σε αυτό το πνεύμα έχει στηθεί, εδώ και καιρό, ένας τρομοκρατικός χορός από όλες τις προπαγανδιστικές μήτρες των «νταβάδων» και τα πολιτικά τους ανδρείκελα.
Ταυτόχρονα προωθούνται πυρετωδώς και τα «κομματικά υλικά» που θα «συναινέσουν» και θα επιβάλλουν «δημοκρατικά» το καθεστώς της «έκτακτης ανάγκης»: Το νέο κόμμα του ακραίου δωσιλογισμού της Ντόρας, η υπάρχουσα «τσόντα» του Καρατζαφέρη (ο «λαγός» και ο «προβοκάτορας» των «νταβάδων»), το «αριστερό» δεκανίκι του κόμματος Κουβέλη και άλλα που είναι έτοιμα να εμφανιστούν…
Μέσα σε αυτό τον «πανεθνικό» χορό των «νταβάδων» εντάσσονται και οι πρόσφατες, ανοικτά δικτατορικές, προτάσεις του Αλέκου Παπαδόπουλου: Προτάσεις για άμεσο καθεστώς «έκτακτης ανάγκης» επικυρωμένο, μάλιστα, και από τη Βουλή. Δηλαδή από τα ανδρείκελα των «νταβάδων» και τις «τσόντες» τους.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5150
Ακόμα και ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης (ο «πατριώτης» και από τα ιδρυτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ) βγήκε από το λαγούμι του για να προτείνει κυβέρνηση τεχνοκρατών και πολιτικών, όπως ο Αλέκος Παπαδόπουλος.
Πλέον το καθεστώς της «έκτακτης ανάγκης» (ανοικτή πολιτική δικτατορία) προωθείται ενορχηστρωμένα ως ΥΠΕΡΕΠΕΙΓΟΝ.
Και ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΑ: Πρέπει να υποχωρήσουν τα πάντα μπροστά στο «συμφέρον της πατρίδας». Μόνο που δεν μας λένε για ποια πατρίδα μιλάνε. Την πατρίδα του ελληνικού λαού ή την «πατρίδα» των μαφιών του χρήματος που δεν έχουν καμία πατρίδα και καταλύουν κυνικά κάθε έθνος και πατρίδα…
Αυτή η συστηματική επίκληση της «έκτακτης ανάγκης», που έχει πάρει υστερικές διαστάσεις τον τελευταίο καιρό, ένα και μόνο στόχο έχει: Να καλλιεργήσει ένα κλίμα τρομοκρατίας και παραίτησης του ελληνικού λαού από τα δικαιώματά του, ένα κλίμα υποταγής της ελληνικής κοινωνίας στη δικτατορία των ανδρεικέλων των πολυεθνικών και των μηχανισμών τους..,
Αυτό που θέλουν να περάσουν είναι: Αναστολή των λαϊκών δικαιωμάτων, κατάργηση των απεργιών, κάθε διεκδίκησης και κάθε λαϊκής, αγωνιστικής εκδήλωσης.
Το καθεστώς της «έκτακτης ανάγκης» σημαίνει πόλεμο. Πόλεμο εναντίον της ελληνικής κοινωνίας και του ελληνικού λαού για να τον βάλουν στο γύψο.
Έχουν ετοιμάσει τα φέρετρά μας και θέλουν να μα βάλουν μέσα. Αυτό είναι το καθεστώς της «έκτακτης ανάγκης»…
Σκάβουν τον τάφο του λαού, αλλά αγνοούν την ιστορία. Στον τάφο αυτό θα μπούνε, αργά ή γρήγορα, οι ίδιοι…
ΟΙ λαοί δεν μπαίνουν σε τάφους, γιατί η ζωή δεν είναι ΘΑΝΑΤΟΣ και οι κοινωνίες δεν αυτοκτονούν…
Εξόριστος
Αυτή η μαγική λεξούλα κατέχει σήμερα την αποκλειστικότητα του εξουσιαστικού λόγου.
Όπως έχουμε αναλύσει σε άλλα άρθρα μας η «συναίνεση» είναι το ντροπαλό ψευδώνυμο της «έκτακτης ανάγκης».
Συναίνεση σημαίνει, αν θέλουμε να ακριβολογούμε, συμφωνία και επιστράτευση των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων πάνω σε ένα κοινό στόχο. Και σήμερα αυτός ο στόχος είναι συγκεκριμένος: Για να σωθεί και να επιβιώσει η Ελλάδα (δηλαδή, για να είμαστε ακριβολόγοι, για να διασωθούν τα κέρδη των μαφιών του χρήματος και για να επιτευχθεί η ολοκληρωτική λεηλασία της ελληνικής κοινωνίας) ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ «οικουμενική αποδοχή» και «συναίνεση».
Μπροστά σ’ αυτό το «έκτακτο» και «επείγον», η πολιτική και κομματική ανεξαρτησία - γιατί όχι και οι δημοκρατικές ελευθερίες- είναι πολυτέλεια...
Σήμερα είναι τόσο «έκτακτη» και «επείγουσα» η κατάσταση που οι «νταβάδες» (διεθνείς και εγχώριοι) και τα πολύχρωμα ανδρείκελά τους (κυβερνητικά, κομματικά, δημοσιογραφικά) δεν κρατάνε πλέον ούτε τα προσχήματα. Ούτε τα ντροπαλά ψευδώνυμα.
ΚΥΝΙΚΑ και ενορχηστρωμένα μιλάνε απευθείας για καθεστώς «έκτακτης ανάγκης».
«Το ελληνικό κράτος θα έπρεπε να λειτουργεί σαν να βρίσκεται σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης», γράφει σε κύριο άρθρο της η «Καθημερινή»: το Συγκρότημα του Αλαφούζου, από τα πιο επιθετικά και «μαφιόζικα» της Νέας Τάξης.
Σε αυτό το πνεύμα έχει στηθεί, εδώ και καιρό, ένας τρομοκρατικός χορός από όλες τις προπαγανδιστικές μήτρες των «νταβάδων» και τα πολιτικά τους ανδρείκελα.
Ταυτόχρονα προωθούνται πυρετωδώς και τα «κομματικά υλικά» που θα «συναινέσουν» και θα επιβάλλουν «δημοκρατικά» το καθεστώς της «έκτακτης ανάγκης»: Το νέο κόμμα του ακραίου δωσιλογισμού της Ντόρας, η υπάρχουσα «τσόντα» του Καρατζαφέρη (ο «λαγός» και ο «προβοκάτορας» των «νταβάδων»), το «αριστερό» δεκανίκι του κόμματος Κουβέλη και άλλα που είναι έτοιμα να εμφανιστούν…
Μέσα σε αυτό τον «πανεθνικό» χορό των «νταβάδων» εντάσσονται και οι πρόσφατες, ανοικτά δικτατορικές, προτάσεις του Αλέκου Παπαδόπουλου: Προτάσεις για άμεσο καθεστώς «έκτακτης ανάγκης» επικυρωμένο, μάλιστα, και από τη Βουλή. Δηλαδή από τα ανδρείκελα των «νταβάδων» και τις «τσόντες» τους.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5150
Ακόμα και ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης (ο «πατριώτης» και από τα ιδρυτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ) βγήκε από το λαγούμι του για να προτείνει κυβέρνηση τεχνοκρατών και πολιτικών, όπως ο Αλέκος Παπαδόπουλος.
Πλέον το καθεστώς της «έκτακτης ανάγκης» (ανοικτή πολιτική δικτατορία) προωθείται ενορχηστρωμένα ως ΥΠΕΡΕΠΕΙΓΟΝ.
Και ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΑ: Πρέπει να υποχωρήσουν τα πάντα μπροστά στο «συμφέρον της πατρίδας». Μόνο που δεν μας λένε για ποια πατρίδα μιλάνε. Την πατρίδα του ελληνικού λαού ή την «πατρίδα» των μαφιών του χρήματος που δεν έχουν καμία πατρίδα και καταλύουν κυνικά κάθε έθνος και πατρίδα…
Αυτή η συστηματική επίκληση της «έκτακτης ανάγκης», που έχει πάρει υστερικές διαστάσεις τον τελευταίο καιρό, ένα και μόνο στόχο έχει: Να καλλιεργήσει ένα κλίμα τρομοκρατίας και παραίτησης του ελληνικού λαού από τα δικαιώματά του, ένα κλίμα υποταγής της ελληνικής κοινωνίας στη δικτατορία των ανδρεικέλων των πολυεθνικών και των μηχανισμών τους..,
Αυτό που θέλουν να περάσουν είναι: Αναστολή των λαϊκών δικαιωμάτων, κατάργηση των απεργιών, κάθε διεκδίκησης και κάθε λαϊκής, αγωνιστικής εκδήλωσης.
Το καθεστώς της «έκτακτης ανάγκης» σημαίνει πόλεμο. Πόλεμο εναντίον της ελληνικής κοινωνίας και του ελληνικού λαού για να τον βάλουν στο γύψο.
Έχουν ετοιμάσει τα φέρετρά μας και θέλουν να μα βάλουν μέσα. Αυτό είναι το καθεστώς της «έκτακτης ανάγκης»…
Σκάβουν τον τάφο του λαού, αλλά αγνοούν την ιστορία. Στον τάφο αυτό θα μπούνε, αργά ή γρήγορα, οι ίδιοι…
ΟΙ λαοί δεν μπαίνουν σε τάφους, γιατί η ζωή δεν είναι ΘΑΝΑΤΟΣ και οι κοινωνίες δεν αυτοκτονούν…
Εξόριστος
Ο Παπαδόπουλος, το ΕΛΙΑΜΕΠ, η BILDERBERG και οι λαγοί
Δεν μπορώ να είμαι βέβαιος αλλά, όντας πολύ υποψιασμένος - για να μην πω καχύποπτος - εξ αιτίας της πολιτικής αθλιότητας που μας περιβάλλει τα τελευταία τουλάχιστον 35 χρόνια, δεν μπορώ να δεχτώ καμία είδηση πλέον χωρίς να την περάσω από τη σίτα του μυαλού μου (όποιο εν πάσει περιπτώσει διαθέτω). Μπορεί φυσικά και να είμαι αρνητικά φορτισμένος με κάποιους (μισό λάθος δικό μου, μισό λάθος δικό τους). Και το παράξενο που σίγουρα και σε κάποιους από σας θα συμβαίνει ( δεν είναι δυνατόν να είμαι μόνος μου), όταν βλέπω τα ΜΜΕ να λανσάρουν και να εκθειάζουν με πολύ καλά λόγια και κριτική κάποιο πολιτικό (πρώην, νυν ή επόμενο).....ε τότε είναι που κουμπώνομαι.
Κάτι τέτοιο μου έπεσε στην αντίληψή μου τις προηγούμενες μέρες, όταν άκουγα από ραδιόφωνα, τηλεοράσεις, εφημερίδες και ίντερνετ να προαναγγέλλεται η βαρυσήμαντη ομιλία του Αλέκου Παπαδόπουλου στο ΕΛΙΑΜΕΠ.
Ποτέ δεν ήμουν φαν του συγκεκριμένου - αλλά και οποιουδήποτε άλλου - Παπαδόπουλου. Κι αυτό δεν σημαίνει ότι . ...
μου φταίει το όνομα. Ο περί ου ο λόγος πολιτικός, και σε αντίθεση με όσα λέγονται από τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια, δεν θεωρώ ότι προσέφερε έργο στον τόπο παρ' ότι διετέλεσε υπουργός σε πολλά σχήματα, με διαφορετικών αντιλήψεων κυβερνήσεις και σε timing που θα μπορούσε να επιδείξει την πολιτική του σκέψη και πολύ περισσότερο να εφαρμόσει προς όφελος των πολιτών τις ιδέες του. Πιστεύω πως δεν προσέφερε. Κι αυτό γιατί περνώντας από το υπουργείο οικονομικών δεν έκανε κάποια σπουδαία μεταρρύθμιση, ο Καποδίστριας με τον οποίο συνέδεσε το όνομά του δεν αποτελεί τον ηθικότερο και πιο επιτυχή θεσμό (η αδιαφάνεια, η διαπλοκή, η διαφθορά έχει τα υψηλότερα ποσοστά στην τοπική αυτοδιοίκηση) για να επιχαίρει για το έργο του και το πέρασμά του από το χώρο της υγείας στέφτηκε από παταγώδη αποτυχία (φακελάκια, ιδιωτικοποίηση ιατρείων, μίζες, προμήθειες κλπ) τέτοια που την εγκατέλειψε τρέχοντας μιλώντας και καταγγέλλοντας (χωρίς να έχει το θάρρος να αποκαλύψει και να κατονομάσει) τα ..πιράνχας.
Τώρα όσον αφορά την ... παρέμβασή του (μετά από μεγάλο διάστημα σιωπής .... όπως μας πληροφορούσαν τα ΜΜΕ) μου δημιούργησε ερωτηματικά ότι έγινε σε μια διοργάνωση του ΕΛΙΑΜΕΠ( Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής). Τι είναι το ΕΛΙΑΜΕΠ;
Σύμφωνα με τον Πρόεδρό του: "Το ΕΛΙΑΜΕΠ είναι ένας χώρος έρευνας και επιμόρφωσης για θέματα ευρωπαϊκής και εξωτερικής πολιτικής. Είναι επίσης ένα ανοικτό βήμα διαλόγου και προβληματισμού για έναν κόσμο που αλλάζει γύρω μας με ολοένα και γρηγορότερους ρυθμούς."
Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε όμως ότι είναι ένα ίδρυμα που μάλλον εξειδικεύει και διαμορφώνει πολιτικές (όχι και τόσο άγνωστης προέλευσης) κυρίως σε θέματα που άπτονται όχι μόνο της εξωτερικής πολιτικής της χώρας αλλά και της στήριξης του έργου της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης, με επίκληση "σημαντικών" αναλυτών και παραγόντων, που δρουν άλλοτε ως Ηρακλείς και άλλοτε ως λαγοί.
Στην προκειμένη περίπτωση ο κ. Παπαδόπουλος νομίζουμε ότι συνδυάζει - με νεωτερίζουσα φρασεολογία - και τους δύο ρόλους (διαβάστε την ομιλία του: Προτείνει επιτροπή σοφών και εκλογές την άνοιξη).
