Θες να κάνεις κάτι λοιπόν μικρέ μου ανθρωπάκο...;
Αρχίζεις να βλέπεις ότι το ξύρισμα είναι βαθύ, και ότι κινδυνεύεις το ξυραφάκι θα πάρει κι εσένα. Οτι στο επόμενο πέρασμα της λεπίδας θα είσαι εσύ ή ότι απέμεινε πάνω στο ξυράφι.
Εγκαταλείπεις σιγά σιγά την ιδέα ότι η κρίση δημιουργεί και ευκαιρίες, ότι θα βγάλεις λεφτά απο την δυστυχία κάποιου άλλου, ότι θα κλείσει ο ανταγωνιστής σου και θα μείνεις μόνος σου, ότι θα πτωχεύσει ο γείτονας και θα του πάρεις κοψοχρονιά το αυτοκίνητο, ότι θα πάρεις το σπίτι αυτουνού που σου χρωστάει. Βλέπεις σιγά σιγά, ότι όσο σκουραίνουν τα πράγματα, δίπλα στον ζητιάνο που πάντα ήταν εκεί θα προστίθεται και θα ζητιανεύει ένας πρώην μάνατζερ της πρώην εταιρίας με την οποία συνεργαζόσουνα. Και ότι ο επόμενος ζητιάνος μπορεί να είσαι εσύ.
Υπάρχει όμως ελπίδα. Αυτή η καταραμένη, η οποία υπολουλώνει την ανθρωπότητα, και την κρατάει δέσμια. Ελπίζεις, ότι λέω ανοησίες, ότι είμαι ψυχικά άρρωστος, ότι τίποτα απ' όλα αυτά δεν θα συμβεί. ότι είναι μια κρίση. και ελπίζεις ότι η κρίση αυτή δεν θα σ' αγγίξει. ότι θα περάσει δίπλα σου χωρίς να σε πετύχει. και με την ελπίδα αυτή, κάθεσαι και παρακολουθεις τις εξελίξεις. Αντί να τις δημιουργείς.
Και δεν αναρωτιέσαι και δεν ενδιαφέρεσαι για την ίδια την κρίση και πώς να την πολεμήσεις. Δεν σκέφτεσαι τα σημαντικά ερωτήματα. Το μόνο που κάνεις, είναι να σερφάρεις σαν πεταλούδα απο θέμα σε θέμα, να ενημερώνεσαι, να μαθαίνεις. Με τον ίδιο τρόπο ξανα. Μόνο που αλλαξε το μέσο. Για μια ακόμα φορά, είσαι παγιδευμένος ανθρωπακο, και δεν το καταλαβαίνεις. Αναπαράγεις γκρίνια και ειδήσεις, και μπαίνεις στο τρυπάκι της έξυπνης και αδέσμευτης ενημέρωσης, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΤΙ. Καλά τα ιστολόγια ανθρωπάκο μου, καλή και η πληροφόρηση, αν και θα πρέπει να πρόσεξες ότι και εδώ είναι στημενα τα γνωστά μαγαζιά που βλέπεις και στην τηλεόραση, και η μόνη διαφορά είναι ότι τώρα ενημερώνεσαι "πραγματικά". Η παγίδα αυτή είναι πολύ επικίνδυνη ανθρωπάκο μου, γιατί αν δεν αμφισβητείς την πηγή των ειδήσεων αυτή θα γίνει ο νέος σου τύραννος.
Επι του "πραγματικά" η ψυχολογία έχει αποφανθεί ότι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως το "πραγματικά". Διότι άλλο πράγμα είναι το περιβάλλον, και άλλο η έννοια "πραγματικά". Περιβάλλον είναι το σύνολο των αντικειμένων και οι συνέπειες απο την αλληλεπίδρασή τους. (Οταν π.χ. σε χτυπάνε αστυνομικοί, το υποκείμενο (εσύ) αλληλεπιδρά με το περιβάλλον, (περιβάλλον = σύνολο απο αντικείμενα = Οι αστυνομικοί που σε χτυπάνε).
Το "πραγματικά" υπάρχει ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ, και είναι η εικόνα που ΕΣΥ έχεις για τον κόσμο και την ανθρωπότητα. Γιατί αυτό οπου ονομάζουμε "πραγματικότητα", αλληλοσυνδέεται με την συνείδηση. Και χωρίς εσένα ανθρωπάκο, δεν υπάρχει συνείδηση. και κάθε ένας ανθρωπάκος, έχει την δικιά του "πραγματικότητα", ανάλογα με τις εμπειρίες του.
Αρα ενημερώνομαι "πραγματικά" σημαίνει σε ελεύθερη μετάφραση "φιλτράρω με τα δικά μου υποκειμενικά φίλτρα, και αποθηκεύω τις πληροφορίες απο το περιβάλλλον που με ενδιαφερουν και μπορώ να κατανοήσω".
