Εδώ καράβια χάνονται....

Το ότι είναι ανίκητη η βλακεία και δεν έχει όρια το ξέραμε.
Το ότι αυτό θα εκδηλώνεται στον μέγιστο βαθμό του σε τέτοιες δύσκολες
περιόδους με εκπλήσει. Αδικαιολόγητα ίσως, αλλά με εκπλήσει πραγματικά.

Υπάρχουν ακόμα σήμερα πολίτες αυτής της χώρας οι οποίοι είναι πρόθυμοι να στηρίξουν
το <<κίνημα>> ο ένας, την <<παράταξη>> ο άλλος, το <<κόμμα>> ο παράλλος.
Να στηρίξουν αυτούς που πρόθεση τους όλα αυτά τα χρόνια, αποδεδειγμένα, δεν είναι άλλη από το να επιβλιθεί ο ένας στον άλλον.
Αυτούς που το μόνο που έχουν καταφέρει είναι να διχάσουν τον κόσμο.
Αυτούς που καταντήσαν ένα ευλογημένο κομμάτι γης, την Ελλάδα, σε τρισκατάρατο και άθλιο μέρος για να ζεί κανείς. (ναι με την δική μου ανέχεια το δέχομαι)

Για αυτούς υπάρχουν ακόμα πολλοί συμπολίτες μας, έτοιμοι να πιάσουν τη σημαία και να κατέβουν στις πλατείες.
Για αυτούς υπάρχουν ακόμα πολλοί συμπολίτες μας, έτοιμοι να τσακωθούν με τον <<αντίπαλο>>.

Οι ίδιοι όμως συμπολίτες μας θεωρούν ανούσιο να κατέβουν στους δρόμους για τα παιδιά τους, για τους εαυτούς τους, για το μέλλον όλων μας.

Αυτή η βλακεία είναι ανίκητη με συμβατικά μέσα.
Και μακάρι να μην συνεχίσει να υπάρχει, γιατί νομίζω πως θα επιστρατευθούν αντισυμβατικά μέσα για να νικηθεί.