Ας δούμε όμως και μερικά στοιχεία που αφορούν τη σύνθεση του Διοικητικού Συμβουλίου του ΕΛΙΑΜΕΠ. Τα πέντε από τα δεκατρία μέλη υπήρξαν (πολλάκις) συνδαιτημόνες της γνωστής λέσχης Bilderberg. Είναι ο Πρόεδρός της κ. Τσούκαλης, ο Αντιπρόεδρος κ. Βερέμης, ο Γ. Γραμματέας Αλέξης Παπαχελάς, ο κ. Βουρλούμης και ο κ. Δαυίδ (της Coca Cola).
Όπως πολύ εύκολα μπορείτε να καταλάβετε τους σκοπούς και ίσως τις επιδιώξεις του ιδρύματος. Ίσως γι' αυτούς τους λόγους κάποιοι φίλοι μπλόγγερς παράφρασαν το αρκτικόλεξο: ΕΛΙΑΜΕΠ ή μήπως Ελληνικό Ίδρυμα Αμερικανικής Εξωτερικής Πολιτικής;
ΠΗΓΗ
Κάτι τέτοιο μου έπεσε στην αντίληψή μου τις προηγούμενες μέρες, όταν άκουγα από ραδιόφωνα, τηλεοράσεις, εφημερίδες και ίντερνετ να προαναγγέλλεται η βαρυσήμαντη ομιλία του Αλέκου Παπαδόπουλου στο ΕΛΙΑΜΕΠ.
Ποτέ δεν ήμουν φαν του συγκεκριμένου - αλλά και οποιουδήποτε άλλου - Παπαδόπουλου. Κι αυτό δεν σημαίνει ότι . ...
μου φταίει το όνομα. Ο περί ου ο λόγος πολιτικός, και σε αντίθεση με όσα λέγονται από τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια, δεν θεωρώ ότι προσέφερε έργο στον τόπο παρ' ότι διετέλεσε υπουργός σε πολλά σχήματα, με διαφορετικών αντιλήψεων κυβερνήσεις και σε timing που θα μπορούσε να επιδείξει την πολιτική του σκέψη και πολύ περισσότερο να εφαρμόσει προς όφελος των πολιτών τις ιδέες του. Πιστεύω πως δεν προσέφερε. Κι αυτό γιατί περνώντας από το υπουργείο οικονομικών δεν έκανε κάποια σπουδαία μεταρρύθμιση, ο Καποδίστριας με τον οποίο συνέδεσε το όνομά του δεν αποτελεί τον ηθικότερο και πιο επιτυχή θεσμό (η αδιαφάνεια, η διαπλοκή, η διαφθορά έχει τα υψηλότερα ποσοστά στην τοπική αυτοδιοίκηση) για να επιχαίρει για το έργο του και το πέρασμά του από το χώρο της υγείας στέφτηκε από παταγώδη αποτυχία (φακελάκια, ιδιωτικοποίηση ιατρείων, μίζες, προμήθειες κλπ) τέτοια που την εγκατέλειψε τρέχοντας μιλώντας και καταγγέλλοντας (χωρίς να έχει το θάρρος να αποκαλύψει και να κατονομάσει) τα ..πιράνχας.
Τώρα όσον αφορά την ... παρέμβασή του (μετά από μεγάλο διάστημα σιωπής .... όπως μας πληροφορούσαν τα ΜΜΕ) μου δημιούργησε ερωτηματικά ότι έγινε σε μια διοργάνωση του ΕΛΙΑΜΕΠ( Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής). Τι είναι το ΕΛΙΑΜΕΠ;
Σύμφωνα με τον Πρόεδρό του: "Το ΕΛΙΑΜΕΠ είναι ένας χώρος έρευνας και επιμόρφωσης για θέματα ευρωπαϊκής και εξωτερικής πολιτικής. Είναι επίσης ένα ανοικτό βήμα διαλόγου και προβληματισμού για έναν κόσμο που αλλάζει γύρω μας με ολοένα και γρηγορότερους ρυθμούς."
Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε όμως ότι είναι ένα ίδρυμα που μάλλον εξειδικεύει και διαμορφώνει πολιτικές (όχι και τόσο άγνωστης προέλευσης) κυρίως σε θέματα που άπτονται όχι μόνο της εξωτερικής πολιτικής της χώρας αλλά και της στήριξης του έργου της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης, με επίκληση "σημαντικών" αναλυτών και παραγόντων, που δρουν άλλοτε ως Ηρακλείς και άλλοτε ως λαγοί.
Στην προκειμένη περίπτωση ο κ. Παπαδόπουλος νομίζουμε ότι συνδυάζει - με νεωτερίζουσα φρασεολογία - και τους δύο ρόλους (διαβάστε την ομιλία του: Προτείνει επιτροπή σοφών και εκλογές την άνοιξη).
Ας δούμε όμως και μερικά στοιχεία που αφορούν τη σύνθεση του Διοικητικού Συμβουλίου του ΕΛΙΑΜΕΠ. Τα πέντε από τα δεκατρία μέλη υπήρξαν (πολλάκις) συνδαιτημόνες της γνωστής λέσχης Bilderberg. Είναι ο Πρόεδρός της κ. Τσούκαλης, ο Αντιπρόεδρος κ. Βερέμης, ο Γ. Γραμματέας Αλέξης Παπαχελάς, ο κ. Βουρλούμης και ο κ. Δαυίδ (της Coca Cola).
Όπως πολύ εύκολα μπορείτε να καταλάβετε τους σκοπούς και ίσως τις επιδιώξεις του ιδρύματος. Ίσως γι' αυτούς τους λόγους κάποιοι φίλοι μπλόγγερς παράφρασαν το αρκτικόλεξο: ΕΛΙΑΜΕΠ ή μήπως Ελληνικό Ίδρυμα Αμερικανικής Εξωτερικής Πολιτικής;
ΠΗΓΗ
Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010
Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010
Το βρώμικο μυστικό της Ευρώπης
Σε μια αποκαλυπτική τους παραδοχή σχετικά με τις σχέσεις μεταξύ των καπιταλιστικών κυβερνήσεων και των διεθνών οικονομικών συμφερόντων, οι Financial Times, αναφέρθηκαν σε άρθρο τους την Τρίτη στο «βρώμικο μυστικό της Ευρώπης».
Το συγκεκριμένο άρθρο ήταν εναντίον του σχεδίου της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ να δανείσουν στην Ιρλανδία δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ προκειμένου να διασφαλιστούν πλήρως οι επενδύσεις των διεθνών τραπεζιτών και των διάφορων επενδυτών, στο υπό καθεστώς χρεωκοπίας ιρλανδικό τραπεζικό σύστημα.
Σύμφωνα με το εν λόγω σχέδιο, η Ιρλανδία θα πρέπει να παραδώσει την εθνική της κυριαρχία σε οικονομικό επίπεδο στην ΕΕ και στο ΔΝΤ, και να συμφωνήσει να αποπληρώσει τα δάνειά της προς αυτούς, με το να επιβάλλει μια νέα και πιο απάνθρωπη επίθεση στα εισοδήματα και στο επίπεδο διαβίωσης της εργατικής της τάξης.
Η εφημερίδα αναφέρει πως η βοήθεια των 440 δις ευρώ που θα δοθεί στα πλαίσια του νέου μηχανισμού για να καλυφτούν τα χρέη των τραπεζών, μπορεί να οδηγήσει τη χώρα σε χρεοκοπία και άρα θα είναι "μοιραίο λάθος". Οι Times λένε ότι μια τέτοια πολιτική είναι κοντόφθαλμη και δεν οδηγεί πουθενά, αφού μια χρεοκοπία θα πυροδοτήσει νέο πανικό και περαιτέρω πτωχεύσεις.
"Θα κρατήσει", λέει η εφημερίδα, "τον ιρλανδικό λαό χρεωμένο σε όλους εκείνους που χρηματοδοτούν τις τράπεζες και θα τονίσει πλέον και επίσημα το βρώμικο μυστικό της ΕΕ, ότι δηλαδή: Τα δημόσια ταμεία κάνουν τα πάντα προκειμένου να μη ζημιωθούν οι ιδιώτες τραπεζίτες δανειστές".
Αυτό που οι Financail Times αποκαλoύν "βρώμικο μυστικό", δεν αποτελεί είδηση σε όσους παρακολουθούν τις εξελίξεις από την εποχή της κατάρρευσης της Lehman Brothers, πριν από 26 μήνες. Αυτό που αποτελεί έκπληξη όμως, είναι η ωμότητα με την οποία αυτό το όργανο των βρετανικών οικονομικών συμφερόντων, παραδέχεται την ύπαρξη μιας δικτατορίας των τραπεζών επί των κυβερνητικών πολιτικών σε ολόκληρη την Ευρώπη. Κάτι βέβαια που ισχύει και στον υπόλοιπο κόσμο, στη Βόρεια ή στη Νότια Αμερική, στην Αφρική, στην Ασία.
Η εφημερίδα παραδέχεται πως μια μικρή οικονομική ελίτ, την οποία περιγράφει ως "απερίσκεπτη", λεηλατεί τα δημόσια ταμεία έτσι ώστε να καλύψει τις κερδοσκοπικές της αποτυχίες, εξαθλιώνοντας παράλληλα ολόκληρους λαούς. Αυτή η εγωιστική επιδίωξη είναι που οδηγεί τις αποφάσεις όλων των κυβερνήσεων της ΕΕ.
Παρά τον κατ`όνομα ιδεολογικό χρωματισμό της οποιασδήποτε κυβέρνησης, είτε είναι κεντροαριστερά (όπως το ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα και η κυβέρνηση Fianna Fail στην Ιρλανδία), είτε κεντροδεξιά (όπως ο κυβερνητικός συνασπισμός της Βρετανίας, και το Ντεγκωλικό καθεστώς στη Γαλλία), οι διαταγές τους προέρχονται από τις μεγάλες τράπεζες. Αυτή είναι η αληθινή έννοια του όρου «πραγματικότητες της αγοράς» που αναμασούν συνεχώς οι κυβερνώντες.
Η παραδοχή λοιπόν των Financial Times, για την αστική πολιτική, αποκαλύπτει την απάτη της αποκαλούμενης δημοκρατίας σε συνθήκες καπιταλισμού. Όλες οι κυβερνήσεις εφαρμόζουν αντί-κοινωνικές πολιτικές κόντρα στη θέληση των λαών. Το κράτος, όπως είπε και ο Μαρξ, είναι το εργαλείο του κεφαλαίου για να καταπιέζεται η εργατική τάξη.
Τον τελευταίο χρόνο, το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο εντατικοποίησε την επίθεσή του εναντίον των εργαζομένων. Οι εξελίξεις στην Ιρλανδία, που ακολούθησαν την ελληνική κρίση, σηματοδοτούν μια νέα φάση τόσο στην αντικειμενική κρίση του παγκόσμιου καπιταλισμού, όσο και στην αντίδραση της κυβερνώσας ελίτ στην κρίση αυτή.
Παίρνοντας το σειρά τους από τις ΗΠΑ, οι κυβερνήσεις αντέδρασαν αρχικά στην οικονομική κατάρρευση του Σεπτεμβρίου του 2008, χαρίζοντας τρισεκατομμύρια δημοσίου χρήματος στα τραπεζικά συστήματα, ώστε να στηρίξουν τους …τραπεζίτες. Αυτό ήταν στην ουσία το πρόγραμμα διάσωσης που εφαρμόσθηκε σε παγκόσμιο επίπεδο.
Και για να κερδίσουν χρόνο, αποφεύγοντας την ανεξέλεγκτη μείωση της κατανάλωσης και το απότομο "σπιράλ του αποπληθωρισμού", η χρηματοπιστωτική αριστοκρατία προχώρησε σε κάποια ημίμετρα, ώστε να επιβραδύνει και τις κοινωνικές αντιδράσεις.
Στο δεύτερο μισό του 2009 όμως, όταν ο κίνδυνος της άμεσης κατάρρευσης είχε πλέον αποφευχθεί, και όταν έγινε φανερό ότι οι τραπεζίτες και οι κερδοσκόποι δεν θα υποστούν καμία συνέπεια για τις σχεδόν παράνομες πράξεις τους, και πως δεν κινδυνεύει το σύστημα, οι αγορές και τα χρηματιστήρια επανήλθαν, μαζί με τα κέρδη των τραπεζών και των μεγαλοστελεχών τους.
Οι πλέον ισχυρές χρηματοοικονομικές φίρμες, επιτράπηκε από τις πολιτικές ελίτ να εξέλθουν από το πρώτο στάδιο της κρίσης, σαφώς πιο ισχυρές από ποτέ. Αποθρασυμμένο από αυτή του την αρχική επιτυχία, στο τέλος του 2009 το διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο ενέτεινε την επιθετικότητά του βάζοντας στο στόχαστρο την Ελλάδα, έτσι ώστε να δημιουργήσει ένα παγκόσμιο πρότυπο κοινωνικών περικοπών και λιτότητας.
Την περασμένη άνοιξη, υπό την πίεση των τραπεζών και των χρηματαγορών, η ΕΕ υλοποίησε το πρόγραμμα λιτότητας της, ξεκινώντας ιστορικών διαστάσεων επιθέσεις ενάντια στα απομεινάρια του κοινωνικού κράτους και στις εναπομείναντες κατακτήσεις της εργατικής τάξης. Η ιρλανδική κρίση αποτελεί το επόμενο στάδιο σε αυτό το πόλεμο.
Ο σκοπός του είναι ο επαναπροσδιορισμός των ταξικών σχέσεων σε παγκόσμιο επίπεδο. Ότι έχει απομείνει από το κοινωνικό κράτος πρέπει να εξαφανιστεί. Οι μισθοί στα ανεπτυγμένα κράτη θα πρέπει να μειωθούν δραστικά για να συγκλίνουν με τους αντίστοιχους των αναπτυσσόμενων χωρών. Οι συνθήκες διαβίωσης των εργαζομένων θα πρέπει να επιστρέψουν στα πρότυπα των περασμένων αιώνων.
Ένας τέτοιος κοινωνικός μετασχηματισμός δεν μπορεί να ολοκληρωθεί μέσα στα πλαίσια της παραδοσιακής αστικής διακυβέρνησης. Σε όλα σχεδόν τα κράτη, οι εργάτες και η νεολαία που κινητοποιούνται στους δρόμους, στην Ελλάδα, τη Γαλλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Αγγλία, κτλ, χτυπιούνται από τις κρατικές δυνάμεις καταστολής.
Με ένα άρθρο που έχει τίτλο «Η ευρωζώνη αντιμετωπίζει κρίση δημοκρατίας», η Wall Street Journal σημειώνει πως η έλευση της τρόικας στα ιρλανδικά οικονομικά πράγματα σημαίνει πως η ανεξαρτησία της χώρας είναι πλέον εικονική. Το άρθρο προειδοποιεί για τον κίνδυνο των κοινωνικών αναταραχών αφού «ο σχεδιασμός μιας νέας μορφής διακυβέρνησης που δεν έχει στον πυρήνα της τη δημοκρατία, θα εξοργίσει τους ψηφοφόρους και θα ενθαρρύνει τους εξτρεμιστές». (!!!)
Κανένα από τα ληφθέντα μέτρα δεν μπορεί να λύσει την κρίση του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος. Μετά από δύο χρόνια, η κρίση αποδείχθηκε ότι δεν είναι συγκυριακή αλλά συστημική κρίση. Και όπως τη δεκαετία του 1930, η ύφεση και η λιτότητα συνοδεύονται πάντα από διεθνείς οικονομικές συγκρούσεις, και οδηγούν και σε παγκόσμιους πολέμους.
Η παγκόσμια οικονομική ελίτ επιτίθεται όχι διότι η εργατική τάξη δέχεται τους όρους της. Οι εργάτες σε όλες τις χώρες έχουν δείξει τη διάθεση τους να παλέψουν, με απεργίες και αγώνες. Οι αγώνες τους όμως σαμποτάρονται από τα προδοτικά συνδικαλιστικά τους όργανα και τους «συμμάχους» τους μέσα στα επίσημα "αριστερά" πολιτικά κόμματα και τους λοιπούς ψευτο-αριστερούς σχηματισμούς.
Νέοι και μεγαλύτερες αγώνες έρχονται. Το κρίσιμο ζήτημα είναι η οικοδόμηση μιας νέας ηγεσίας και νέων οργανώσεων, για τον αγώνα για ένα σοσιαλιστικό και διεθνιστικό πρόγραμμα καθώς και για την ανάπτυξη της επαναστατικής συνείδησης της εργατικής τάξης. Αυτό είναι το κλειδί για την κινητοποίηση της εργατικής τάξης σε παγκόσμιο επίπεδο για να σπάσει τη δικτατορία των τραπεζών και την καθιέρωση γνήσιας δημοκρατίας και κοινωνικής ισότητας σε διεθνή κλίμακα.
Αναδημοσίευση - μετάφραση από το World Socialist Web Site
Το συγκεκριμένο άρθρο ήταν εναντίον του σχεδίου της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ να δανείσουν στην Ιρλανδία δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ προκειμένου να διασφαλιστούν πλήρως οι επενδύσεις των διεθνών τραπεζιτών και των διάφορων επενδυτών, στο υπό καθεστώς χρεωκοπίας ιρλανδικό τραπεζικό σύστημα.
Σύμφωνα με το εν λόγω σχέδιο, η Ιρλανδία θα πρέπει να παραδώσει την εθνική της κυριαρχία σε οικονομικό επίπεδο στην ΕΕ και στο ΔΝΤ, και να συμφωνήσει να αποπληρώσει τα δάνειά της προς αυτούς, με το να επιβάλλει μια νέα και πιο απάνθρωπη επίθεση στα εισοδήματα και στο επίπεδο διαβίωσης της εργατικής της τάξης.
Η εφημερίδα αναφέρει πως η βοήθεια των 440 δις ευρώ που θα δοθεί στα πλαίσια του νέου μηχανισμού για να καλυφτούν τα χρέη των τραπεζών, μπορεί να οδηγήσει τη χώρα σε χρεοκοπία και άρα θα είναι "μοιραίο λάθος". Οι Times λένε ότι μια τέτοια πολιτική είναι κοντόφθαλμη και δεν οδηγεί πουθενά, αφού μια χρεοκοπία θα πυροδοτήσει νέο πανικό και περαιτέρω πτωχεύσεις.
"Θα κρατήσει", λέει η εφημερίδα, "τον ιρλανδικό λαό χρεωμένο σε όλους εκείνους που χρηματοδοτούν τις τράπεζες και θα τονίσει πλέον και επίσημα το βρώμικο μυστικό της ΕΕ, ότι δηλαδή: Τα δημόσια ταμεία κάνουν τα πάντα προκειμένου να μη ζημιωθούν οι ιδιώτες τραπεζίτες δανειστές".
Αυτό που οι Financail Times αποκαλoύν "βρώμικο μυστικό", δεν αποτελεί είδηση σε όσους παρακολουθούν τις εξελίξεις από την εποχή της κατάρρευσης της Lehman Brothers, πριν από 26 μήνες. Αυτό που αποτελεί έκπληξη όμως, είναι η ωμότητα με την οποία αυτό το όργανο των βρετανικών οικονομικών συμφερόντων, παραδέχεται την ύπαρξη μιας δικτατορίας των τραπεζών επί των κυβερνητικών πολιτικών σε ολόκληρη την Ευρώπη. Κάτι βέβαια που ισχύει και στον υπόλοιπο κόσμο, στη Βόρεια ή στη Νότια Αμερική, στην Αφρική, στην Ασία.
Η εφημερίδα παραδέχεται πως μια μικρή οικονομική ελίτ, την οποία περιγράφει ως "απερίσκεπτη", λεηλατεί τα δημόσια ταμεία έτσι ώστε να καλύψει τις κερδοσκοπικές της αποτυχίες, εξαθλιώνοντας παράλληλα ολόκληρους λαούς. Αυτή η εγωιστική επιδίωξη είναι που οδηγεί τις αποφάσεις όλων των κυβερνήσεων της ΕΕ.
Παρά τον κατ`όνομα ιδεολογικό χρωματισμό της οποιασδήποτε κυβέρνησης, είτε είναι κεντροαριστερά (όπως το ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα και η κυβέρνηση Fianna Fail στην Ιρλανδία), είτε κεντροδεξιά (όπως ο κυβερνητικός συνασπισμός της Βρετανίας, και το Ντεγκωλικό καθεστώς στη Γαλλία), οι διαταγές τους προέρχονται από τις μεγάλες τράπεζες. Αυτή είναι η αληθινή έννοια του όρου «πραγματικότητες της αγοράς» που αναμασούν συνεχώς οι κυβερνώντες.
Η παραδοχή λοιπόν των Financial Times, για την αστική πολιτική, αποκαλύπτει την απάτη της αποκαλούμενης δημοκρατίας σε συνθήκες καπιταλισμού. Όλες οι κυβερνήσεις εφαρμόζουν αντί-κοινωνικές πολιτικές κόντρα στη θέληση των λαών. Το κράτος, όπως είπε και ο Μαρξ, είναι το εργαλείο του κεφαλαίου για να καταπιέζεται η εργατική τάξη.
Τον τελευταίο χρόνο, το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο εντατικοποίησε την επίθεσή του εναντίον των εργαζομένων. Οι εξελίξεις στην Ιρλανδία, που ακολούθησαν την ελληνική κρίση, σηματοδοτούν μια νέα φάση τόσο στην αντικειμενική κρίση του παγκόσμιου καπιταλισμού, όσο και στην αντίδραση της κυβερνώσας ελίτ στην κρίση αυτή.
Παίρνοντας το σειρά τους από τις ΗΠΑ, οι κυβερνήσεις αντέδρασαν αρχικά στην οικονομική κατάρρευση του Σεπτεμβρίου του 2008, χαρίζοντας τρισεκατομμύρια δημοσίου χρήματος στα τραπεζικά συστήματα, ώστε να στηρίξουν τους …τραπεζίτες. Αυτό ήταν στην ουσία το πρόγραμμα διάσωσης που εφαρμόσθηκε σε παγκόσμιο επίπεδο.
Και για να κερδίσουν χρόνο, αποφεύγοντας την ανεξέλεγκτη μείωση της κατανάλωσης και το απότομο "σπιράλ του αποπληθωρισμού", η χρηματοπιστωτική αριστοκρατία προχώρησε σε κάποια ημίμετρα, ώστε να επιβραδύνει και τις κοινωνικές αντιδράσεις.
Στο δεύτερο μισό του 2009 όμως, όταν ο κίνδυνος της άμεσης κατάρρευσης είχε πλέον αποφευχθεί, και όταν έγινε φανερό ότι οι τραπεζίτες και οι κερδοσκόποι δεν θα υποστούν καμία συνέπεια για τις σχεδόν παράνομες πράξεις τους, και πως δεν κινδυνεύει το σύστημα, οι αγορές και τα χρηματιστήρια επανήλθαν, μαζί με τα κέρδη των τραπεζών και των μεγαλοστελεχών τους.
Οι πλέον ισχυρές χρηματοοικονομικές φίρμες, επιτράπηκε από τις πολιτικές ελίτ να εξέλθουν από το πρώτο στάδιο της κρίσης, σαφώς πιο ισχυρές από ποτέ. Αποθρασυμμένο από αυτή του την αρχική επιτυχία, στο τέλος του 2009 το διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο ενέτεινε την επιθετικότητά του βάζοντας στο στόχαστρο την Ελλάδα, έτσι ώστε να δημιουργήσει ένα παγκόσμιο πρότυπο κοινωνικών περικοπών και λιτότητας.
Την περασμένη άνοιξη, υπό την πίεση των τραπεζών και των χρηματαγορών, η ΕΕ υλοποίησε το πρόγραμμα λιτότητας της, ξεκινώντας ιστορικών διαστάσεων επιθέσεις ενάντια στα απομεινάρια του κοινωνικού κράτους και στις εναπομείναντες κατακτήσεις της εργατικής τάξης. Η ιρλανδική κρίση αποτελεί το επόμενο στάδιο σε αυτό το πόλεμο.
Ο σκοπός του είναι ο επαναπροσδιορισμός των ταξικών σχέσεων σε παγκόσμιο επίπεδο. Ότι έχει απομείνει από το κοινωνικό κράτος πρέπει να εξαφανιστεί. Οι μισθοί στα ανεπτυγμένα κράτη θα πρέπει να μειωθούν δραστικά για να συγκλίνουν με τους αντίστοιχους των αναπτυσσόμενων χωρών. Οι συνθήκες διαβίωσης των εργαζομένων θα πρέπει να επιστρέψουν στα πρότυπα των περασμένων αιώνων.
Ένας τέτοιος κοινωνικός μετασχηματισμός δεν μπορεί να ολοκληρωθεί μέσα στα πλαίσια της παραδοσιακής αστικής διακυβέρνησης. Σε όλα σχεδόν τα κράτη, οι εργάτες και η νεολαία που κινητοποιούνται στους δρόμους, στην Ελλάδα, τη Γαλλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Αγγλία, κτλ, χτυπιούνται από τις κρατικές δυνάμεις καταστολής.
Με ένα άρθρο που έχει τίτλο «Η ευρωζώνη αντιμετωπίζει κρίση δημοκρατίας», η Wall Street Journal σημειώνει πως η έλευση της τρόικας στα ιρλανδικά οικονομικά πράγματα σημαίνει πως η ανεξαρτησία της χώρας είναι πλέον εικονική. Το άρθρο προειδοποιεί για τον κίνδυνο των κοινωνικών αναταραχών αφού «ο σχεδιασμός μιας νέας μορφής διακυβέρνησης που δεν έχει στον πυρήνα της τη δημοκρατία, θα εξοργίσει τους ψηφοφόρους και θα ενθαρρύνει τους εξτρεμιστές». (!!!)
Κανένα από τα ληφθέντα μέτρα δεν μπορεί να λύσει την κρίση του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος. Μετά από δύο χρόνια, η κρίση αποδείχθηκε ότι δεν είναι συγκυριακή αλλά συστημική κρίση. Και όπως τη δεκαετία του 1930, η ύφεση και η λιτότητα συνοδεύονται πάντα από διεθνείς οικονομικές συγκρούσεις, και οδηγούν και σε παγκόσμιους πολέμους.
Η παγκόσμια οικονομική ελίτ επιτίθεται όχι διότι η εργατική τάξη δέχεται τους όρους της. Οι εργάτες σε όλες τις χώρες έχουν δείξει τη διάθεση τους να παλέψουν, με απεργίες και αγώνες. Οι αγώνες τους όμως σαμποτάρονται από τα προδοτικά συνδικαλιστικά τους όργανα και τους «συμμάχους» τους μέσα στα επίσημα "αριστερά" πολιτικά κόμματα και τους λοιπούς ψευτο-αριστερούς σχηματισμούς.
Νέοι και μεγαλύτερες αγώνες έρχονται. Το κρίσιμο ζήτημα είναι η οικοδόμηση μιας νέας ηγεσίας και νέων οργανώσεων, για τον αγώνα για ένα σοσιαλιστικό και διεθνιστικό πρόγραμμα καθώς και για την ανάπτυξη της επαναστατικής συνείδησης της εργατικής τάξης. Αυτό είναι το κλειδί για την κινητοποίηση της εργατικής τάξης σε παγκόσμιο επίπεδο για να σπάσει τη δικτατορία των τραπεζών και την καθιέρωση γνήσιας δημοκρατίας και κοινωνικής ισότητας σε διεθνή κλίμακα.
Αναδημοσίευση - μετάφραση από το World Socialist Web Site
Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010
«Κι όποιος δεν καταλαβαίνει... »
Του Ν. Μπογιόπουλου
Η πολιτική δεν είναι απλή αριθμητική. Αλλά όποιος παρακάμπτει την αριθμητική στο όνομα της «πολιτικής άλγεβρας», τότε χρησιμοποιεί τα «ανώτερα μαθηματικά» εντελώς παραπειστικά, με στόχο την εξαγωγή και διακίνηση εικονικών πολιτικών συμπερασμάτων.
Η αριθμητική του πρώτου γύρου των εκλογών
(καθώς εκεί καταγράφονται οι αυθεντικοί πολιτικοί συσχετισμοί που στο β' γύρο συσκοτίζονται και παραποιούνται από τα εκβιαστικά και καλπονοθευτικά δίπολα)
επιβεβαιώνει τα εξής:
*
Περιφέρεια Αττικής: Εγγεγραμμένοι 2.787.062. Σγουρός 343.792 ψήφοι. Δηλαδή, ο «μικρός πρωθυπουργός» του ΠΑΣΟΚ στη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας, εξελέγη έχοντας την εμπιστοσύνη μόλις του 12% των ψηφοφόρων επί του συνόλου του εκλογικού σώματος...
Δήμος Αθήνας: Εγγεγραμμένοι 488.243. Καμίνης 54.636 ψήφοι. Δηλαδή ο νέος δήμαρχος της πρωτεύουσας έχει εκλεγεί με το 11,2% των ψήφων του εκλογικού σώματος...
Δήμος Πειραιά: Εγγεγραμμένοι 162.125. Μιχαλολιάκος 15.771 ψήφοι. Δηλαδή ο δήμαρχος του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας έχει εκλεγεί με το 9,7% των ψήφων...
Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας: Εγγεγραμμένοι 1.643.557. Ψωμιάδης 421.859 ψήφοι. Δηλαδή ο περιφερειάρχης της δεύτερης μεγαλύτερης περιφέρειας της χώρας εξελέγη με το 25,6% των ψήφων του εκλογικού σώματος...
Δήμος Θεσσαλονίκης: Εγγεγραμμένοι 247.624. Μπουτάρης 41.735 ψήφοι. Δηλαδή ο δήμαρχος της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της χώρας έχει εκλεγεί με το 16,8% των ψήφων...
*
Επίσης:
Στις βουλευτικές εκλογές του 2009, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ έλαβαν αθροιστικά 5.308.000 ψήφους. Το συνολικό ποσοστό του δικομματισμού επί των ψηφισάντων ήταν 77,4%
Στις περιφερειακές εκλογές του 2010, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ έλαβαν αθροιστικά 3.600.000 ψήφους.
Δηλαδή μέσα σε ένα χρόνο ο δικομματισμός απώλεσε πάνω από 1.700.000 ψήφους και το συνολικό ποσοστό του επί των ψηφισάντων στις περιφερειακές του 2010 (χωρίς δηλαδή να υπολογίζεται η εκτίναξη της αποχής) κατέληξε στο 60,1%.
*
Αυτή είναι η πραγματική εικόνα που κατέγραψε η κάλπη. Εικόνα πεντακάθαρη, όσο κι αν ορισμένοι πασχίζουν να την «θολώσουν» μέσα από τον θόρυβο των κενών φράσεων και με τον καπνό των «διασταλτικών ερμηνειών».
*
Επομένως, αν κάτι αποτυπώνουν και πιστοποιούν τα παραπάνω είναι τούτο:
Το αστικό πολιτικό σύστημα και η κυρίαρχη μορφή του, το (δι)κομματικό κατεστημένο, έχουν περιπέσει στην μεγαλύτερη κρίση νομιμοποίησης της ύπαρξής τους μετά τη μεταπολίτευση.
Κι όποιος δεν το καταλαβαίνει, τότε, είτε «δεν ξέρει που πατεί και πού πηγαίνει», είτε - πράγμα πιθανότερο - υποκρίνεται, μετατρέπει την «ανάγκη σε φιλοτιμία» και πορεύεται κάνοντας ότι «δεν το καταλαβαίνει»...
Η πολιτική δεν είναι απλή αριθμητική. Αλλά όποιος παρακάμπτει την αριθμητική στο όνομα της «πολιτικής άλγεβρας», τότε χρησιμοποιεί τα «ανώτερα μαθηματικά» εντελώς παραπειστικά, με στόχο την εξαγωγή και διακίνηση εικονικών πολιτικών συμπερασμάτων.
Η αριθμητική του πρώτου γύρου των εκλογών
(καθώς εκεί καταγράφονται οι αυθεντικοί πολιτικοί συσχετισμοί που στο β' γύρο συσκοτίζονται και παραποιούνται από τα εκβιαστικά και καλπονοθευτικά δίπολα)
επιβεβαιώνει τα εξής:
*
Περιφέρεια Αττικής: Εγγεγραμμένοι 2.787.062. Σγουρός 343.792 ψήφοι. Δηλαδή, ο «μικρός πρωθυπουργός» του ΠΑΣΟΚ στη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας, εξελέγη έχοντας την εμπιστοσύνη μόλις του 12% των ψηφοφόρων επί του συνόλου του εκλογικού σώματος...
Δήμος Αθήνας: Εγγεγραμμένοι 488.243. Καμίνης 54.636 ψήφοι. Δηλαδή ο νέος δήμαρχος της πρωτεύουσας έχει εκλεγεί με το 11,2% των ψήφων του εκλογικού σώματος...
Δήμος Πειραιά: Εγγεγραμμένοι 162.125. Μιχαλολιάκος 15.771 ψήφοι. Δηλαδή ο δήμαρχος του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας έχει εκλεγεί με το 9,7% των ψήφων...
Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας: Εγγεγραμμένοι 1.643.557. Ψωμιάδης 421.859 ψήφοι. Δηλαδή ο περιφερειάρχης της δεύτερης μεγαλύτερης περιφέρειας της χώρας εξελέγη με το 25,6% των ψήφων του εκλογικού σώματος...
Δήμος Θεσσαλονίκης: Εγγεγραμμένοι 247.624. Μπουτάρης 41.735 ψήφοι. Δηλαδή ο δήμαρχος της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της χώρας έχει εκλεγεί με το 16,8% των ψήφων...
*
Επίσης:
Στις βουλευτικές εκλογές του 2009, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ έλαβαν αθροιστικά 5.308.000 ψήφους. Το συνολικό ποσοστό του δικομματισμού επί των ψηφισάντων ήταν 77,4%
Στις περιφερειακές εκλογές του 2010, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ έλαβαν αθροιστικά 3.600.000 ψήφους.
Δηλαδή μέσα σε ένα χρόνο ο δικομματισμός απώλεσε πάνω από 1.700.000 ψήφους και το συνολικό ποσοστό του επί των ψηφισάντων στις περιφερειακές του 2010 (χωρίς δηλαδή να υπολογίζεται η εκτίναξη της αποχής) κατέληξε στο 60,1%.
*
Αυτή είναι η πραγματική εικόνα που κατέγραψε η κάλπη. Εικόνα πεντακάθαρη, όσο κι αν ορισμένοι πασχίζουν να την «θολώσουν» μέσα από τον θόρυβο των κενών φράσεων και με τον καπνό των «διασταλτικών ερμηνειών».
*
Επομένως, αν κάτι αποτυπώνουν και πιστοποιούν τα παραπάνω είναι τούτο:
Το αστικό πολιτικό σύστημα και η κυρίαρχη μορφή του, το (δι)κομματικό κατεστημένο, έχουν περιπέσει στην μεγαλύτερη κρίση νομιμοποίησης της ύπαρξής τους μετά τη μεταπολίτευση.
Κι όποιος δεν το καταλαβαίνει, τότε, είτε «δεν ξέρει που πατεί και πού πηγαίνει», είτε - πράγμα πιθανότερο - υποκρίνεται, μετατρέπει την «ανάγκη σε φιλοτιμία» και πορεύεται κάνοντας ότι «δεν το καταλαβαίνει»...
"Χαμένα στη μετάφραση"...
Ο τίτλος της ανάρτησης αναφέρεται στο ότι τα κυρίαρχα ΜΜΕ υποβαθμίζουν έντονα (και συνειδητά - μερικά μάλιστα δεν το αναφέρουν καν ως γεγονός) τις χθεσινές πορείες, ενώ την ίδια ώρα η κυβέρνηση "ξεχνά" να μας μερικές "λεπτομεριούλες" για το "τι μέλλει γενέσθαι" με την τρόικα.
Ιδού και το σχετικό άρθρο του "Ριζοσπάστη":
"Χτες, μετά τις συναντήσεις των εκπροσώπων της τρόικας με τους κυβερνητικούς αξιωματούχους, το υπουργείο Οικονομικών εξέδωσε ανακοίνωση. Για την ακρίβεια εξέδωσε δυο πανομοιότυπες ανακοινώσεις: Μια γραμμένη στα ελληνικά και μία στα αγγλικά.
Στην ανακοίνωση που εκδόθηκε στα ελληνικά αναφέρεται:
«Η μείωση του ελλείμματος τα επόμενα χρόνια θα γίνει με ισορροπημένο και δίκαιο τρόπο (...). Δεν θα γίνει με περαιτέρω περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, ούτε με αυξήσεις φόρων (...)».
Ε, λοιπόν, αυτό ακριβώς το απόσπασμα της ανακοίνωσης που έχει εκδοθεί στα ελληνικά, απουσιάζει παντελώς από την ανακοίνωση που έχει εκδοθεί στα αγγλικά!
Βλέπετε, η δεύτερη, η ανακοίνωση που είναι γραμμένη στα αγγλικά, απευθύνεται στους δανειστές και στις «αγορές». Σημειώνουμε ότι με αυτούς τους κυρίους είναι που έχει υπογράψει η κυβέρνηση τη γνωστή δανειακή σύμβαση που υπάγει την Ελλάδα υπό το αγγλικό δίκαιο!
Οσο για την πρώτη ανακοίνωση, που γράφτηκε στα ελληνικά, είναι προφανές πού απευθύνεται: Στα «χαϊβάνια»!
Εξίσου προφανής ο λόγος που εκδόθηκε: Για να εξυπηρετήσει προπαγανδιστικές αθλιότητες εσωτερικής κατανάλωσης!"
Πηγή
Ιδού και το σχετικό άρθρο του "Ριζοσπάστη":
"Χτες, μετά τις συναντήσεις των εκπροσώπων της τρόικας με τους κυβερνητικούς αξιωματούχους, το υπουργείο Οικονομικών εξέδωσε ανακοίνωση. Για την ακρίβεια εξέδωσε δυο πανομοιότυπες ανακοινώσεις: Μια γραμμένη στα ελληνικά και μία στα αγγλικά.
Στην ανακοίνωση που εκδόθηκε στα ελληνικά αναφέρεται:
«Η μείωση του ελλείμματος τα επόμενα χρόνια θα γίνει με ισορροπημένο και δίκαιο τρόπο (...). Δεν θα γίνει με περαιτέρω περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, ούτε με αυξήσεις φόρων (...)».
Ε, λοιπόν, αυτό ακριβώς το απόσπασμα της ανακοίνωσης που έχει εκδοθεί στα ελληνικά, απουσιάζει παντελώς από την ανακοίνωση που έχει εκδοθεί στα αγγλικά!
Βλέπετε, η δεύτερη, η ανακοίνωση που είναι γραμμένη στα αγγλικά, απευθύνεται στους δανειστές και στις «αγορές». Σημειώνουμε ότι με αυτούς τους κυρίους είναι που έχει υπογράψει η κυβέρνηση τη γνωστή δανειακή σύμβαση που υπάγει την Ελλάδα υπό το αγγλικό δίκαιο!
Οσο για την πρώτη ανακοίνωση, που γράφτηκε στα ελληνικά, είναι προφανές πού απευθύνεται: Στα «χαϊβάνια»!
Εξίσου προφανής ο λόγος που εκδόθηκε: Για να εξυπηρετήσει προπαγανδιστικές αθλιότητες εσωτερικής κατανάλωσης!"
Πηγή
14η Νοεμβρίου: Κινδυνεύει πλέον η Δημοκρατία μας;...
Του Καθηγητή Γιώργου Πιπερόπουλου
Θέλω να καταθέσω φωναχτά αυτό που αισθάνομαι – όπως και οι περισσότεροι υποθέτω Έλληνες και Ελληνίδες - μετά τις διαδικασίες Εκλογών Τοπικής Αυτοδιοίκησης της 7ης και 14ης Νοεμβρίου, προσθέτοντας στον στίχο του ποιητή που είχε επισημάνει ότι η Ελευθερία μας απαιτεί αρετή και τόλμη ότι σήμερα η Δημοκρατία χρειάζεται δυο ακόμη προϋποθέσεις για να λειτουργήσει αποτελεσματικά:
1. οι πολίτες να είναι ορθά πληροφορημένοι και
2. να διαθέτουν ικανότητα ευθυκρισίας…
Δημοκρατικά Πολιτεύματα - πραγματικά ή κατά επίφαση - έχουμε στον 21ο αιώνα στις περισσότερες χώρες του ΟΗΕ και φυσικά στη γενέτειρά της Ελλάδα, αλλά το ερώτημα ήταν και παραμένει εάν υπάρχουν οι δικλείδες ασφαλείας έτσι ώστε στο δημοκρατικό πολίτευμα να επιβάλλεται η απόφαση της πλειοψηφίας ενώ ταυτόχρονα να διατηρείται το δικαίωμα της μειοψηφίας να ελέγχει την εξουσία και τις αποφάσεις της για το κοινό καλό.
Αυτό που ζήσαμε στις 7 και με ιδιαίτερα ΑΝΗΣΥΧΗΤΙΚΗ ένταση στις 14 Νοεμβρίου ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ ότι η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΔΕΝ ΝΙΚΗΣΕ αλλά επιλέγοντας την ΑΠΟΧΗ υπέκυψε στην ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ της μειοψηφίας την οποία μοιράστηκαν σε επίπεδο Περιφέρειας και Δήμων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, δηλαδή τα 2 Κόμματα Εξουσίας που ελέγχουν την χώρα τα τελευταία 36 χρόνια! Έτσι σε απόλυτους αριθμούς εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και «ανεξάρτητοι» θα μας διοικήσουν ενώ αποτελούν αποδεδειγμένα την…ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ!!!
Στις φετινές εκλογές τοπικής Αυτοδιοίκησης ΚΑΤΑΡΓΗΘΗΚΕ στην πράξη η ΘΕΜΕΛΙΑΚΗ έννοια της Δημοκρατίας που προβλέπει την επικράτηση της πλειοψηφίας και δημιουργήθηκε με την βοήθεια της…στατιστικής και της κατανομής ποσοστών η ψευδαίσθηση της ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ σε αριθμητικές πραγματικότητες ΜΕΙΟΨΗΦΙΑΣ…
Για τούτον ακριβώς το λόγο έκανα πρόσθεση στο μεστό νοήματος στίχο του ποιητή δηλώνοντας ότι το Δημοκρατικό πολίτευμα απαιτεί καλά πληροφορημένους και σκεπτόμενους πολίτες που διαθέτουν την ικανότητα της ορθής αξιολόγησης και ευθυκρισίας.
Δυστυχώς, όμως, αυτό ΔΕΝ μοιάζει να ισχύει ούτε παντού ούτε πάντοτε δημιουργώντας μια κατάσταση που θα περιγράψω παρακάτω ζητώντας, ταυτόχρονα, την απαραίτητη συγνώμη από γονείς και συγγενείς παιδιών με «ειδικές ανάγκες».
Υποθέστε ότι μια τάξη δημοτικού με 9 παιδιά με «ειδικές ανάγκες» (τα χαρακτηρίζει το σύνδρομο Down) έχει ένα χαρισματικό δάσκαλο που θέλει να τους διδάξει την διαχρονική αξία της Δημοκρατίας. Τους εξηγεί, λοιπόν, και γίνεται κατανοητός, ότι στη Δημοκρατία γίνεται αυτό που αποφασίζει η πλειοψηφία, αποχωρεί από την τάξη και αφήνει τα παιδιά να επιλέξουν κάτι και να ψηφίσουν για αυτό….Δημοκρατικά!
Όταν επιστρέφει ο δάσκαλος του ανακοινώνουν τα αποτελέσματα: 5 ψήφισαν ΥΠΕΡ της απόφασης, 3 ψήφισαν κατά και 1 παιδί έριξε λευκό! Ρωτώντας τι επέλεξαν να κάνουν ακούει εμβρόντητος «να σας πετάξουμε Κύριε έξω από το παράθυρο, να δούμε πώς θα πέφτετε και όταν ανεβείτε επάνω να μας πείτε πώς αισθανθήκατε!» Η αίθουσα βρίσκεται στον τρίτο όροφο!!!
Ο χαρισματικός και καλοπροαίρετος δάσκαλος έχει τελικά μόνο δυο επιλογές: να αποδεχθεί και να εφαρμόσει την απόφαση των παιδιών επιβεβαιώνοντας την ομορφιά και τη δύναμη της δημοκρατίας οπότε και θα σκοτωθεί πέφτοντας από τέτοιο ύψος ή να αρνηθεί να εφαρμόσει την απόφαση που πάρθηκε με δημοκρατικές διαδικασίες αποδεχόμενος ότι τα παιδιά ΑΔΥΝΑΤΟΥΝ να πάρουν σοβαρές αποφάσεις καθώς ΔΕΝ διαθέτουν εξαιτίας του προβλήματός τους το απαιτούμενο επίπεδο διανοητικής ικανότητας (I. Q.) οπότε και ΚΑΤΑΡΓΕΙ τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και τις δημοκρατικές διαδικασίες σώζοντας τη ζωή του και αποφεύγοντας να εμπλέξει τα παιδιά σε κακουργηματική πράξη!!!
Στις σύγχρονες δημοκρατίες οι πολίτες από έλλειψη υπεύθυνης πληροφόρησης, και από την παροχή τόνων παραπληροφόρησης αδυνατούν να λειτουργήσουν με γνώση οπότε, κατά την ταπεινή μου γνώμη, συχνά λειτουργούμε ως «παιδιά με ειδικές ανάγκες» και μετά αυτοχαρακτηριζόμαστε ως…ΚΟΨΟΧΕΡΗΔΕΣ ή όπως έγινε φέτος επιλέγουμε την ΑΠΟΧΗ, το ΑΚΥΡΟ και το ΛΕΥΚΟ!!!
Δυστυχώς το πολίτευμα της Δημοκρατίας νοσεί, σε ελληνικό και προφανώς σε παγκόσμιο επίπεδο!
Το Δημοκρατικό πολίτευμα απαιτεί πολίτες ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΥΣ με ψηλό αίσθημα ΕΥΘΥΝΗΣ για τις επιλογές τους, ΙΚΑΝΟΥΣ να κρίνουν πρόσωπα και καταστάσεις. Τα παραπάνω φαντάζουν ως όνειρα θερινής νυκτός. Σε παγκόσμια κλίμακα υπάρχει διάχυτο «αλισβερίσι» (εκλέγουμε όχι Βουλευτές αλλά «βολευτές»), η απάθεια και ο κυνισμός θριαμβεύουν και οδηγούν τους ψηφοφόρους να ΜΗ συμμετέχουν στις διάφορες εκλογικές διαδικασίες (όπως έγινε με πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα τρόπο στις πρόσφατες εκλογές για Περιφερειάρχες και Δημάρχους) με αποτέλεσμα να εκλέγονται με χαμηλά ποσοστά ψήφων άνθρωποι χωρίς ιδιαίτερες και αποδεδειγμένες ικανότητες, κατευθυνόμενοι από άγνωστες δυνάμεις και άγνωστα κέντρα εξουσίας και αυτό το βιώνουν καθημερινά οι πολίτες από άκρο σε άκρο του Πλανήτης μας.
Για το ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ πολίτευμα, δυστυχώς, οι προοπτικές δεν φαίνεται να είναι ευοίωνες….
Να αναφωνήσω με αίσθημα απελπισίας: τί κρίμα, αλήθεια, για το εύθραυστο πολίτευμα της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ που γεννήθηκε στην Ελλάδα και αριθμητικά καταργήθηκε στις 7 και 14 Νοεμβρίου με…εκούσια ΑΠΟΧΗ;
Η να σκεφτώ ότι υπάρχει ακόμη ΕΛΠΙΔΑ τα Κόμματα να σεβαστούν τους πολίτες - ψηφοφόρους και οι Πολίτες να συμπεριφερθούν ως ψηφοφόροι και όχι εθελοτυφλούντες… οπαδοί;
Οψόμεθα!...
Πηγή
Θέλω να καταθέσω φωναχτά αυτό που αισθάνομαι – όπως και οι περισσότεροι υποθέτω Έλληνες και Ελληνίδες - μετά τις διαδικασίες Εκλογών Τοπικής Αυτοδιοίκησης της 7ης και 14ης Νοεμβρίου, προσθέτοντας στον στίχο του ποιητή που είχε επισημάνει ότι η Ελευθερία μας απαιτεί αρετή και τόλμη ότι σήμερα η Δημοκρατία χρειάζεται δυο ακόμη προϋποθέσεις για να λειτουργήσει αποτελεσματικά:
1. οι πολίτες να είναι ορθά πληροφορημένοι και
2. να διαθέτουν ικανότητα ευθυκρισίας…
Δημοκρατικά Πολιτεύματα - πραγματικά ή κατά επίφαση - έχουμε στον 21ο αιώνα στις περισσότερες χώρες του ΟΗΕ και φυσικά στη γενέτειρά της Ελλάδα, αλλά το ερώτημα ήταν και παραμένει εάν υπάρχουν οι δικλείδες ασφαλείας έτσι ώστε στο δημοκρατικό πολίτευμα να επιβάλλεται η απόφαση της πλειοψηφίας ενώ ταυτόχρονα να διατηρείται το δικαίωμα της μειοψηφίας να ελέγχει την εξουσία και τις αποφάσεις της για το κοινό καλό.
Αυτό που ζήσαμε στις 7 και με ιδιαίτερα ΑΝΗΣΥΧΗΤΙΚΗ ένταση στις 14 Νοεμβρίου ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ ότι η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΔΕΝ ΝΙΚΗΣΕ αλλά επιλέγοντας την ΑΠΟΧΗ υπέκυψε στην ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ της μειοψηφίας την οποία μοιράστηκαν σε επίπεδο Περιφέρειας και Δήμων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, δηλαδή τα 2 Κόμματα Εξουσίας που ελέγχουν την χώρα τα τελευταία 36 χρόνια! Έτσι σε απόλυτους αριθμούς εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και «ανεξάρτητοι» θα μας διοικήσουν ενώ αποτελούν αποδεδειγμένα την…ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ!!!
Στις φετινές εκλογές τοπικής Αυτοδιοίκησης ΚΑΤΑΡΓΗΘΗΚΕ στην πράξη η ΘΕΜΕΛΙΑΚΗ έννοια της Δημοκρατίας που προβλέπει την επικράτηση της πλειοψηφίας και δημιουργήθηκε με την βοήθεια της…στατιστικής και της κατανομής ποσοστών η ψευδαίσθηση της ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ σε αριθμητικές πραγματικότητες ΜΕΙΟΨΗΦΙΑΣ…
Για τούτον ακριβώς το λόγο έκανα πρόσθεση στο μεστό νοήματος στίχο του ποιητή δηλώνοντας ότι το Δημοκρατικό πολίτευμα απαιτεί καλά πληροφορημένους και σκεπτόμενους πολίτες που διαθέτουν την ικανότητα της ορθής αξιολόγησης και ευθυκρισίας.
Δυστυχώς, όμως, αυτό ΔΕΝ μοιάζει να ισχύει ούτε παντού ούτε πάντοτε δημιουργώντας μια κατάσταση που θα περιγράψω παρακάτω ζητώντας, ταυτόχρονα, την απαραίτητη συγνώμη από γονείς και συγγενείς παιδιών με «ειδικές ανάγκες».
Υποθέστε ότι μια τάξη δημοτικού με 9 παιδιά με «ειδικές ανάγκες» (τα χαρακτηρίζει το σύνδρομο Down) έχει ένα χαρισματικό δάσκαλο που θέλει να τους διδάξει την διαχρονική αξία της Δημοκρατίας. Τους εξηγεί, λοιπόν, και γίνεται κατανοητός, ότι στη Δημοκρατία γίνεται αυτό που αποφασίζει η πλειοψηφία, αποχωρεί από την τάξη και αφήνει τα παιδιά να επιλέξουν κάτι και να ψηφίσουν για αυτό….Δημοκρατικά!
Όταν επιστρέφει ο δάσκαλος του ανακοινώνουν τα αποτελέσματα: 5 ψήφισαν ΥΠΕΡ της απόφασης, 3 ψήφισαν κατά και 1 παιδί έριξε λευκό! Ρωτώντας τι επέλεξαν να κάνουν ακούει εμβρόντητος «να σας πετάξουμε Κύριε έξω από το παράθυρο, να δούμε πώς θα πέφτετε και όταν ανεβείτε επάνω να μας πείτε πώς αισθανθήκατε!» Η αίθουσα βρίσκεται στον τρίτο όροφο!!!
Ο χαρισματικός και καλοπροαίρετος δάσκαλος έχει τελικά μόνο δυο επιλογές: να αποδεχθεί και να εφαρμόσει την απόφαση των παιδιών επιβεβαιώνοντας την ομορφιά και τη δύναμη της δημοκρατίας οπότε και θα σκοτωθεί πέφτοντας από τέτοιο ύψος ή να αρνηθεί να εφαρμόσει την απόφαση που πάρθηκε με δημοκρατικές διαδικασίες αποδεχόμενος ότι τα παιδιά ΑΔΥΝΑΤΟΥΝ να πάρουν σοβαρές αποφάσεις καθώς ΔΕΝ διαθέτουν εξαιτίας του προβλήματός τους το απαιτούμενο επίπεδο διανοητικής ικανότητας (I. Q.) οπότε και ΚΑΤΑΡΓΕΙ τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και τις δημοκρατικές διαδικασίες σώζοντας τη ζωή του και αποφεύγοντας να εμπλέξει τα παιδιά σε κακουργηματική πράξη!!!
Στις σύγχρονες δημοκρατίες οι πολίτες από έλλειψη υπεύθυνης πληροφόρησης, και από την παροχή τόνων παραπληροφόρησης αδυνατούν να λειτουργήσουν με γνώση οπότε, κατά την ταπεινή μου γνώμη, συχνά λειτουργούμε ως «παιδιά με ειδικές ανάγκες» και μετά αυτοχαρακτηριζόμαστε ως…ΚΟΨΟΧΕΡΗΔΕΣ ή όπως έγινε φέτος επιλέγουμε την ΑΠΟΧΗ, το ΑΚΥΡΟ και το ΛΕΥΚΟ!!!
Δυστυχώς το πολίτευμα της Δημοκρατίας νοσεί, σε ελληνικό και προφανώς σε παγκόσμιο επίπεδο!
Το Δημοκρατικό πολίτευμα απαιτεί πολίτες ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΥΣ με ψηλό αίσθημα ΕΥΘΥΝΗΣ για τις επιλογές τους, ΙΚΑΝΟΥΣ να κρίνουν πρόσωπα και καταστάσεις. Τα παραπάνω φαντάζουν ως όνειρα θερινής νυκτός. Σε παγκόσμια κλίμακα υπάρχει διάχυτο «αλισβερίσι» (εκλέγουμε όχι Βουλευτές αλλά «βολευτές»), η απάθεια και ο κυνισμός θριαμβεύουν και οδηγούν τους ψηφοφόρους να ΜΗ συμμετέχουν στις διάφορες εκλογικές διαδικασίες (όπως έγινε με πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα τρόπο στις πρόσφατες εκλογές για Περιφερειάρχες και Δημάρχους) με αποτέλεσμα να εκλέγονται με χαμηλά ποσοστά ψήφων άνθρωποι χωρίς ιδιαίτερες και αποδεδειγμένες ικανότητες, κατευθυνόμενοι από άγνωστες δυνάμεις και άγνωστα κέντρα εξουσίας και αυτό το βιώνουν καθημερινά οι πολίτες από άκρο σε άκρο του Πλανήτης μας.
Για το ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ πολίτευμα, δυστυχώς, οι προοπτικές δεν φαίνεται να είναι ευοίωνες….
Να αναφωνήσω με αίσθημα απελπισίας: τί κρίμα, αλήθεια, για το εύθραυστο πολίτευμα της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ που γεννήθηκε στην Ελλάδα και αριθμητικά καταργήθηκε στις 7 και 14 Νοεμβρίου με…εκούσια ΑΠΟΧΗ;
Η να σκεφτώ ότι υπάρχει ακόμη ΕΛΠΙΔΑ τα Κόμματα να σεβαστούν τους πολίτες - ψηφοφόρους και οι Πολίτες να συμπεριφερθούν ως ψηφοφόροι και όχι εθελοτυφλούντες… οπαδοί;
Οψόμεθα!...