Και όπως και με το καταραμένο κουτί που έβαλες στο σπίτι σου και τους βοηθάς να σε υπνωτίσουν, τωρα ενημερώνεσαι "πραγματικά" απο μια άλλη συσκευή, η οποία ήδη μπορεί - και δεν μπορείς να μου αποκλείσεις μελλοντικά" όχι μόνο να απεικονίζει, αλλά να σε βλέπει κι όλας. Και η συσκευή αυτή ξέρει ποιός είσαι, που μένεις, πόσα παιδιά εχεις, ποιοί είναι οι φίλοι σου, πόσο συχνά βρίσκεσαι μαζί τους, τις σεξουαλικές σου προτιμήσεις, τα πολιτικά σου πιστεύω. Τύφλα να έχουν οι φάκελοι της χούντας.
Τα βλέπεις όλα αυτά, και σκέφτεσαι τι μπορείς να κάνεις. Και μιλάς με τους φίλους σου, τα υπόλοιπα ανθρωπακια, και μιλάτε και μιλάτε, και αναμασουλάτε όσα τα κανάλια σας πρόσφεραν σαν επιλογές. Η φαντασία στο μεγαλείο.
Και δεν τολμάς όχι να πάς παρακάτω, αλλά ούτε να δείς. Φοβάσαι. Φοβάσαι ότι αν δείς, θα καταλάβεις, και αν καταλάβεις δεν θα μπορείς να μήν κάνεις κάτι. Και ότι θα πρέπει να πάρεις γεναίες αποφάσεις. Αποφάσεις Ηρωϊκές. Και νιώθεις μικρός. Πολύ μικρός για όλα αυτά. Και μόνος.
Καμία βέβαια τέτοια φρίκη δεν θα φάς, αν μείνεις μέσα στα πλαίσια. Ναι, αυτά που σου έφτιαξαν με αγάπη ο μπαμπάς σου και η μαμά σου, και αν ήσουν τυχερος οι δάσκαλοί σου, οι φίλοι σου, και ένα σωρό άλλοι άνθρωποι οι οποίοι έζησαν κι αυτοί την ζωή τους σε μια πλάνη. Μια τηλεοπτική ζωή, στην οποία πήγες σε όλα τα μέρη του κόσμου, και όχι μόνο αυτό αλλά σε ξεναγούσαν κι όλας, ασχολήθηκες με σπάνια είδη πτηνών σαν να ήσουν ο πιο διάσημος επιστήμονας, έφτασες στην πιο απομακρυσμένη άκρη του σύμπαντος, ταξίδεψες στον χρόνο στην εποχή των δεινοσαύρων. Αυτό είναι το "πραγματικά" σου. Μόνο που δεν σκέφτηκες ποτέ ότι απο όλες αυτές τις αναμνήσεις λείπει κάτι. Η Εμπειρία. Δεν είναι το ίδιο ανθρωπάκο μου το να το βλέπεις με το να ΕΙΣΑΙ εκεί. Το είσαι, προσδιορίζει ότι ΕΣΥ, σαν αντικείμενο του περιβάλλοντος αλληλεπίδρασες εκεί.
Και αποφεύγεις με κάθε τρόπο την αλήθεια, και προτιμάς να την βαφτίσεις και να της δώσεις ένα όνομα, να την κατατάξεις, να την αγνοήσεις, αφού θα ασχοληθείς με την κατάταξη και όχι με την ίδια την Αλήθεια.
Η αλήθεια λοιπον ανθρωπάκο, είσαι ΕΣΥ. και οι άλλοι ανθρωπάκοι. που όλοι μαζί, είστε ένας στρατός ΑΝΙΚΗΤΟΣ.
Την ημέρα που θα ξυπνήσεις ΕΣΥ ανθρωπάκο, και θα προλάβεις να ξυπνήσεις και τα άλλα ανθρωπάκια, και θα αποφασίσετε ότι η "πραγματικότητα" δεν χρειάζεται να είναι αυτή, και ότι μπορείτε να φτιάξετε μια φανταστική "πραγματικότητα" για όλους σας, και ότι δεν ακολουθείτε τον σωστό δρόμο, και αποφασίσετε ότι η ανθρωπότητα πρέπει να αλλάξει, και η "πραγματικότητα" να εξαλειφθεί, και η ελπίδα να πεθάνει γιατί πια θα έχετε την μοίρα στα χέρια σας, και θα δεις ότι η ζωή σου δεν είναι και τόσο σημαντική εκτός αν την αφιερώσεις σε μεγάλο σκοπό, και οτι θα πεθάνεις έτσι κι αλλιώς κάποτε, και ότι την στιγμή που θα πεθαίνεις θα νιώσεις υπέροχα όταν θυμηθείς τις φανταστικές στιγμές που ΕΖΗΣΕΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, θα νιώσεις υπερήφανος που βοήθησες σε σκοπό τόσο υψηλό όσο η ανάπτυξη της ανθρωπότητας και η βελτίωση του ανθρώπου και προπαντώς θα είσαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Ολα αυτά ανθρωπάκο, πριν την κρίση, δεν υπηρχε περίπτωση να σου τα πώ, ούτε υπήρχε περίπτωση να με ακούσεις.
Σου τα λέω λοιπόν με την ευκαιρία της κρίσης.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου