Φτάσαμε στο τέρμα, πότε θα το καταλάβετε ;

«ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΝΕΦΡΟ»!
• Ώρα 11 το πρωί. Χτυπά των τηλέφωνο των Μικρών Αγγελιών του «Πρωινού Λόγου». Σηκώνει το ακουστικό η αρμόδια υπάλληλος και στην άλλη άκρη με δυσκολία ακούγεται μια τρεμάμενη γυναικεία βραχνή φωνή που λέει: «Πέστε μου παρακαλώ, πόσο κοστίζει μια μικρή αγγελία, είναι μόνο δυο γραμμές. Να γίνει όμως με ζωηρά γράμματα για να διαβάζεται εύκολα. Έχω άμεση ανάγκη, πρέπει να βρω το γρηγορότερο μια λύση…»
Και αφού η υπάλληλος της εξήγησε τα περί κόστους, η κυρία συμφώνησε και σχεδόν κλαίγοντας υπαγορεύει την αγγελία: «Λόγω μεγάλη ανάγκης πωλείται νεφρό σε καλή τιμή. Πληροφορίες… (κινητό τηλέφωνο)»!
Η υπάλληλος των Αγγελιών κυριολεκτικά «πάγωσε», συγκλονίστηκε, της «πιάστηκε η φωνή»! Βουβό και από τη άλλη άκρη το τηλέφωνο και μόνο στο βάθος ακούγονταν κάποιοι λυγμοί…
Μετά από λίγο μίλησε με σπασμένη φωνή και πάλι η κυρία της αγγελίας, για να ρωτήσει τον τρόπο πληρωμής και τα σχετικά. «Κορίτσι μου βάλε σε καλή θέση την αγγελία, αν βρεθεί κάποιος Χριστιανός και πάρει το νεφρό μου θα σας πληρώσω και με το παραπάνω. Μόνο τότε θα σώσω τα παιδιά μου…».


Το παραπάνω ανατριχιαστικό γεγονός γράφτηκε στον Πρωινό Λόγο Ιωαννίνων και πρόκειται για μία αγροτική οικογένεια σε χωριό του Ν Ιωαννίνων.
Αυτά που ακούγαμε και δεν τα χωρούσε ο νούς μας, νάτα δίπλα μας. Μέσα στο σπίτι μας.

Πωλείται νεφρό σε τιμή ευκαιρίας!
Δεκτός κάθε έλεχγος.


Τί άλλο θα πρέπει να γίνει για να αντιδράσουμε όλοι μαζί πέρα από κόμματα και ιδεολογίες ώστε να ανατρέψουμε την κατάσταση στην οποία έχουμε φτάσει?
Σαν άνθρωποι απλά. Όχι σαν ιδεολόγοι ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο.
Σαν άνθρωποι δεν πρέπει να ταρακουνηθούμε, από το γεγονός πλέον, του ότι
συνάνθρωποι μας αυτοκτονούν ή πουλάνε το κορμί τους κομμάτι κομμάτι μπροστά στα μάτια μας, για οικονομικούς λόγους.
Ακουσον άκουσον, για οικονομικούς λόγους πουλάνε το κορμί τους.
Φτάσαμε να είναι σημαντικότερα η δόση της τράπεζας, το χρέος στο ΤΕΒΕ ή στην εφορία, από το ίδιο μας το κορμί, από την ίδια μας την οικογένεια, από την ίδια μας τη ζωή και εμείς σφυρίζουμε αδιάφορα!
Δεν συμβαίνει σε εμάς, άρα δεν μας αφορά.

Αν δεν είναι και αυτό κατάσταση που ΠΡΕΠΕΙ να μας ταρακουνήσει ώστε να αντιδράσουμε ενάντιά της, ε τότε νομίζω πως απλά τέλος!