Πηγή
Το λαϊκό αδιέξοδο (ή από την αποχή στην εξέγερση)
Η αποχή, εκτός από πολλά άλλα, δείχνει οτι ο λαός έχει αρχίσει και συνειδητοποιεί μια αλήθεια. Πικρή και σκληρή μαζί.
Συνειδητοποιεί ο λαός πως η ψήφος του, δεν μπορεί να αλλάξει την κατάσταση.
Συνειδητοποιεί ο λαός πως η ψήφος του, δεν εκλαμβάνεται από τα κόμματά του ως λαϊκή εντολή, η οποία πρέπει να εκτελεστεί ασυζητητί.
Συνειδητοποιεί ο λαός πως η ψήφος του, δεν μπορεί να αναγκάσει την εξουσία να πάρει τα μέτρα που εκείνος θέλει.
Συνειδητοποιεί ο λαός πως η ψήφος του, δεν μπορεί να αλλάξει την πορεία των πραγμάτων, η οποία είναι προαποφασισμένη ανεξάρτητα από την δική του θέληση.
Συνειδητοποιεί ο λαός πως η ψήφος του, του είναι άχρηστη.
Η ψήφος του λαού, του είναι άχρηστη.
Αυτή είναι η πικρή και σκληρή μαζί αλήθεια.
Ο λαός έχει συνειδητοποιήσει πως έχει χάσει την δυνατότητα να μπορεί να καθορίζει το μέλλον του με την ψήφο του.
Και αυτό είναι πολύ επικίνδυνο.
Διότι αργά ή γρήγορα θα βάλει τον λαό μπροστά σε ένα τρομερό δίλημμα: να συνεχίσει να επιμένει με την ψήφο του να αλλάξει τα πράγματα ή να ανατρέψει την κατάσταση δυναμικά;
Το δίλημμα σε λίγο δηλαδή θα είναι: ψήφος ή εξέγερση;
Και είναι επικίνδυνο δίλημμα γιατί αυτή τη στιγμή δεν έχουν εμφανιστεί ιδέες και αιτήματα και δυνάμεις πολιτικές που να μπορούν διαχειριστούν μια τέτοια λαϊκή εξέγερση. Αν η εξέγερση εκδηλωθεί τώρα κοντά, θα είναι μια τυφλή εξέγερση. Χωρίς στόχους πολιτικούς. Ενα ξέσπασμα οργής.
Τα κόμματα δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να σπρώχνουν την κατάσταση στο όριο. Το κυβερνών κόμμα παίρνει μέτρα επί μέτρων που έχουν σοβαρές επιπτώσεις στο λαϊκό εισόδημα, στεγνώνουν την οικονομία και οδηγούν σε ένα ζοφερό μέλλον. Η αξιωματική αντιπολίτευση από την άλλη, παρότι εμφανίζει έναν αντι-μνημονιακό λόγο, έχει δεσμευτεί να τηρήσει τους όρους του Μνημονίου και απλώς να προσπαθήσει να βγει "ταχύτερα" από αυτό. Κάτι που εξάλλου υπόσχεται και το κυβερνών κόμμα.
Ο λαός έδειξε ότι έχει συνειδητοποιήσει την κατάσταση. Εδειξε να έχει συνειδητοποιήσει, με την αποχή του, πως η ψήφος του είναι αμελητέα. Η ψήφος του δεν βελτιώνει την θέση του και δεν απαλύνει τα δεινά του. Αρα του είναι άχρηστη.
Τα κόμματά του, τα δύο μεγάλα τουλάχιστον, επιμένουν στην εφαρμογή του Μνημονίου. Και δεν καταγγέλουν το ΔΝΤ και Σία.
Αυτό είναι το λαϊκό αδιέξοδο.
Πηγή
Συνειδητοποιεί ο λαός πως η ψήφος του, δεν μπορεί να αλλάξει την κατάσταση.
Συνειδητοποιεί ο λαός πως η ψήφος του, δεν εκλαμβάνεται από τα κόμματά του ως λαϊκή εντολή, η οποία πρέπει να εκτελεστεί ασυζητητί.
Συνειδητοποιεί ο λαός πως η ψήφος του, δεν μπορεί να αναγκάσει την εξουσία να πάρει τα μέτρα που εκείνος θέλει.
Συνειδητοποιεί ο λαός πως η ψήφος του, δεν μπορεί να αλλάξει την πορεία των πραγμάτων, η οποία είναι προαποφασισμένη ανεξάρτητα από την δική του θέληση.
Συνειδητοποιεί ο λαός πως η ψήφος του, του είναι άχρηστη.
Η ψήφος του λαού, του είναι άχρηστη.
Αυτή είναι η πικρή και σκληρή μαζί αλήθεια.
Ο λαός έχει συνειδητοποιήσει πως έχει χάσει την δυνατότητα να μπορεί να καθορίζει το μέλλον του με την ψήφο του.
Και αυτό είναι πολύ επικίνδυνο.
Διότι αργά ή γρήγορα θα βάλει τον λαό μπροστά σε ένα τρομερό δίλημμα: να συνεχίσει να επιμένει με την ψήφο του να αλλάξει τα πράγματα ή να ανατρέψει την κατάσταση δυναμικά;
Το δίλημμα σε λίγο δηλαδή θα είναι: ψήφος ή εξέγερση;
Και είναι επικίνδυνο δίλημμα γιατί αυτή τη στιγμή δεν έχουν εμφανιστεί ιδέες και αιτήματα και δυνάμεις πολιτικές που να μπορούν διαχειριστούν μια τέτοια λαϊκή εξέγερση. Αν η εξέγερση εκδηλωθεί τώρα κοντά, θα είναι μια τυφλή εξέγερση. Χωρίς στόχους πολιτικούς. Ενα ξέσπασμα οργής.
Τα κόμματα δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να σπρώχνουν την κατάσταση στο όριο. Το κυβερνών κόμμα παίρνει μέτρα επί μέτρων που έχουν σοβαρές επιπτώσεις στο λαϊκό εισόδημα, στεγνώνουν την οικονομία και οδηγούν σε ένα ζοφερό μέλλον. Η αξιωματική αντιπολίτευση από την άλλη, παρότι εμφανίζει έναν αντι-μνημονιακό λόγο, έχει δεσμευτεί να τηρήσει τους όρους του Μνημονίου και απλώς να προσπαθήσει να βγει "ταχύτερα" από αυτό. Κάτι που εξάλλου υπόσχεται και το κυβερνών κόμμα.
Ο λαός έδειξε ότι έχει συνειδητοποιήσει την κατάσταση. Εδειξε να έχει συνειδητοποιήσει, με την αποχή του, πως η ψήφος του είναι αμελητέα. Η ψήφος του δεν βελτιώνει την θέση του και δεν απαλύνει τα δεινά του. Αρα του είναι άχρηστη.
Τα κόμματά του, τα δύο μεγάλα τουλάχιστον, επιμένουν στην εφαρμογή του Μνημονίου. Και δεν καταγγέλουν το ΔΝΤ και Σία.
Αυτό είναι το λαϊκό αδιέξοδο.
Πηγή
Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010
Νέα κατοχή! Νέα Αντίσταση!
Αλλάζει δόγμα το ΝΑΤΟ
Και ενω εδώ βγάζουμε τα μάτια μας, Χρηστά και Γρήγορα... Κοσμογονικές αλλαγές συμβαίνουν γύρω μας.
Σύμφωνα με την εφημερίδα VETO, από 20 Νοεμβρίου - μας αφήνουν να "χαρούμε" την 17 - το ΝΑΤΟ μπορεί να ειβάλλε σε μία χώρα-μέλος εάν.
1. Υπάρχουν βίαιες κοινωνικές αναταραχές ...- ουπς νο 1 -
2. Κριθεί ότι υπάρχει "κακή διακυβέρνηση"... - ουπς νο 2 -
3. Κριθεί ότι υπάρχει ανυπέρβλητη "οικονομική δυσπραγία" ...πολλά ούπς
4. Υπάρξει Δημογραφική έξαρση... ε!!!! - εδώ χασαμε τη μιλιά ...δεν έχει ούπς-
5. Οικολογικοί παράγοντες... -
Μήν δω... κανα π.... να πετάει σακούλα τον έφαγα!!-.
Δηλαδή πατριώτες, κάτσετε σούζα... μήν μιλάτε .... φάτε ότι σας πλασάρουνε σαν χάπατα.... γιατί απλά, αν ξεσηκωθείτε και τους πάρετε φαλάγγι, θα σας προκύψει νέος Μοροζίνης και δεν θα μείνει κολυμπιθρόξυλο.
Άντε βρε ψάξτε για καμμία δήλωση στήριξης του Ραγγούση ή του Βρούτση.. άντε.!!!.
Εδώ καράβια χάνονται...
Πηγή
Και ενω εδώ βγάζουμε τα μάτια μας, Χρηστά και Γρήγορα... Κοσμογονικές αλλαγές συμβαίνουν γύρω μας.
Σύμφωνα με την εφημερίδα VETO, από 20 Νοεμβρίου - μας αφήνουν να "χαρούμε" την 17 - το ΝΑΤΟ μπορεί να ειβάλλε σε μία χώρα-μέλος εάν.
1. Υπάρχουν βίαιες κοινωνικές αναταραχές ...- ουπς νο 1 -
2. Κριθεί ότι υπάρχει "κακή διακυβέρνηση"... - ουπς νο 2 -
3. Κριθεί ότι υπάρχει ανυπέρβλητη "οικονομική δυσπραγία" ...πολλά ούπς
4. Υπάρξει Δημογραφική έξαρση... ε!!!! - εδώ χασαμε τη μιλιά ...δεν έχει ούπς-
5. Οικολογικοί παράγοντες... -
Μήν δω... κανα π.... να πετάει σακούλα τον έφαγα!!-.
Δηλαδή πατριώτες, κάτσετε σούζα... μήν μιλάτε .... φάτε ότι σας πλασάρουνε σαν χάπατα.... γιατί απλά, αν ξεσηκωθείτε και τους πάρετε φαλάγγι, θα σας προκύψει νέος Μοροζίνης και δεν θα μείνει κολυμπιθρόξυλο.
Άντε βρε ψάξτε για καμμία δήλωση στήριξης του Ραγγούση ή του Βρούτση.. άντε.!!!.
Εδώ καράβια χάνονται...
Πηγή
Προφήτης ....
Κάτι παραπάνω έβλεπε ο ποιητής όταν έγραφε:
"Φρόνιμα και ταπεινά,
πάω με κείνον που νικά.
Αν θέλεις να χαρείς
τη λευτεριά νωρίς,
γίνε προδότης, γίνε.
Θα ‘ναι μαζί σου οι νόμοι
και η πλερωμένη γνώμη.
Πέτα την ανθρωπιά σου
και απ’ τον αφέντη πιάσου.
Κι άμα σε φτύσει αυτός,
να κάθεσαι σκυφτός.
Και θα ‘χεις τα πρωτεία,
στη σάπια πολιτεία".
Κώστας Βάρναλης
«Των φρονίμων τα παιδιά»
αυτοδιαθέσιμος
"Φρόνιμα και ταπεινά,
πάω με κείνον που νικά.
Αν θέλεις να χαρείς
τη λευτεριά νωρίς,
γίνε προδότης, γίνε.
Θα ‘ναι μαζί σου οι νόμοι
και η πλερωμένη γνώμη.
Πέτα την ανθρωπιά σου
και απ’ τον αφέντη πιάσου.
Κι άμα σε φτύσει αυτός,
να κάθεσαι σκυφτός.
Και θα ‘χεις τα πρωτεία,
στη σάπια πολιτεία".
Κώστας Βάρναλης
«Των φρονίμων τα παιδιά»
αυτοδιαθέσιμος
Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010
Η άποψη των… μεθυσμένων
Κάθισα αναπαυτικά στο καρεκλάκι του καφενείου στο χωριό μου και παρήγγειλα το ούζο μου. Βλέποντας το πλήθος που περνούσε από μπροστά μου για να πάει να ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα, συλλογίστηκα τις κουβέντες που είχα με σειρά ψηφοφόρων και άρχισα να καταλήγω για το πώς ψηφίζει το χωριό μου, το οποίο σαν μικρογραφία της ελληνικής κοινωνίας αντανακλά όλες τις τοπικές κοινωνίες.
Κάποιοι ψηφίζουν από συμφέρον (θα μου κάνουν εκείνο το ρουσφέτι, θα με βοηθήσουν…)
Κάποιοι από υποχρέωση (μου έκαναν το ρουσφέτι, με βοήθησαν ήδη…)
Πολλοί ψηφίζουν από συνήθεια (μια ζωή αυτούς ψηφίζω, τώρα θα αλλάξω;)
Μεγάλο ποσοστό ψηφίζει από συγγένεια (ο κουμπάρος κατεβαίνει υποψήφιος με αυτά τα καθάρματα, αλλά τι να κάνω;)
Αρκετοί ψηφίζουν από κομματική πειθαρχία (όποιον κατεβάσει το κόμμα…)
Άλλοι ψηφίζουν από ελπίδα (δεν μπορεί, κάτι θα κάνουν τώρα…)
Καμιά ντουζίνα ψηφίζει από… ανθρωπισμό! (καλός άνθρωπος, με χαιρετάει συνέχεια στον δρόμο…)
Όχι και λίγοι, ψηφίζουν από προσωπικές διαφορές (αφού αυτός είναι με αυτούς, εμείς είμαστε με τους άλλους…)
Μερικοί ψηφίζουν από… εγωισμό (είχα δίκιο που τον ψήφισα, δεν θα μου πείτε εσείς τι να κάνω…)
Κάποιοι ψηφίζουν από αδιαφορία (τι με ενδιαφέρει εμένα ποιος βγει;)
Άλλοι από αντίδραση (ρίχνουμε κανά σύνθημα στο ψηφοδέλτιο, και βγαίνει άκυρο…)
Άλλοι από απογοήτευση (όποιος και να βγει δεν αλλάζει τίποτα, όλοι ίδιοι είναι…)
Πολλοί δεν ψηφίζουν καθόλου (δεν συμμετέχω σε αυτό το καραγκιοζιλίκι, έχω αηδιάσει…)
Κανά –δυο θα ψηφίσουν από… μίσος! (αφού ο κόσμος δεν καταλαβαίνει, θα ψηφίσω και γω τον απατεώνα που θέλει, να τους αλλάξει τα φώτα…)
Μεγάλο ποσοστό ψηφίζει από...δόλο (αφού θα βγει σίγουρα, πρέπει να πάμε μαζί του για ωφεληθούμε και εμείς κάτι…)
Και η ώρα περνούσε και τα παραδείγματα πλήθαιναν. Και σοκαρίστηκα όταν ανακάλυψα ότι δεν βρέθηκε ένας, ναι ούτε ΕΝΑΣ, να μου πει “Ψηφίζω αυτόν που θεωρώ πιο άξιο, πιο τίμιο και πιο ικανό, να παραδώσει στα παιδιά μας έναν καλύτερο τόπο, ένα καλύτερο αύριο”.
Και με έπιασε τέτοια μελαγχολία, γιατί είδα ότι αυτή η άρρωστη νοοτροπία του Έλληνα δεν θα ξεριζωθεί τόσο εύκολα και τόσο γρήγορα όσο θα ήθελα. Δυστυχώς, οι γενιές οι δικές μας (είμαι 38) και των μεγαλύτερων, είμαστε καταδικασμένες.
Ακολούθησε ένα δεύτερο ούζο, ήρθε η παρέα, πάρε και το τρίτο, τέταρτο, πέμπτο, έκτο, και όλα άρχισαν να αλλάζουν. Τα έβλεπα όλα όμορφα, γελούσα και ένιωθα ευτυχισμένος που ήμουν σε αυτή την χώρα, δεν μας έσκιαζε φοβερά καμιά.
Τι χαζομάρες, καθόμουν και σκεφτόμουν!
Άντε στην υγεία μας και άσπρο πάτο (Τον πάτο θα τον δούμε, να ‘στε σίγουροι…)
Τελικό συμπέρασμα: Σε μια χώρα όπου οι θεσμοί λειτουργούν σαν μεθυσμένοι, οι πολίτες ψηφίζουν σαν μεθυσμένοι και οι πολιτικοί διοικούν σαν μεθυσμένοι… σε αυτήν την χώρα αντέχεις να ζεις, πριν να σου στρίψει, μόνο αν είσαι μεθυσμένος.
Κι όμως, κάποτε, οι πρόγονοί μας, μεθούσαν στο όνομα του αγώνα για την λευτεριά...
Κάποιοι ψηφίζουν από συμφέρον (θα μου κάνουν εκείνο το ρουσφέτι, θα με βοηθήσουν…)
Κάποιοι από υποχρέωση (μου έκαναν το ρουσφέτι, με βοήθησαν ήδη…)
Πολλοί ψηφίζουν από συνήθεια (μια ζωή αυτούς ψηφίζω, τώρα θα αλλάξω;)
Μεγάλο ποσοστό ψηφίζει από συγγένεια (ο κουμπάρος κατεβαίνει υποψήφιος με αυτά τα καθάρματα, αλλά τι να κάνω;)
Αρκετοί ψηφίζουν από κομματική πειθαρχία (όποιον κατεβάσει το κόμμα…)
Άλλοι ψηφίζουν από ελπίδα (δεν μπορεί, κάτι θα κάνουν τώρα…)
Καμιά ντουζίνα ψηφίζει από… ανθρωπισμό! (καλός άνθρωπος, με χαιρετάει συνέχεια στον δρόμο…)
Όχι και λίγοι, ψηφίζουν από προσωπικές διαφορές (αφού αυτός είναι με αυτούς, εμείς είμαστε με τους άλλους…)
Μερικοί ψηφίζουν από… εγωισμό (είχα δίκιο που τον ψήφισα, δεν θα μου πείτε εσείς τι να κάνω…)
Κάποιοι ψηφίζουν από αδιαφορία (τι με ενδιαφέρει εμένα ποιος βγει;)
Άλλοι από αντίδραση (ρίχνουμε κανά σύνθημα στο ψηφοδέλτιο, και βγαίνει άκυρο…)
Άλλοι από απογοήτευση (όποιος και να βγει δεν αλλάζει τίποτα, όλοι ίδιοι είναι…)
Πολλοί δεν ψηφίζουν καθόλου (δεν συμμετέχω σε αυτό το καραγκιοζιλίκι, έχω αηδιάσει…)
Κανά –δυο θα ψηφίσουν από… μίσος! (αφού ο κόσμος δεν καταλαβαίνει, θα ψηφίσω και γω τον απατεώνα που θέλει, να τους αλλάξει τα φώτα…)
Μεγάλο ποσοστό ψηφίζει από...δόλο (αφού θα βγει σίγουρα, πρέπει να πάμε μαζί του για ωφεληθούμε και εμείς κάτι…)
Και η ώρα περνούσε και τα παραδείγματα πλήθαιναν. Και σοκαρίστηκα όταν ανακάλυψα ότι δεν βρέθηκε ένας, ναι ούτε ΕΝΑΣ, να μου πει “Ψηφίζω αυτόν που θεωρώ πιο άξιο, πιο τίμιο και πιο ικανό, να παραδώσει στα παιδιά μας έναν καλύτερο τόπο, ένα καλύτερο αύριο”.
Και με έπιασε τέτοια μελαγχολία, γιατί είδα ότι αυτή η άρρωστη νοοτροπία του Έλληνα δεν θα ξεριζωθεί τόσο εύκολα και τόσο γρήγορα όσο θα ήθελα. Δυστυχώς, οι γενιές οι δικές μας (είμαι 38) και των μεγαλύτερων, είμαστε καταδικασμένες.
Ακολούθησε ένα δεύτερο ούζο, ήρθε η παρέα, πάρε και το τρίτο, τέταρτο, πέμπτο, έκτο, και όλα άρχισαν να αλλάζουν. Τα έβλεπα όλα όμορφα, γελούσα και ένιωθα ευτυχισμένος που ήμουν σε αυτή την χώρα, δεν μας έσκιαζε φοβερά καμιά.
Τι χαζομάρες, καθόμουν και σκεφτόμουν!
Άντε στην υγεία μας και άσπρο πάτο (Τον πάτο θα τον δούμε, να ‘στε σίγουροι…)
Τελικό συμπέρασμα: Σε μια χώρα όπου οι θεσμοί λειτουργούν σαν μεθυσμένοι, οι πολίτες ψηφίζουν σαν μεθυσμένοι και οι πολιτικοί διοικούν σαν μεθυσμένοι… σε αυτήν την χώρα αντέχεις να ζεις, πριν να σου στρίψει, μόνο αν είσαι μεθυσμένος.
Κι όμως, κάποτε, οι πρόγονοί μας, μεθούσαν στο όνομα του αγώνα για την λευτεριά...
Η πολιτική διαφθορά είναι η μητέρα όσων σήμερα ζούμε
Ο θανάσιμος εχθρός της επιχειρηματικότητας είναι η πολιτική διαφθορά. Ξένα οικονομικά κέντρα έχουν αλώσει το κράτος διαφθείροντας πολιτικούς, με μόνο σκοπό την συρρίκνωση της εθνικής οικονομίας, εδώ και δεκαετίες. Βάζοντας τεράστια εμπόδια στην εγχώρια επιχειρηματικότητα. Κυρίως στους μικρους και μεσαίους συμπατριώτες μας επιχειρηματίες. Οι μεγάλοι επιχειρηματίες είναι σύμμαχοί των ξένων αυτών κέντρων. Συνεταίροι τους.
Δηλαδή, η πολιτική διαφθορά είναι ο νεκροθάφτης της ανάπτυξης της εθνικής μας οικονομίας.
Οσο έχουμε πολιτική διαφθορά (κι έχουμε να φαν κι οι κότες), ανάπτυξη ΔΕΝ ΘΑ ΔΟΥΜΕ.
Κι όσο δεν βλέπουμε ανάπτυξη, δεν θα δούμε κι ανεξάρτητο ελληνικό κράτος.
Είναι τόσο απλό.
Ανεξάρτητα κόμματα θέλουμε λοιπόν. Χωρίς διεφθαρμένους πολιτικούς.
Χωρίς ανεξάρτητα κόμματα, ανεξάρτητο κράτος δεν κάνουμε.
Ανεξάρτητο κράτος χωρίς ανεξάρτητα κόμματα ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ.
Ανεξάρτητο κράτος με τα κόμματα γεμάτα πολιτικούς που οδήγησαν την χώρα εδώ, ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ.
Γι’ αυτό συζητήσεις οικονομικές και οικονομικίστικες που λαμβάνουν μόνο υπόψη οικονομικούς δείκτες, ΔΕΝ ΛΕΝΕ πολλά πράγματα. Δεν σημαίνουν τίποτε. Δεν πιάνουν “χαρτωσιά”.
Η διαφθορά είναι τόση και τέτοια που θα ακυρώσει οποιοδήποτε αναπτυξιακό μέτρο. Δίότι η ανάπτυξη πάει κόντρα στα συμφέροντα που η πολιτική διαφθορά εξυπηρετεί.
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ.
Και η πολιτική διαφθορά ΔΕΝ μπορεί να καταπολεμηθεί με τα “συνήθη μέσα”: εξεταστικές βουλευτών και διορισμένους από την κυβέρνηση δικαστές. Τα δοκιμάσαμε πολλές φορές αυτά τα “όπλα” και ήταν άσφαιρα.
Οποιος νομίζει ότι μπορεί να μπει η χώρα σε τροχιά ανάπτυξης χωρίς να γεμίσει τις φυλακές με τους διεφθαρμένους πολιτικούς ΚΑΝΕΙ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΛΑΘΟΣ. Κι εμείς δεν έχουμε ακόμη ΚΑΝΕΝΑΝ διεφθαρμένο στη φυλακή. Εχουμε μόνο ελλείμματα. Εχουμε μόνο τεράστια κρυφά δάνεια. Και κανέναν στην φυλακή.
Εχουμε έγκλημα χωρίς ενόχους.
Εχουμε ομολογία της μεγάλης διαφθοράς πρόσφατα από επιφανές στέλεχος του EuroGroup. Οτι ήξεραν για δεκαετίες για το οικονομικό χάλι του ελληνικού δημοσίου αλλά δεν μιλούσαν γιατί κέρδιζαν “τεράστια ποσά”.
Και έχουμε ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ κόμματα που κάνουν “αντι-μνημονιακό” αγώνα χωρίς να λένε τίποτε για την ταμπακιέρα: τους οργανισμούς εκείνους, ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ που κέρδιζαν και κερδίζουν “ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΟΣΑ” και μας έφεραν το Μνημόνιο. Η παρούσα καταστροφική κυβέρνηση είναι ένας απλός εκτελεστής του σχεδίου. Οι εγκέφαλοι είναι ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ και η διεθνής ληστοσυμμορία πίσω από αυτούς.
Και όσο δεν μιλάει η αντιπολίτευση εναντίον τους, πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί και να κρατάμε μικρό καλάθι.
Πατριωτική πολιτική δεν μπορεί να γίνει όταν λες ότι θα τιμήσεις την “υπογραφή τους κράτους” στο Μνημόνιο. Κάτω δηλαδή από ένα κείμενο που παραδίνει μεγάλα τμήματα της εθνικής μας κυριαρχίας σε ξένους οργανισμούς, και αποδέχεται να δικαστεί η ελλάδα με το Αγγλικό δίκαιο. Τι πατριωτική πολιτική είναι αυτή; Τι αντι-μνημονιακή πολιτική είναι αυτή;
Δηλαδή, η πολιτική διαφθορά είναι ο νεκροθάφτης της ανάπτυξης της εθνικής μας οικονομίας.
Οσο έχουμε πολιτική διαφθορά (κι έχουμε να φαν κι οι κότες), ανάπτυξη ΔΕΝ ΘΑ ΔΟΥΜΕ.
Κι όσο δεν βλέπουμε ανάπτυξη, δεν θα δούμε κι ανεξάρτητο ελληνικό κράτος.
Είναι τόσο απλό.
Ανεξάρτητα κόμματα θέλουμε λοιπόν. Χωρίς διεφθαρμένους πολιτικούς.
Χωρίς ανεξάρτητα κόμματα, ανεξάρτητο κράτος δεν κάνουμε.
Ανεξάρτητο κράτος χωρίς ανεξάρτητα κόμματα ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ.
Ανεξάρτητο κράτος με τα κόμματα γεμάτα πολιτικούς που οδήγησαν την χώρα εδώ, ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ.
Γι’ αυτό συζητήσεις οικονομικές και οικονομικίστικες που λαμβάνουν μόνο υπόψη οικονομικούς δείκτες, ΔΕΝ ΛΕΝΕ πολλά πράγματα. Δεν σημαίνουν τίποτε. Δεν πιάνουν “χαρτωσιά”.
Η διαφθορά είναι τόση και τέτοια που θα ακυρώσει οποιοδήποτε αναπτυξιακό μέτρο. Δίότι η ανάπτυξη πάει κόντρα στα συμφέροντα που η πολιτική διαφθορά εξυπηρετεί.
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ.
Και η πολιτική διαφθορά ΔΕΝ μπορεί να καταπολεμηθεί με τα “συνήθη μέσα”: εξεταστικές βουλευτών και διορισμένους από την κυβέρνηση δικαστές. Τα δοκιμάσαμε πολλές φορές αυτά τα “όπλα” και ήταν άσφαιρα.
Οποιος νομίζει ότι μπορεί να μπει η χώρα σε τροχιά ανάπτυξης χωρίς να γεμίσει τις φυλακές με τους διεφθαρμένους πολιτικούς ΚΑΝΕΙ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΛΑΘΟΣ. Κι εμείς δεν έχουμε ακόμη ΚΑΝΕΝΑΝ διεφθαρμένο στη φυλακή. Εχουμε μόνο ελλείμματα. Εχουμε μόνο τεράστια κρυφά δάνεια. Και κανέναν στην φυλακή.
Εχουμε έγκλημα χωρίς ενόχους.
Εχουμε ομολογία της μεγάλης διαφθοράς πρόσφατα από επιφανές στέλεχος του EuroGroup. Οτι ήξεραν για δεκαετίες για το οικονομικό χάλι του ελληνικού δημοσίου αλλά δεν μιλούσαν γιατί κέρδιζαν “τεράστια ποσά”.
Και έχουμε ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ κόμματα που κάνουν “αντι-μνημονιακό” αγώνα χωρίς να λένε τίποτε για την ταμπακιέρα: τους οργανισμούς εκείνους, ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ που κέρδιζαν και κερδίζουν “ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΟΣΑ” και μας έφεραν το Μνημόνιο. Η παρούσα καταστροφική κυβέρνηση είναι ένας απλός εκτελεστής του σχεδίου. Οι εγκέφαλοι είναι ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ και η διεθνής ληστοσυμμορία πίσω από αυτούς.
Και όσο δεν μιλάει η αντιπολίτευση εναντίον τους, πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί και να κρατάμε μικρό καλάθι.
Πατριωτική πολιτική δεν μπορεί να γίνει όταν λες ότι θα τιμήσεις την “υπογραφή τους κράτους” στο Μνημόνιο. Κάτω δηλαδή από ένα κείμενο που παραδίνει μεγάλα τμήματα της εθνικής μας κυριαρχίας σε ξένους οργανισμούς, και αποδέχεται να δικαστεί η ελλάδα με το Αγγλικό δίκαιο. Τι πατριωτική πολιτική είναι αυτή; Τι αντι-μνημονιακή πολιτική είναι αυτή;
Υποτιμούν βάναυσα την νοημοσύνη μας.
«Εγκλωβισμένο σε μία αδιέξοδη πολιτική, το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης είναι έτοιμο να επαναλάβει τα λάθη που μας έφεραν στη σημερινή κατάσταση. Έχει προγραμματιστεί ένας νέος γύρος υπερφορολόγησης, που θα ενισχύσει τις πληθωριστικές πιέσεις, θα προκαλέσει βαθύτερη ύφεση και θα κάνει πιο δύσκολη την είσπραξη των αναγκαίων φορολογικών εσόδων. Η τρίτη κατά σειρά αύξηση των συντελεστών του ΦΠΑ θα συνδυαστεί με νέες δραστικές περικοπές των δημοσίων δαπανών, που αναμένεται να πλήξουν το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων. Θα γίνει έτσι ακόμη πιο δύσκολη η ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας.
Το εκπληκτικό είναι ότι, την ώρα που οι πολιτικοί της τρόικας και της κυβέρνησης ισοπεδώνουν ό,τι έχει απομείνει από τον παραγωγικό ιδιωτικό τομέα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προχωράει στην αλλαγή του τρόπου υπολογισμού του δημοσιονομικού ελλείμματος, με αποτέλεσμα να αυξάνονται τα ελλείμματα όλων των ετών από το 2009 και πέρα. Αυτό σημαίνει ότι η δημοσιονομική προσαρμογή καθίσταται πλέον πολιτικά και μαθηματικά αδύνατη και οι πιστωτές μας αποκτούν το δικαίωμα να επιβάλλουν πρόσθετες θυσίες χωρίς ελπίδα», γράφει σήμερα στην φυλλάδα του ο Γ. Κύρτσος.
Μόλις χτες επίσης διαβάσαμε την είδηση ότι: «Περί τις 4.000 επιχειρήσεις, εμπορικές και μικρές μεταποιητικές, διακόπτουν πανελλαδικά τη λειτουργία τους κάθε μήνα, από τον Ιούνιο του 2010 και μετά. Tο φαινόμενο των "λουκέτων" έχει προσλάβει εκρηκτικές διαστάσεις, όχι μόνο στο λεκανοπέδιο της Αττικής, αλλά και στα υπόλοιπα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας και κυρίως σε Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Ηράκλειο, Βόλο και Λάρισα.
Σύμφωνα με στοιχεία που έχει συγκεντρώσει η Κεντρική Ενωση Επιμελητηρίων Ελλάδος (ΚΕΕΕ), μόνο στο τετράμηνο Ιουνίου - Σεπτεμβρίου 2010 έκλεισαν 16.000 επιχειρήσεις».
Πρωτοσέλιδα, επίσης, στην σημερινή οικονομική φυλλάδα «Ημερησία» διαβάζουμε: «Δραματικές διαστάσεις λαμβάνει πλέον η κρίση στην αγορά ακινήτων με χιλιάδες επιχειρηματίες και ιδιοκτήτες ακινήτων να έχουν προβλήματα ρευστότητας και να αναγκάζονται να βγάλουν στο... σφυρί την περιουσία τους. Ωστόσο, νέα δεδομένα δημιουργούν στην κτηματαγορά, ήθη που σε αρκετές περιπτώσεις αγγίζουν τα όρια της τοκογλυφίας».
Όλα τα παραπάνω όμως δεν εμποδίζουν τον κυβερνητικό εκπρόσωπο προπαγάνδας να βγαίνει και να δηλώνει, ότι: «ο ελληνικός λαός είπε "ναι" στη σταθερότητα και την προοπτική που εξασφαλίζει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (...) οι πολίτες με την ώριμη ψήφο τους απέτρεψαν την είσοδο της χώρας σε περιπέτεια πολιτικής αστάθειας και αποσταθεροποίησης», σχολιάζοντας τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών και τον ΓΑΠ πανευτυχή να τονίζει: «οι πολίτες απέδειξαν ότι ζητούν αλλαγή».
Λεπτομέρεια γ’ αυτούς ότι το 50% των ψηφοφόρων γύρισε την πλάτη του στο πολιτικό σκηνικό ενώ 1.100.000 πολίτες που στις περασμένες εκλογές στήριξαν το ΠΑΣΟΚ, προχτές με την ψήφο τους απέσυραν την εμπιστοσύνη τους.
Το εκπληκτικό είναι ότι, την ώρα που οι πολιτικοί της τρόικας και της κυβέρνησης ισοπεδώνουν ό,τι έχει απομείνει από τον παραγωγικό ιδιωτικό τομέα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προχωράει στην αλλαγή του τρόπου υπολογισμού του δημοσιονομικού ελλείμματος, με αποτέλεσμα να αυξάνονται τα ελλείμματα όλων των ετών από το 2009 και πέρα. Αυτό σημαίνει ότι η δημοσιονομική προσαρμογή καθίσταται πλέον πολιτικά και μαθηματικά αδύνατη και οι πιστωτές μας αποκτούν το δικαίωμα να επιβάλλουν πρόσθετες θυσίες χωρίς ελπίδα», γράφει σήμερα στην φυλλάδα του ο Γ. Κύρτσος.
Μόλις χτες επίσης διαβάσαμε την είδηση ότι: «Περί τις 4.000 επιχειρήσεις, εμπορικές και μικρές μεταποιητικές, διακόπτουν πανελλαδικά τη λειτουργία τους κάθε μήνα, από τον Ιούνιο του 2010 και μετά. Tο φαινόμενο των "λουκέτων" έχει προσλάβει εκρηκτικές διαστάσεις, όχι μόνο στο λεκανοπέδιο της Αττικής, αλλά και στα υπόλοιπα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας και κυρίως σε Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Ηράκλειο, Βόλο και Λάρισα.
Σύμφωνα με στοιχεία που έχει συγκεντρώσει η Κεντρική Ενωση Επιμελητηρίων Ελλάδος (ΚΕΕΕ), μόνο στο τετράμηνο Ιουνίου - Σεπτεμβρίου 2010 έκλεισαν 16.000 επιχειρήσεις».
Πρωτοσέλιδα, επίσης, στην σημερινή οικονομική φυλλάδα «Ημερησία» διαβάζουμε: «Δραματικές διαστάσεις λαμβάνει πλέον η κρίση στην αγορά ακινήτων με χιλιάδες επιχειρηματίες και ιδιοκτήτες ακινήτων να έχουν προβλήματα ρευστότητας και να αναγκάζονται να βγάλουν στο... σφυρί την περιουσία τους. Ωστόσο, νέα δεδομένα δημιουργούν στην κτηματαγορά, ήθη που σε αρκετές περιπτώσεις αγγίζουν τα όρια της τοκογλυφίας».
Όλα τα παραπάνω όμως δεν εμποδίζουν τον κυβερνητικό εκπρόσωπο προπαγάνδας να βγαίνει και να δηλώνει, ότι: «ο ελληνικός λαός είπε "ναι" στη σταθερότητα και την προοπτική που εξασφαλίζει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (...) οι πολίτες με την ώριμη ψήφο τους απέτρεψαν την είσοδο της χώρας σε περιπέτεια πολιτικής αστάθειας και αποσταθεροποίησης», σχολιάζοντας τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών και τον ΓΑΠ πανευτυχή να τονίζει: «οι πολίτες απέδειξαν ότι ζητούν αλλαγή».
Λεπτομέρεια γ’ αυτούς ότι το 50% των ψηφοφόρων γύρισε την πλάτη του στο πολιτικό σκηνικό ενώ 1.100.000 πολίτες που στις περασμένες εκλογές στήριξαν το ΠΑΣΟΚ, προχτές με την ψήφο τους απέσυραν την εμπιστοσύνη τους.
Ανάλυση ή Παράλυση ;
Συνεχίζονται οι βαθυστόχαστες αναλύσεις για το "μήνυμα των εκλογών". Οι αναλύσεις γίνονται από τους ίδιους πολιτικούς και δημοσιογράφους που αναλύουν τα πάντα τα τελευταία 30 χρόνια -τουλάχιστον- και κανείς τους δεν μοιάζει να ντρέπεται.
Φυσικά, αυτή τη φορά κανείς από τους συνήθεις αναλυτές δεν μπορεί να αγνοήσει το τεράστιο ποσοστό αποχής. Βέβαια, στην πορεία της ανάλυσης, όλοι "ξεχνούν" την αποχή και ο λόγος είναι πολύ απλός: φοβούνται. Φοβούνται πάρα πολύ.
Το γεγονός πως ο ένας στους δύο Έλληνες δεν πήγε στις κάλπες σημαίνει -χωρίς να χρειάζεται και πολύ μυαλό- πως το μισό εκλογικό σώμα έχει γυρίσει την πλάτη στο υπάρχον πολιτικό σύστημα αλλά και στα ΜΜΕ που εκφράζουν την προπαγάνδα αυτού του πολιτικού συστήματος.
Πολιτικοί, καναλάρχες και τηλεδημοσιογράφοι έχουν πάρει το μήνυμα: ο ένας στους δυο Έλληνες έχει αντιληφθεί τον βρομερό ρόλο τους και δεν τους έχει καμία εμπιστοσύνη (για να μην πω κάτι πολύ χειρότερο). Φυσικά, αυτοί συνεχίζουν να συμπεριφέρονται σαν να μην τρέχει τίποτα, αλλά -εν τω μεταξύ- έχουν έτοιμα τα σπίτια στο εξωτερικό και έχουν καβατζώσει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ σε ξένες τράπεζες.
Δεν υπάρχει λόγος να αναζητεί κανείς το "μήνυμα των εκλογών". Η μόνη περίπτωση να αποκτήσουν ξανά νόημα οι εκλογές στη χώρα που γεννήθηκε η Δημοκρατία θα είναι όταν στα τηλεοπτικά πάνελ δεν θα βρίσκονται πολιτικοί σαν τον Θόδωρο Πάγκαλο και τον Προκόπη Παυλόπουλο, ούτε δημοσιογράφοι σαν τον Γιάννη Πρετεντέρη και τον Νίκο Χατζηνικολάου. Και δεν θα βρίσκονται στα τηλεοπτικά πάνελ επειδή θα είναι στα σπίτια τους.
Και εμείς δεν θα έχουμε ανάγκη από κανέναν πολιτικό ή δημοσιογράφο να μας πει από την τηλεόραση ποιο είναι το "μήνυμα των εκλογών" . Θα το έχουμε καταλάβει μόνοι μας, επειδή θα ψηφίζουμε τους καλύτερους και όχι τους σημερινούς μαφιόζους που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία.
Φυσικά, αυτή τη φορά κανείς από τους συνήθεις αναλυτές δεν μπορεί να αγνοήσει το τεράστιο ποσοστό αποχής. Βέβαια, στην πορεία της ανάλυσης, όλοι "ξεχνούν" την αποχή και ο λόγος είναι πολύ απλός: φοβούνται. Φοβούνται πάρα πολύ.
Το γεγονός πως ο ένας στους δύο Έλληνες δεν πήγε στις κάλπες σημαίνει -χωρίς να χρειάζεται και πολύ μυαλό- πως το μισό εκλογικό σώμα έχει γυρίσει την πλάτη στο υπάρχον πολιτικό σύστημα αλλά και στα ΜΜΕ που εκφράζουν την προπαγάνδα αυτού του πολιτικού συστήματος.
Πολιτικοί, καναλάρχες και τηλεδημοσιογράφοι έχουν πάρει το μήνυμα: ο ένας στους δυο Έλληνες έχει αντιληφθεί τον βρομερό ρόλο τους και δεν τους έχει καμία εμπιστοσύνη (για να μην πω κάτι πολύ χειρότερο). Φυσικά, αυτοί συνεχίζουν να συμπεριφέρονται σαν να μην τρέχει τίποτα, αλλά -εν τω μεταξύ- έχουν έτοιμα τα σπίτια στο εξωτερικό και έχουν καβατζώσει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ σε ξένες τράπεζες.
Δεν υπάρχει λόγος να αναζητεί κανείς το "μήνυμα των εκλογών". Η μόνη περίπτωση να αποκτήσουν ξανά νόημα οι εκλογές στη χώρα που γεννήθηκε η Δημοκρατία θα είναι όταν στα τηλεοπτικά πάνελ δεν θα βρίσκονται πολιτικοί σαν τον Θόδωρο Πάγκαλο και τον Προκόπη Παυλόπουλο, ούτε δημοσιογράφοι σαν τον Γιάννη Πρετεντέρη και τον Νίκο Χατζηνικολάου. Και δεν θα βρίσκονται στα τηλεοπτικά πάνελ επειδή θα είναι στα σπίτια τους.
Και εμείς δεν θα έχουμε ανάγκη από κανέναν πολιτικό ή δημοσιογράφο να μας πει από την τηλεόραση ποιο είναι το "μήνυμα των εκλογών" . Θα το έχουμε καταλάβει μόνοι μας, επειδή θα ψηφίζουμε τους καλύτερους και όχι τους σημερινούς μαφιόζους που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)